Znana, ale skuteczna komedia akcji z niezwykle żwawym tempem i dobrą satyrą skierowaną wprost na amerykańską politykę. Jest tu polityka, że wszystko jest możliwe, a każda pozycja polityczna jest celem, a to zapewnia dobry humor, przynajmniej jeśli o mnie chodzi. Jest zauważalnie brutalny, zaczyna się od wielu szokujących zgonów i scen, zanim zamieni się w prowadzony przez kobiety thriller zemsty w punkcie kulminacyjnym. Poza Hilary Swank większość obsady jest nieznana, ale wykonują tutaj całkiem dobrą robotę. To nie jest niesamowity film, ale przez cały czas bawił mnie.
Hanna Jaworska
Uwielbiam Betty Gilpin, po raz pierwszy doświadczam jej talentu aktorskiego i tak, chcę więcej :) Jest bardzo dobra w scenach akcji, a jej animacje twarzy są niesamowite. Daj.jej.więcej.pracy. ??
Monika Pawłowska
Nikt nie pomyli tego filmu z kinową wielkością. Nie ma wielkości. Żadnych wzniosłych monologów. Praca kamery, dźwięk i efekty specjalne są dobre, czasem bardzo dobre, ale nic wielkiego. Scenariusz jest dobry i czasami koniecznie kiepski. To, co ten film robi wyjątkowo dobrze, to naśmiewanie się z prawie każdego, kto wplątuje się w dzisiejszą politykę dzielącą. Liberałowie są przesadzeni. Konserwatyści są przesadzeni. Banał za banałem i wszystkie wydają się głupie. I powinny: klisze stają się prawdziwe dopiero wtedy, gdy zbyt często pojawiają się na świecie. Bardziej subtelnym punktem jest Crystal, bohaterka opowieści. Reprezentuje resztę z nas. Po prostu przeciętna osoba złapana w środku. Ona nie ma strony. Nie zasługuje na niesprawiedliwość w jej okolicznościach. Ona brnie dalej wbrew przeciwnościom losu. Jest obdarzona własną, potężną mądrością, znużona znużonym światem punktem widzenia. Ona po prostu próbuje przetrwać. Jest zdezorientowana szaleństwem gry, ale trzeźwa, ponieważ stawką jest jej dobro. Crystal to awatar dla przeciętnego Amerykanina, który po prostu chce przetrwać, uniknąć ruiny, a może mieć szansę na szczęście, mimo szalonych ludzi z megafonami i mocą, którzy próbują to zrobić.
Alex Zając
Dużo przyjemniej niż się spodziewano. Początek jest dość zabawny, ale to kilka kolejnych scen, które są szalenie PRZEŚMIAŁOWE i sprawiają, że warto je obejrzeć – dosłownie się śmiałam, aż się rozpłakałam. W połowie filmu jest szeroka luka, w której momenty głośnego śmiechu są spowalniane i coraz dalej od siebie, ale wciąż wywołują uśmiech lub chichot tu i tam. Zakończenie, choć dobre, jest przyćmione przez poprzedzającą ją scenę walki, która jest jedną z książek. To było naprawdę dobrze zrobione. Jednak najlepszą częścią całego filmu i tym, co go wyróżnia, jest to, że jeśli osoba oglądająca ma więcej niż dwie komórki mózgowe, dialog jest na miejscu, prawie idealny, wyśmiewając OBU STRON podziałów politycznych. A oto czego, moim zdaniem, brakuje ludziom: ŻADNA strona nie jest przedstawiana jako „lepsza” od drugiej. Albo gorzej. Bawi się kosztem wszystkich i nie robi tego w sposób jawnie złośliwy, ale w sposób, w którym możemy kiwać głową i kiwać głową i kiwać głową i śmiać się ... z siebie ... bez względu na to, kim jesteśmy i gdzie my stoimy. Wreszcie horror – tak nie jest. Nieco krwawe, tak. Film gatunku horror? nie. 8,6/10
inż. Kornelia Krajewska
Obserwuj nas
Życzymy miłego seansu :)
Polub nas na Facebooku i bądź na bieżąco