Jest maj 1940, początek II wojny światowej. Niemcy posuwają się na zachód na kontynencie, a brytyjski premier Neville Chamberlain stracił zaufanie Izby do swojej odpowiedzi. Pierwszym wyborem Partii Konserwatywnej jako lidera zastępczego jest E.F.L. Wood – wicehrabia Halifax – który uważa, że ​​czas nie jest dla niego odpowiedni, i jako taki partia niechętnie wybiera Winstona Churchilla na nowego przywódcę, którego członkowie partii wiedzą, że popiera go opozycja. Aby utrzymać swoich partyjnych przeciwników blisko siebie, Churchill powołuje do swojego gabinetu wojennego zarówno Chamberlaina, jak i wicehrabiego Halifaxa. I odwrotnie, Chamberlain i wicehrabia Halifax wierzą, że mogą albo zmanipulować Churchilla, by robił to, co chcą, albo wykorzystać jego porażkę dla wicehrabiego Halifaxa, by zrobić głośny publiczny ruch, by przejąć władzę. Chociaż Churchill początkowo trzyma się swoich przekonań, znajduje się pod rosnącą presją, szczególnie na życzenie Chamberlaina i wicehrabiego Halifaxa, aby przystąpić do negocjacji pokojowych z Adolfem Hitlerem, kierowanym przez sojusznika Hitlera, Benito Mussoliniego, z prawdopodobnie mniej niż korzystnymi warunkami pozostania za ósemką. -piłka. Wydaje się, że prawdopodobnym rezultatem braku negocjacji są ogromne straty wojsk brytyjskich, które zostały osaczone na francuskim wybrzeżu, gdy Niemcy posuwają się naprzód, oraz zbliżająca się niemiecka inwazja na Wielką Brytanię. Jeśli Churchill zdecyduje się nie negocjować, czy jest jakiś sposób, aby zmienić sytuację?