Niezwykły dzień Panny Pettigrew (2008)

Panna Pettigrew (Frances McDormand) jest nianią bez grosza przy duszy, obecnie bez pracy. Chociaż w przeszłości pracowała dla agencji pośrednictwa pracy, tym razem przyznają jej zimne ramię, głównie dlatego, że jej ostatnie trzy okresy jako niania, z niemożliwymi dziećmi, wypadły źle. Absolutnie zdesperowana do pracy, panna Pettigrew dowiaduje się o stanowisku sekretarza socjalnego, gdy wychodzi z biura agencji. Idąc prosto do odpowiedniego domu, spotyka młodą gwiazdkę Delysię La Fosse (Amy Adams), która prosiła o jej usługi. Ale co za wyczyny! Delysia miała na noc gościa płci męskiej, który nie jest właścicielem mieszkania, w którym obecnie sypia! Intruz musi zostać wyprowadzony przed powrotem pana Moneybagsa, w przeciwnym razie Delysia będzie miała kłopoty. Nie tracąc rytmu, panna Pettigrew kontroluje sytuację dzięki swojej wrodzonej mądrości. Delysia jest wdzięczna. Ale dzień dopiero się zaczyna. W życiu Delysi jest trzeci mężczyzna, a młoda piękność żongluje zalotnikami, aby stać się prawdziwą gwiazdą ekranu. Co więcej, Delysia zabiera pannę Pettigrew na pokaz mody i do salonu, gdzie nowa sekretarka do spraw socjalnych przechodzi metamorfozę i spotyka bogatego, przystojnego mężczyznę (Ciaran Hinds) patrzącego na JĄ. Czy w dwadzieścia cztery godziny można przejść od szmat do bogactwa? Na pewno może! To piękny film ze świetną fabułą i świetną obsadą. Adams angażuje się jako piękna, ale pomieszana gwiazdka, podczas gdy Hinds jest cudowny jako mężczyzna, który na nowo odkrywa to, co ważne w życiu. Reszta graczy również jest cudowna, a słowo wzmianki skierowane jest do Shirley Henderson za jej miłą rolę jako wyrozumiała, niewygodna kobieta. Ale tak naprawdę jest to film McDormand, ponieważ jest sercem i duszą obrazu i zasłużenie na to, bo jej występ jest absolutnie czarujący i wzruszający. Nie trzeba dodawać, że dekoracje i kostiumy z końca lat 30-tych są wspaniałe, podobnie jak reżyseria artystyczna i fotografia filmu. Niniejszym składamy gratulacje również za świetny, piękny scenariusz i fabułę. Chcesz doświadczyć filmowej błogości? W takim razie nie przegap Miss Pettigrew Lives for a Day, ponieważ po obejrzeniu dnia Twój dzień będzie jasny jak nowo wybity grosz.

