Wykopaliska (2021)

Jest tak wiele naprawdę dobrych rzeczy w tym filmie, taka wspaniała opowieść. Obsada jest doskonała i wszyscy świetnie się prezentują, zwłaszcza Lily James i Ralph Fiennes. Nie chodzi tylko o wykopaliska archeologiczne, ale o przeszłe i obecne wcielenia oraz o tym, jak pamięta się rzeczy w przyszłości. Istnieje również kilka wątków relacji między wszystkimi zaangażowanymi, w tym relacje zawodowe, relacje rodzinne, relacje klasowe i tajne. Nie wiem, ile z tej historii jest fikcją czy faktem, ale i tak jest dobrze opowiedziana. Całość osadzona na tle nadchodzącej II wojny światowej. Mam szczęście, że widziałem skarby Sutton Hoo w British Museum i zawsze bardzo interesowałem się archeologią, więc ten film oparty na prawdziwej historii tego odkrycia znalazł się na mojej ulicy.

Intrygujący mały kawałek brytyjskiej historii, The Dig opowiada wolno płonącą historię z niedopowiedzianym i prawdziwym dramatem, zmieniając to, co mogło być raczej suchą opowieścią o archeologii w naprawdę wciągający dramat postaci. Jego historyczny kontekst zajmuje trochę czasu, aby stać się w pełni aktualnym, ale ostatecznie The Dig naprawdę sprawdza się jako urzekający zegarek. Jedną z rzeczy, które naprawdę podobały mi się w The Dig, była jego cierpliwość. Film, który nigdy się nie ciągnie, ale nigdy się nie spieszy, potrzebuje czasu, aby zbudować wszystkie swoje główne atuty, od postaci, ich emocjonalnych historii i nadrzędnego kontekstu historycznego wybuchu II wojny światowej. W komplecie z elegancką kamerą, piękną partyturą i imponująco nastrojowym kierunkiem, które sprawiają, że jest to przyciągający wzrok zegarek od pierwszych kilku chwil, The Dig ma wystarczająco dużo pewności siebie i głębi, aby Cię pochłonąć, nawet jeśli jego historia nie rozwija się w szybkim tempie. o wiele trudniejsze niż myślisz. Jednym z głównych powodów, dla których cierpliwe tempo i styl filmu sprawdzają się tak dobrze, jest jego dyskretny, prawdziwy dramat. Dzięki spokojnym, ale w pełni przekonującym występom na całym świecie, szczególnie Ralpha Fiennesa i Careya Mulligana, nie jest to w żadnym razie efektowny dramat z epoki, ale wprowadza cię w historię o prawdziwych ludziach, czyniąc ich w centrum uwagi znacznie bardziej niż historyczne znaczenie wydarzenia. Nie znam się na archeologii i nie wiedziałem o tym odkryciu przed obejrzeniem tego filmu. Myślę, że może tak być w przypadku wielu innych osób, ale wspaniałą rzeczą w The Dig jest to, że jest to przede wszystkim dramat oparty na postaciach i taki, który wykorzystuje emocjonalną intrygę, aby przybliżyć ci historię i pozwolić ci docenić jej znaczenie. Jednym z elementów, w którym film wydaje się słabnąć, jest wykorzystanie historycznego tła przed II wojną światową. Akcja rozgrywa się w letnich miesiącach 1939 roku przed wybuchem wojny. W pierwszych dwóch aktach filmu pojawiają się sporadyczne odniesienia do nadchodzącego konfliktu, ale nie wydają się one mieć większego znaczenia dla opowieści o znalezisku archeologicznym. Jednak film powoli zaczyna ujawniać, jak kontekst historyczny wpływa na życie osobiste bohaterów i losy samego wykopu, z dramatycznym przesunięciem ostrości w ostatnim akcie, ale w odpowiednim momencie, gdy nagłe nadejście wojny do codziennego życia czuje się tak, jakby to było doświadczyć tego na własnej skórze, przejmując wszystko, co wydaje się normalne, w mgnieniu oka. W rezultacie, chociaż tło historyczne wydaje się na początku prawie wymyślone, naprawdę przydaje się w miarę rozwoju filmu, kolejny dowód na to, jak cierpliwość The Dig naprawdę gra w jego rękach.

