The Lodgers. Przeklęci (2017)

W Irlandii, w latach 20-tych, bliźniaczki Rachel (Charlotte Vega) i Edward (Bill Milner) mieszkają w zrujnowanej posiadłości należącej do ich rodziny. Uważają, że to miejsce jest nawiedzone i przestrzegają trzech zasad przetrwania: muszą być w łóżku przed północą; mogą nie pozwolić obcemu przekroczyć próg; i muszą pozostać razem. Kiedy mają osiemnaście lat, ich nauczyciel i prawnik Bermingham (David Bradley) radzi, że muszą sprzedać nieruchomość, ponieważ ich fundusz powierniczy się wyczerpał, ale Edward niechętnie opuszcza nieruchomość. Kiedy Rachel flirtuje z niepełnosprawnym żołnierzem Seanem (Eugene Simon), który wrócił z wojny do rodzinnego domu w pobliskiej wiosce, czuje wielką atrakcję i łamie zasady narzucone przez Lokatorów z tragicznymi konsekwencjami. „The Lodgers” to melancholijna irlandzka opowieść o duchach ze wspaniałymi zdjęciami. Historia niekomercyjna ma niejednoznaczną interpretację, aż do zakończenia, kiedy prawda o miejscu i bliźniakach zostaje ujawniona. Fabuła rozwija się w wolnym tempie i nie ma gorej, i być może jest to powód do negatywnych recenzji. Warto jednak popatrzeć na fanów opowieści o duchach. Mój głos to sześć. Tytuł (Brazylia): Niedostępne

The Lodgers to irlandzki horror, który wygląda jak hollywoodzki film z wartościami produkcyjnymi i standardowymi wadami gatunkowymi. Opowiada historię brata i siostry żyjących w tajemniczym domu, którzy muszą przestrzegać pewnych zasad, aby nie zdenerwować nadprzyrodzonej istoty, która wydaje się znajdować w tych samych ścianach. Jest ponury, kapryśny i prawdę mówiąc, to naprawdę nie jest takie interesujące. Chociaż z pewnością wygląda to tak, że nie ma wiele wartości do zobaczenia! W Game of Thrones występują David Bradley i Eugene Simon, zanim film trafi wszędzie, gdzie już prawie się skończył. To powolne spalanie bez wypłaty, a podróż jest nieciekawa i pozbawiona życia. Wizualnie triumf irlandzkiego kina, na każdym innym poziomie kompletna porażka. Dobro: Wygląda świetnie Kilka ciekawych pomysłów Złe: Bez życia Rzeczy, których nauczyłem się z tego filmu: Horrory ze spójną fabułą są bardzo nieliczne Ludzie w filmach mogą wstrzymywać oddech znacznie dłużej niż w prawdziwym świecie

Z pozoru The Lodgers to wspaniała gotycka opowieść przypominająca Edgara Allena Poe lub klasyczną produkcję Hammer Horror Production. Pomiędzy nawiedzoną posiadłością a jej niesamowicie czarującymi lasami, będziesz chciał pokochać makabryczny romans tego wszystkiego. Pierwsza połowa filmu będzie cię wciągać, sprawiając, że zastanawiasz się: „Jaki potencjalnie Lovecraftowski terror kryje się pod domem? Kto nawiedza tę rodzinę? Co się do cholery dzieje?” Niestety, ponieważ The Lodgers bardzo żmudnie ujawnia BITY informacji, czujesz, że zaklęcie znika. Poprzez pseudointelektualne gadanie głównego bohatera („Miłość! Miłość może być gorsza niż nienawiść!”) i frustrująco niejasne ekspozycje, zdasz sobie sprawę, że świat na górze jest o wiele ciekawszy niż tajemnicze jezioro i piwnica poniżej. W ostatnich minutach The Lodgers daje widzom beznamiętne zakończenie bardzo słabo rozwiniętej tajemnicy. Ten film miał tak duży potencjał i to naprawdę tragiczne, że ten gatunek horroru miał tak mały ruch w ciągu ostatnich kilku dekad. To powiedziawszy, nadal jest to pięknie wyglądająca opowieść warta obejrzenia dla fanów gotyckiego horroru i wiktoriańskiej estetyki. Nie oczekuj jednak wiele, jeśli chodzi o opowiadanie historii.

W bonusowym utworze DVD „The Lodgers” filmowcy opisują swój cel stworzenia „gotyckiej opowieści o duchach”. Ale film był niczym więcej niż standardowym filmem o „nawiedzonym domu” z nieprzyjemnym i nieprzyjemnym założeniem. Braterska para bliźniaków mieszka w dużej, zniszczonej rezydencji. Akcja filmu rozgrywa się w dniu ich osiemnastych urodzin. Ale zamiast świętowania, bliźnięta stają w obliczu wielopokoleniowej klątwy, gdy osiągną pełnoletność. Przeznaczeniem ich rodziców, dziadków i przodków jest rozwiązanie kazirodztwa, a następnie utonięcie w pobliskim jeziorze. Śliczny! Ten dziwaczny i obskurny dramat jest pełen niespodzianek i zwrotów akcji, ale niekończącej się serii obrzydliwych momentów w przeklętym związku Davida i Rachel, brata i siostry. Ironia kręcenia tego filmu polega na tym, że za kamerą krył się jakiś oczywisty talent. Szczególnie w scenach plenerowych w lesie i wokół jeziora zdjęcia były oszałamiające. Była też zdolna obsada z najciekawszą postacią, rannym weteranem I wojny światowej, którego pociąga Rachel i stara się uratować ją przed fizycznym i psychicznym uwięzieniem w rezydencji. Stracono okazję do rozwinięcia tematu, który Sean, żołnierz, który stracił nogę podczas Wielkiej Wojny, próbuje w pewnym momencie przekazać Rachel: okropności świata zewnętrznego podczas kataklizmu I wojny światowej są znacznie gorsze niż problemy ma do czynienia w swoich duchach z przeszłości. To bardzo niefortunne, że twórcy filmu nie mogli zbliżyć się do celu, jakim było zrealizowanie gotyckiego horroru. Ten gatunek często zawiera żartobliwy ton z przebiegłym poczuciem humoru. Nawet Jane Austen w jednej ze swoich powieści zapożyczyła zabawną stronę gotyckich opowieści. Zamiast tego „The Lodgers” traktuje się zbyt poważnie. Rezultatem jest przyprawiające o mdłości przeżycie dla widza.