Panna Pettigrew naprawdę żyje przez jeden dzień. I to był całkiem niezły dzień. Oto „guwernantka ostatniej szansy”, córka pastora, wychowana w chronionym świecie skromności. Po zderzeniu głów z poprzednimi pracodawcami z powodu ich braku uprzejmości, manier i moralności, panna Pettigrew czuje się głodna, bez grosza i bardzo zdesperowana. W potrzebie wykrada adres potencjalnego klienta i podchodzi do kobiety wysłanej do pracy. Spodziewając się, że młody chłopiec będzie musiał opiekować się swoją bogatą i zapracowaną matką, znajduje się w świecie, jakiego nigdy nie widziała. Złapana w arystokratyczną układankę chciwości, pożądania, władzy i ego, z całych sił stara się pamiętać, że miłość nie jest grą. Aby jednak ukryć swoje kłamstwa, nieświadomie staje się kluczowym pionkiem na planszy, przesuwając pionki tam, gdzie mówią, że chcą iść, ale gdzie wie, że naprawdę tego nie robią. Nie może jednak załamywać się w swoich moralnościach, pomimo objazdów po drodze, ponieważ jest ostatnim przystankiem dla swojego nowego szefa, aby w końcu odkryć radość i życie miłości, które siedziały tuż przed nią. Pierwszą rzeczą, jaką można zauważyć w tym filmie, jest bardzo staranne przywiązanie do szczegółów scenerii i stroju. Przenosimy się w późne lata 30./począt. pierwsza wojna. Ta groźba przyćmiewa postępowanie, ale w bardzo subtelny sposób, nigdy nie ujawniając się przed zasłużeniem w fabule. Zamiast tego otrzymujemy zakręconą komedię błędów, róg obfitości oszustwa i działalności wywrotowej, ponieważ każdy ma ukryty cel, budując relacje, aby wyprzedzić świat. Naszym tematem jest amerykańska aktorka, która została przeszczepiona do Wielkiej Brytanii, aby znaleźć sławę. Panna Delysia Lafosse zostaje uwikłana w apodyktyczny związek z właścicielką nocnego klubu, dla którego śpiewa, w schadzkę z młodym producentem z West Endu w celu zdobycia upragnionej roli oraz w przyjaźń czystej miłości z jej towarzyszem pianistą. Kariera i bogactwo obezwładniają jej zmysł rozsądku, a wtargnięcie panny Pettigrew nie mogło nastąpić w bardziej dogodnym czasie. To całkiem odświeżające zobaczyć kawałek z epoki bez całego zaduchu, który zwykle z nim kojarzymy. Zabawne jest również stwierdzenie, że coś wydaje się tak wyjątkowe, kiedy tak rażąco kradnie styl filmów, które powstały w tej samej erze, w której się to odbywa. Na szczęście ta estetyka do dziś budzi śmiech i intrygi. Oparta na powieści z 1938 roku opowieść nie próbuje być czymś więcej niż jest. To opowieść o urozmaiceniu rozrywki za pomocą wątków fabularnych, które są oczywiste od pierwszego kadru. Jest w tym jednak coś przyjemnego, bo można sprawdzić ich sceptycyzm przy drzwiach i po prostu usiąść, zrelaksować się i obejrzeć przedstawienie. Gra aktorska jest szeroka i przesadzona, ale w odpowiednich momentach jest trzymana w ryzach, aby naprawdę pozwolić aktorom odczuwać to, co wyrażają ich role. Za każdym razem, gdy masz historię z trójkątem miłosnym tak złożonym i komicznym, jak tutaj, wiesz, że ta historia zakończy się długo i szczęśliwie. Nie oznacza to, że hijinky prowadzące do tego momentu nie będą radosną jazdą. Co możesz powiedzieć o Frances McDormand i Amy Adams? To dwie fantastyczne aktorki, które dają z siebie wszystko i świetnie się ze sobą grają. Chociaż Junebug wciąż jest rolą, o której myślę, kiedy widzę Adams, jej zbyt ekspresyjne gesty i wykrzywienia twarzy nie mogą nie wywołać uśmiechu na twojej twarzy. Przypominając jej turę w Enchanted, Adams, jako Lafosse, ma tu dużo zabawy, jednocześnie będąc w stanie stonować poważne chwile, pozwalając nam się nią opiekować pomimo okropnie głupich decyzji, które podejmuje w kółko. Jeśli chodzi o McDormand jako tytułową postać, dobrze jest zobaczyć ją z powrotem w roli głównej. Odkąd Fargo nie pamiętam, jak brała udział w rozliczeniach i pojawiała się w prawie każdej klatce filmu. W pełni obejmuje rolę i tworzy transformację tak realistyczną, że nigdy nie kwestionujesz jej motywów. Cały film rozgrywa się w ciągu jednego dnia, więc jej postawa niegodności jest wiarygodna, ponieważ wszystko dzieje się tak szybko. Będąc dokładnym przeciwieństwem wszystkich innych ról w filmie, może zmienić wszystko na naiwnych ludzi wokół niej. Jest małym ptaszkiem szepczącym im do uszu, wiedząc przez ciężkie życie, jakie prowadziła, co jest naprawdę ważne. I może, pomagając tym, których spotyka, czeka ją też trochę zasłużonego szczęścia. Każda część panny Pettigrew prowadzi do nieuchronnego zakończenia, ale nie mogę powiedzieć, że w jednej chwili zrobiono źle. W rzeczywistości jesteśmy traktowani w kilku oszałamiających sekwencjach, z pełnego walca między McDormandem i Ciaránem Hindsem (tym razem w dużej roli po fragmentach ostatnio w Margot na weselu, Tam będzie krew itp.) krążących po parkiecie do kulminacyjnej piosenki Adams i jej przyjaciela pianisty zagranej wspaniale przez Lee Pace. Mam nadzieję, że po czerpaniu przyjemności z pracy w Pushing Daisies Pace zacznie znajdować coraz więcej pracy, ponieważ perfekcyjnie gra sympatyczną, zakochaną duszę. Nie zobaczysz żadnych Oscarów pochodzących z tego filmu, ale jako film randkowy możesz zrobić o wiele gorzej. Zabierz swoich bliskich, aby to zobaczyli i spędź miło, dobrodusznie czas w kinie. Jeśli nic więcej, wywoła uśmiech na Twojej twarzy.

