Recepta na klęskę (2008)

Miejski dokument Gianfranco Rosiego w żywy sposób przedstawia życie ludzi mieszkających i pracujących wokół największej włoskiej wstęgi asfaltu i największej krajowej autostrady, która otacza Rzym: GRA lub „Grande Raccordo Anulare” (Wielka Obwodnica). W rezultacie, przez prawie dwa lata eksploracji i dokumentowania prawie 70-kilometrowej pętli autostrady, Rosi wysuwa na pierwszy plan codzienną rutynę zwykłych mężczyzn i kobiet, których życie kręci się wokół tej miejskiej kryjówki, z nieoczekiwanymi wywiadami, które składają się na profil mikrokosmosu na obrzeżach Wielkiego Rzymu.

W 2000 roku ukraiński tancerz Slavik Kryklyvyy odnosi spektakularny sukces, wygrywając najbardziej prestiżowe konkursy taneczne. Wraz z ówczesną partnerką Joanną Leunis (znaną polskim widzom z gościnnego występu w "Tańcu z gwiazdami") zajmuje pierwsze miejsce w Światowych Mistrzostwach w Tańcach Latynoskich. Wydaje się, że kariera stoi przed nim otworem, jednak z niewiadomych przyczyn Slavik porzuca taniec. Dziś, gdy jego ciało nie jest już tak sprawne i elastyczne jak kiedyś, Slavik planuje powrót na taneczny parkiet. Razem z Anną Melnikową, jego nową zawodową i życiową partnerką, chce ponownie zabłysnąć w świecie gwiazd tańca. Jednak Anna nie potrafi dopasować się do emocjonalnej i wymagającej natury partnera. Czy ich miłość przetrwa tak trudne i bolesne wyzwanie? Film śledzi losy tej szczególnej tanecznej pary, ukazując jak oboje podróżują po świecie, przygotowują się do występów i odpoczywają w hotelowych pokojach. Bardziej niż w dialogach historia rozgrywa się tu w języku ciał tancerzy. Każde nowe ujęcie odsłania nowe oblicze miłosnej relacji, w której irytacja miesza się z zazdrością i wątpliwościami, a wszystko ukryte jest pod powierzchnią skóry ciał dwojga uzależnionych od tańca ludzi. "Mistrz tańca powraca" to debiut reżyserski Christiana Holtena Bonke i Andreasa Koefoeda. Zdjęcia do filmu trwały dwa lata. Reżyserzy starali się jak najbardziej zbliżyć do filmowanych bohaterów. Pokazując zarówno ich życie zawodowe, jak i prywatne zobrazowali, co czują i jak reagują na pojawiające się pomiędzy nimi problemy. Film jest jednak nie tylko poruszającym tanecznym "love story", lecz również szczerym i wnikliwym portretem mężczyzny, którego emocjonalny taniec fascynuje, ale żądza sukcesu doprowadza do samotności i utraty wszystkiego, co do tej pory udało mu się osiągnąć.

Film, który wziął swój tytuł z nawiązującego do stylistyki kabaretu przeboju The Doors, "People Are Strange”, jest chronologicznym zapisem narodzin kolejnych z sześciu przełomowych albumów studyjnych, nagranych w ciągu zaledwie pięciu lat oraz elektryzujących występów na żywo. Unikatowy materiał utrzymany w nurcie cinéma vérité przybliża realia twórczej współpracy oraz życia prywatnego członków zespołu.