1971. Po przejęciu własności i roli wydawcy po samobójstwie męża, w rodzinnym interesie Katharine Graham - Kay w bardziej znanych okolicznościach - przygotowuje się do debiutu giełdowego gazety Washington Post w obliczu problemów z wypłacalnością. Choć jest bardzo biegła w tych kwestiach, nie jest przekonana, że ​​wypowiada się publicznie, zamiast tego zwraca się do swoich doradców. Częściowo jej brak pewności siebie wynika z tego, że świat zewnętrzny w dużej mierze postrzega ją jako matronę społeczeństwa, która tylko przysłowiowo wie, jak urządzać damskie przyjęcia herbaciane. Oprócz problemów z własnością Kay, redaktor naczelny Ben Bradlee ma własne problemy, rywalizując z innymi gazetami o głośne artykuły, zwłaszcza z New York Times. Ponadto Biały Dom, w odwecie za przeszłe historie, zabronił „Postowi” relacjonowania ślubu Tricii Nixon, jedynej ważnej organizacji informacyjnej, która została zamrożona. Chociaż zdaje sobie sprawę, że dzieje się coś wielkiego, Bradlee jest jednak zirytowany, by przeczytać ekskluzywny artykuł w „Timesie”, oparty na ściśle tajnych dokumentach, że wszystkie administracje sprzed dwudziestu lat okłamywały amerykańską opinię publiczną na temat Wietnamu – wszyscy prezydenci skutecznie wykorzystują swoją przyjaźń z wiadomościami. redaktorów do rozpowszechniania historii, które chcieli - wszyscy wiedzą, że Stany Zjednoczone nigdy nie miały szans na „wygraną”. Ponieważ sądy wydają nakaz Timesowi zakazujący im drukowania przyszłych artykułów w tej sprawie, Bradlee i jego zespół dziennikarzy chcą przejąć inicjatywę w tej historii w świetle nakazu Timesa, który chce, aby wykorzystali wszelkie powiązania mają, w tym długoletnią przyjaźń Grahama z byłym sekretarzem obrony Robertem McNamarą, który jest w centrum tej historii. Podczas gdy asystent redaktora Ben Bagdikian uważa, że ​​jego dawny kolega Daniel Ellsberg mógł być osobą, która ujawniła dokumenty dla „Timesa”, Bagdikian nie ma pojęcia o obecnym miejscu pobytu Ellsberga. Zespół w Post jest w końcu w stanie zebrać fakty z historii w celu kontynuacji oryginalnego artykułu Timesa, jednak pod kierownictwem Grahama muszą zdecydować, jak postępować, ponieważ istnieje ryzyko, że gazeta zmierzy się z gorszym prawem problemy niż The Times, jeśli drukują – zwłaszcza z niechęcią prezydenta Richarda Nixona do nich – skutecznie rujnując gazetę i środki utrzymania wszystkich zainteresowanych, w tym samej Graham i Bradlee.