Wielka cisza (2004)

W 2005 roku irański kompozytor Nader Mashayekhi otrzymał propozycję poprowadzenia Orkiestry Symfonicznej w Teheranie. Od kilku lat mieszkał już w Wiedniu, gdzie studiował i pracował. Zdając sobie sprawę jak niska jest w Iranie pozycja przyjeżdżających z Zachodu muzyków, Mashayekhi zdecydował się jednak podjąć wyzwanie. Powrócił do Iranu z nadzieją i walizką, zawierającą jedno marzenie - chciał uprawiać muzykę w kraju, w którym się urodził. Po dwóch latach górnolotne zamierzenia i plany pokrył kurz, a nadzieje zamieniły się w zwątpienie. Film obrazuje ten szczególny proces. Przedstawiając jak najbardziej wiarygodny portret Mashayekhiego, reżyser stara się podkreślić emocjonalne zaangażowanie artysty, szukającego inspiracji zarówno podczas prób z młodymi muzykami w Teheranie, jak również w trakcie wędrówek po przepięknych, wyludnionych, pustynnych terenach i opuszczonych irańskich wioskach. Celem Mashayekhiego było stworzenie nowych muzycznych kompozycji. Polityczny kontekst pojawia się w filmie w sposób domyślny. Reżyser skupia się raczej na wykreowaniu odpowiedniej atmosfery. Buduje ją dzięki zachwycających pięknem, kontemplacyjnym zdjęciom, na tle których głos Mashayekhiego brzmi jak tajemniczy, intymny monolog. Odzwierciedla on nie tylko życie artysty i jego miłość do ojczyzny, lecz stanowi również pouczającą przypowieść na temat roli i znaczenia muzyki oraz poezji.

W 2000 roku ukraiński tancerz Slavik Kryklyvyy odnosi spektakularny sukces, wygrywając najbardziej prestiżowe konkursy taneczne. Wraz z ówczesną partnerką Joanną Leunis (znaną polskim widzom z gościnnego występu w "Tańcu z gwiazdami") zajmuje pierwsze miejsce w Światowych Mistrzostwach w Tańcach Latynoskich. Wydaje się, że kariera stoi przed nim otworem, jednak z niewiadomych przyczyn Slavik porzuca taniec. Dziś, gdy jego ciało nie jest już tak sprawne i elastyczne jak kiedyś, Slavik planuje powrót na taneczny parkiet. Razem z Anną Melnikową, jego nową zawodową i życiową partnerką, chce ponownie zabłysnąć w świecie gwiazd tańca. Jednak Anna nie potrafi dopasować się do emocjonalnej i wymagającej natury partnera. Czy ich miłość przetrwa tak trudne i bolesne wyzwanie? Film śledzi losy tej szczególnej tanecznej pary, ukazując jak oboje podróżują po świecie, przygotowują się do występów i odpoczywają w hotelowych pokojach. Bardziej niż w dialogach historia rozgrywa się tu w języku ciał tancerzy. Każde nowe ujęcie odsłania nowe oblicze miłosnej relacji, w której irytacja miesza się z zazdrością i wątpliwościami, a wszystko ukryte jest pod powierzchnią skóry ciał dwojga uzależnionych od tańca ludzi. "Mistrz tańca powraca" to debiut reżyserski Christiana Holtena Bonke i Andreasa Koefoeda. Zdjęcia do filmu trwały dwa lata. Reżyserzy starali się jak najbardziej zbliżyć do filmowanych bohaterów. Pokazując zarówno ich życie zawodowe, jak i prywatne zobrazowali, co czują i jak reagują na pojawiające się pomiędzy nimi problemy. Film jest jednak nie tylko poruszającym tanecznym "love story", lecz również szczerym i wnikliwym portretem mężczyzny, którego emocjonalny taniec fascynuje, ale żądza sukcesu doprowadza do samotności i utraty wszystkiego, co do tej pory udało mu się osiągnąć.

Geniusz, szaleniec, klown, radykalny lewak – tak mówi się o Slavoju Žižku, jednym z najciekawszych i najpopularniejszych myślicieli naszych czasów. Ten filozof, psychoanalityk, autor ponad kilkudziesięciu książek traktujących o popkulturze, polityce, ekonomii czy militarnych konfliktach jest także wytrawnym znawcą i miłośnikiem kina. Dał temu wyraz w głośnym dokumencie "Z-Boczona historia kina". Po 6 latach od premiery tamtego filmu Žižek wraca do współpracy z reżyserką Sophią Fiennes, by tym razem w prowokacyjny sposób spojrzeć na naszą rzeczywistość i kształtujące ją ideologie. Žižek przygląda się im pod lupą i punktuje to, co mają nam do zaproponowania: liberalizm, komunizm, nazizm, kapitalizm i katolicyzm. Uświadamia, jak każda z tych ideologii manipuluje naszymi pragnieniami i marzeniami. A wszystko to zilustrowane jest błyskotliwie i prowokacyjnie dobranymi fragmentami takich klasyków kina, jak m.in. "Szczęki", "Brazil",  "M.A.S.H" czy "Titanic". "Perwersyjny przewodnik po ideologiach" to inteligentna, dowcipna i erudycyjna analiza wszelkich -izmów, kształtujących nasze systemy wierzeń i zachowań. Najbardziej pobudzający intelektualnie film ostatnich lat.