Nie cudzołóż i nie kradnij (2022)

Po tym, jak przypadkowo byli świadkami ataku mafijnego w Wietrznym Mieście, przyjaciółki Connie i Carla opuszczają miasto i udają się do Los Angeles, gdzie udają się pod przykrywką jako śpiewacy pracujący w miejskim teatrze… jako drag queens. Teraz nie wystarczy, że stają się wielkimi hitami na scenie; sprawy stają się wyjątkowo dziwne, gdy Connie poznaje Jeffa — faceta, z którym chciałaby być kobietą.

W poczekalni na lotnisku mężczyzna na wózku inwalidzkim opowiada obcej osobie historię o ustalonym wyścigu konnym w 1979 roku, w wyniku którego zginęła cała rodzina. Na Manhattanie umiera dwóch bukmacherów i syn szefa mafii. Młody mężczyzna, który właśnie wyszedł spod prysznica, otwiera drzwi sąsiadce i wyjaśnia, że ​​jest z wizytą, ma zły tydzień, w tym został napadnięty i nie wie, gdzie jest jego kolega, który tam mieszka. Sąsiad jest rozmowny; ona jest koronerem. Przybywa dwóch bandytów i wierząc, że gość jest facetem, który tam mieszka, zabiera go do szefa z martwym synem, który każe mu zabić syna jego rywala mafii. Błędną tożsamością? Co łączy wątki? Policjanci patrzą.

Paulette od śmierci męża mieszka samotnie na przedmieściach Paryża. Cukiernię, którą dawniej prowadziła, przerobiono na japońską restaurację, a ona sama nie jest w stanie utrzymać się z głodowej emerytury. Bohaterce, granej przez Bernadette Lafont (dawna muza François Truffauta), daleko do typowej, uroczej staruszki. Jest pełna jadu i niechęci do imigrantów. Dawno temu pokłóciła się z własną córką, która poślubiła czarnoskórego policjanta, a wnuk z tego związku to jej powód do wstydu. Nic nie jest w stanie jej pocieszyć i nikt nie potrafi jej uciszyć. Dopiero perspektywa utraty mieszkania zmienia jej nastawienie do otoczenia, a film z mrocznego, społecznego dramatu zamienia się w dynamiczną komedię, pełną niepoprawnych politycznie gagów. Przedmieścia to miejsce, gdzie wszystko jest możliwe. W czasie policyjnego pościgu diler wyrzuca dużą paczkę haszyszu, która ląduje wprost w rękach Paulette. Staruszka bierze byka za rogi - postanawia skorzystać z możliwości nieoczekiwanego zarobku. Twardo negocjuje z miejscowym gangsterami i w zamian za pomoc w dystrybucji obiecuje być ich przykrywką. Taki układ pozwala Paulette rozkręcić domowy interes - sprzedaż przepysznych wypieków z dominującą w smaku nutą konopi. Pomagają jej w tym trzy postrzelone koleżanki, razem tworzące wręcz montypytonowski gang starszych pań. Tak jak klienci ciastkami, Paulette rozkoszuje się swoim nowym życiem, w którym "zarabia pieniądze i spotyka świetnych ludzi".