Oparta na faktach historia bokserskiego mistrza epoki depresji, Jamesa J. Braddocka (Russell Crowe). Ten film rozpoczyna się, gdy Braddock wygrywa walkę w 1928 roku i staje się pretendentem do walki o mistrzostwo. Ten film szybko przeskakuje o pięć lat w przyszłość. Trwa Wielki Kryzys, a Braddock ma za sobą serię porażek. Walka z rannymi, w tym ze złamaną ręką, uczyniła go mniej wojownikiem. Braddock, podobnie jak wielu innych w tamtej epoce, stracił wszystko na giełdzie i wymigał się w małych walkach, jakie mógł zdobyć, oraz w pracy w dokach. Jego żona wolałaby, żeby rzucił boks, ale wie, jak bardzo potrzebują pieniędzy, by przetrwać z trójką dzieci. Powszechnym zjawiskiem jest podlewanie mleka tylko po to, by wystarczyło na kilka dni. Kiedy jego trenerowi udaje się doprowadzić go do jeszcze jednej walki pod wpływem chwili z aktualnym pretendentem numer dwa, Braddock staje na wysokości zadania i nokautuje go. Jego niesamowity powrót staje się źródłem inspiracji dla wielu nieszczęśliwych Amerykanów. Seria walk prowadzi później do meczu o mistrzostwo z aroganckim mistrzem Maxem Baerem (Craig Bierko). Baer, ​​który zabił już dwóch mężczyzn na ringu, nalega, aby starszy Braddock nie walczył z nim. Oczywiście Braddock czuje, że nie ma już nic do stracenia i dochodzi do bardzo niszczycielskiej, intensywnej walki.