Gdy Mikołaj ma dziesięć lat w jego domu w Toruniu pojawia się niderlandzki astrolog Paul van de Volder i przepowiada mu wielką przyszłość. Chłopiec, by poznać szczegóły, zaczyna interesować się gwiazdami. Kibicuje mu w tym jego ojciec. Po jego śmierci Mikołaj nie załamuje się. Po jakimś czasie rozpoczyna studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. I tu ponownie pojawia się Paul van de Volder. Rozpoczyna się walka o duszę Mikołaja. Z jednej strony jest szarlatan astrolog, z drugiej Wojciech z Brudzewa i inni profesorowie Uniwersytetu Krakowskiego. Młody Mikołaj poznaje tajniki nieba. Astrologia walczy z astronomią. Z wątpliwości i pytań rodzi się odkrycie, odkrycie zrazu niepewne, ale po studiach we Włoszech nie pozostawiające żadnych wątpliwości. Zanim jednak to nastąpi w Rzymie młody Mikołaj po raz ostatni będzie musiał zmierzyć się ze swym antagonistą. Postać znanego na całym świecie astronoma, wielkiego odkrywcy i człowieka, który zmienił nasz sposób patrzenia na nasze miejsce we wszechświecie, jest dla nas znakomitym pretekstem do prezentacji bohatera, który dorastając nie zapomniał o swych dziecięcych marzeniach, bohatera który na początku, jak każdy szukał siły u innych, a dorastając odkrył własną „moc” i ją mądrze wykorzystał. Wiara i nauka. Cuda i rzeczywistość. Złudy i marzenia. A wszystko to w epoce, w której astronomia mieszała się z astrologią, w której alchemicy szukali filozoficznego kamienia, w niezwykłej epoce wielkich odkryć i rozkwitającego Renesansu, w Europie bez granic. Historia, która rozpoczyna się od beztroskiego dzieciństwa, ma mocny wątek sensacyjny związany z osobą Paula van de Voldera, wątek melodramatyczny młodzieńczej miłości Mikołaja, wreszcie rys komediowy wynikający z właściwych filmowi rysunkowemu przerysowań postaci i charakterów. Wszystko to nie osłabia wartości poznawczych związanych z wielkim przełomem w astronomii i filozofii, którego dokonał Mikołaj Kopernik.