„The Dig” to przepięknie sfotografowany film z epoki (ok. 1939, Suffolk, Wielka Brytania), który wydawał się przeszkodą do zdobycia pierwszych Oscarów dla Ralpha Fiennesa (*zaległy) i operatora Mike'a Eleya. Dlatego ustanawiam pierwszą doroczną nagrodę „Oscar Snub Award” filmowi, który niesłusznie nie został nominowany. W tym roku było to oczywiste – „The Dig” wygrywa i nie było blisko. Tak dalej z moją oryginalną recenzją B.S. ("Before Snub")... Metafory wspierające Tematy obfitują w „The Dig” – „życie jest ulotne”, „poszukiwanie sensu naszego życia”, „nasze znaczenie w historii” i „czy to wszystko”. Klasyczne motywy do dramatów, które są odwiecznymi pytaniami w naszym życiu. Film splata te wątki w głównych bohaterach, z których każdy prowadzi własne poszukiwania odpowiedzi. Ramy opowieści pojawiają się w przededniu II wojny światowej dla Wielkiej Brytanii. Zbliżająca się powaga takich sytuacji unosi się nad filmem, potęgując emocje bohaterów i pilność w poszukiwaniu odpowiedzi na takie pytania – luneta i szkło powiększające użyte w opowieści służą jako metafory do tego celu. Zapadające się ściany wykopalisk, które prawie zabierają życie Basilowi ​​Brownowi, ilustrują delikatną kruchość życia, które może zakończyć się momentem przypadkowości. Takich przykładów w „The Dig” jest znacznie więcej. Takie poetyckie tworzenie filmów wymaga skrupulatnej dbałości o szczegóły podczas produkcji, aby osiągnąć poziom osiągnięty w tym filmie. Wykorzystując piękne zdjęcia Mike'a Eleya i zręczny dotyk montażysty filmowego Jona Harrisa, reżyserowi Simonowi Stone'owi udaje się wznieść The Dig do elitarnego poziomu sztuki filmowej. To bez wątpienia Najlepszy Film Roku i jestem wdzięczny, że ten piękny film pojawił się w ostatniej chwili, aby ocalić inny (i zrozumiały) rok w branży filmowej. Nominacja do Oscara dla reżysera i najlepszego filmu reżysera Simona Stone'a to wirtualna pewność. Ralph Fiennes (Basil Brown) nigdy nie tęskni (poza zabraniem do domu Oscara), ale przewiduję, że WRESZCIE* zostanie masowo doceniony przez członków Akademii za najlepszą rolę w roku w tym filmie, wraz z Mike'iem Eley za zdjęcia. Carey Mulligan (Edith Pretty) powinna zostać nominowana, z wyjątkiem dwóch filmów godnych Oscara, z których oba mają zasłużoną szansę na zabranie Oscara do domu. Jej główna rola w „Obiecującej młodej kobiecie” ma znacznie większy potencjał do Oscara, co przekreśli jej rolę w The Dig – Mulligan powinna dostać Aktorkę Roku za wystawienie dwóch tak wspaniałych występów w ciągu jednego roku! Pod koniec wieczoru (Noc Oscara) „The Dig” może zgarnąć zwycięstwa we wspomnianych głównych kategoriach Oscara w 2020 r. – z pewnością nie obstawiłbym, że to się stanie (EDIT: Kurcze się myliłem ?) i pod względem wszystkich nominacji do Oscara, ten film ustawia się jako główny pretendent do 2020 roku. Z drugiej strony może to być podejrzany rok nagród - konkurs zgłoszeń last minute (czy dojdzie do punktu, w którym premiery nastąpią dzień przed terminem głosowania ?), a branża obfituje w ponadnormatywne „programy” [EDIT: Chłopcze, czy miałem rację (przepraszam to)]. Chociaż obsada zespołu jest bardzo kompetentna, nie uważam, aby szczególna rola drugoplanowa miała wystarczająco dużo „rozpędu w centrum uwagi”, aby wyrwać się i zdobyć Oscara, chociaż Lily James (Peggy Piggott) jest dalekowzroczna. Gdyby w filmie był jeden słaby punkt, byłaby to dygresja do postaci Peggy, która wydaje się być słabo zintegrowana z filmem. Ta dziura w filmie prawdopodobnie wynika z decyzji montażowych i prawdopodobnie będzie kosztować nominacje do Oscara Lily James, Jon Harris (montaż) oraz Stone i współscenarzysta Moira Buffini (scenariusz adaptowany). Film trwa niecałe 2 godziny i wystarczyłoby dodać kolejne 5-10 minut, aby w pełni zintegrować Peggy z fabułą – Peggy znajduje się na rozdrożu w swoim młodym życiu, a jej małżeństwo z mężczyzną, który nie interesuje się kobietami, wróży ponurą przyszłość - Otrzymuje mądrą radę od Edith Pretty (Mulligan), jak wykorzystać dzień (i nie popełniać tych samych błędów, które popełniła). Moja rada dla Stone'a brzmi: „Nie zaczynaj czegoś bez ukończenia tego”. Domyślam się, że jest dodatkowy materiał filmowy na temat Peggy i być może rozszerzona wersja w reżyserii zostanie wydana w pewnym momencie, uzupełniając historię Peggy - chciałbym to zobaczyć. ?? dla wszystkich zaangażowanych w „The Dig” – film jest ucztą dla oczu – aktorski przełożony – doskonałe wykonanie produkcji – to najlepszy film 2020 roku według klasycznych standardów filmowych, mimo że jest największym odrzuceniem Oscara w 2021 roku . Mamy nadzieję, że „programy” i polityka są pomijane w uznawaniu najlepszych w sztuce filmowej. (EDYCJA: wyraźnie agendy NIE zostały pominięte w oparciu o nominacje MIA?) * Ralph Fiennes znajduje się na szczycie mojej listy „Najlepszych aktorów bez Oscara” IMDb (EDYCJA: i nadal będzie na szczycie listy przez co najmniej jeden rok – Uwaga: przynajmniej Glen Close ma szansę na ukończenie mojego bez Oscara lista ?)