Kiedy po raz pierwszy zobaczyłem zwiastun Miss Pettigrew Lives for a Day, byłem trochę zniechęcony, wyglądał jak film, który albo bardzo lubiłem, albo naprawdę nie lubiłem i czułem, że to strata czasu. Więc widziałem dziś rano Miss Pettigrew Lives for a Day i bardzo mi się to podobało. Miss Pettigrew to wesoła komedia romantyczna, której potrzebujemy więcej w dzisiejszych czasach. Miał jasne kolory, zabawną historię i czarujących aktorów. Frances McDormand była tak genialna i świetna do oglądania, ma taką prezencję na srebrnym ekranie i wciąż ma ten magiczny dotyk. Amy Adams była po prostu urocza, naprawdę zaczynam ją kochać coraz bardziej w każdym filmie, w którym ją widzę, jest po prostu taka urocza w swojej roli jako Delysia. Dziwne jest to, że jej postać mogła być takim włóczęgą, ale zrobiła z niej kogoś tak uroczego i sympatycznego, że ona i panna Pettigrew zaprzyjaźnili się na ekranie. Panna Pettigrew to kobieta z lat 30., która przeszła tak wiele, że wyrzucana jest z jednej pracy do drugiej. Ale kiedy zakrada się do bycia „sekretarką społeczną” dla Delysi Lafosse, seksownej młodej lisicy, która spotyka się z trzema facetami w tym samym czasie. Chce jednak po prostu zagrać główną rolę w lokalnej sztuce i zostać wielką aktorką, ale ciężko jest zrównoważyć tych chłopców, ale z panną Pettigrew zdaje sobie sprawę, że może po prostu być zakochana we wspaniałym mężczyźnie. Tymczasem panna Pettigrew wpada w oko przystojnemu bogaczowi, Joe, który może właśnie odmienić jej życie. Miss Pettigrew Lives for a Day to czarujący film i jeden z lepszych filmów 2008 roku. Wiem, że jest trochę przewidywalny i jest to chwytliwy film, ale jest to po prostu zabawny film, który na pewno ci się spodoba. Nie stara się za bardzo, a aktorzy wyglądali, jakby świetnie się bawili, kręcąc ten film. Polecam Miss Pettigrew Lives for a Day, warto oglądać. To fajna komedia romantyczna, oryginalna, czysta i zabawna. Przywróciło mnie to do klasycznych filmów z lat pięćdziesiątych, gdzie były po prostu zabawną rozrywką, a kolory i klimat filmu były po prostu czarujące. 8/10

W Londynie na początku II wojny światowej panna Guinevere Pettigrew w średnim wieku (Frances McDormand) jest bezrobotna i głoduje po tym, jak została zwolniona przez swojego pracodawcę-alkoholika. Opiekun społeczny odmawia jej kolejnej pracy, ale panna Pettigrew chwyta z biurka adres amerykańskiej aktorki i piosenkarki Delysi Lafosse (Amy Adams) i udaje się do eleganckiego mieszkania Delysi. Wkrótce zaprzyjaźnia się i zostaje zatrudniona przez Delysię, piękną kobietę, która manipuluje dwójką swoich kochanków, by wygodnie żyć, śpiewać w nocnym klubie i być obsadzona w sztuce. Panna Pettigrew pomaga Delysi rozwiązać jej sprawy i dowiaduje się, że Delysia ma prawdziwą miłość, biednego pianistę, który zaprosił ją do przeniesienia się z nim do Nowego Jorku. Tymczasem panna Pettigrew poznaje projektanta bielizny Joe Blomfielda (Ciarán Hinds), którego najwyraźniej pociąga. „Miss Pettigrew Lives for a Day” to inna komedia romantyczna, wspierana przez wspaniałą obsadę z Frances McDormand i Amy Adams, piękne kostiumy i dekoracje oraz wspaniałą muzykę z lat 40-tych. Fabuła jest dobrze rozwinięta, a film zabawny. Mój głos to sześć. Tytuł (Brazylia): „A Vida num Só Dia” („Życie w jeden dzień”)

Urocza historia w stylu lat 30-tych, ale najlepszą rzeczą w tym filmie były dekoracje w stylu art deco, najlepsza praca w stylu art deco, jaką widziałem od czasów prawdziwych filmów deco z lat 30-tych. Czasami prawie zapomniałem tej historii, patrząc na wspaniałe detale dekoracyjne w prawie każdej scenie. Co za wspaniałe mieszkanie miała postać Amy Adam, a hotel Savoy znowu wow! Oszałamiające, oba. Ponieważ historia została tu szczegółowo opisana wiele razy, nie zrobię tego, z wyjątkiem tego ..... była to kombinacja Kopciuszka, My Fair Lady i wielu innych pokazujących szmaty do bogactwa rozwój gwiazdy, wraz z księciem w ręku, szczęśliwe zakończenie. Historia była szalona, ​​z błyskającą mocą gwiazdy Amy Adams i uśmiechem poruszającym się z tą samą zawrotną prędkością, z jaką przechodziła przez mężczyzn w swoim życiu. Frances McDormand zagrała bezrobotną, skromną nianię, która zamieniła Adamsa w „sekretarza socjalnego” przez oszustwo i z wielką rezerwą i godnością umniejszała swoją rolę, nawet w obliczu konieczności ponownego życia na ulicy. Wspaniałe części dla obu talentów i obaj biegli z nimi. Bardzo zabawny film i prawdziwa uczta dla zmysłów, ponieważ miał również piękne zdjęcia, aby pokazać te fantastyczne dekoracje. Jeśli tęsknisz za stylem, modą i atmosferą tych filmów z lat 30. z klubów nocnych z takimi wielkimi gwiazdami, jak Carole Lombard i Clark Gable, zobacz ten i poczuj się, jakbyś cofnął się o 70 lat do wspaniałej starości „stylowego” kręcenia filmów.