Niewątpliwie kot jest malowniczą duszą Stambułu. Już od czasów osmańskich w mieście zaczęły mieszkać niezliczone rodzaje kotów, a później, gdy zbudowano pierwsze kanały ściekowe i pojawiły się gigantyczne szczury, żaden dom nie był bez potężnego kota. W dzisiejszych czasach koty są praktycznie wszędzie, a tysiące niezależnych przybyszów barwi starożytne miasto nie tylko swoimi różnorodnymi osobowościami i dziwactwami, ale także elegancką kobiecą posturą i wyrazistymi cechami podczas leniwego spaceru po gęstych i tętniących życiem dzielnicach Stambułu. Oczywiście miłość do kotów jest szczególnym rodzajem miłości, bo jedni uważają, że zaradni i autonomiczni towarzysze potrafią pochłaniać negatywną energię, wydzielając tylko dobre wibracje, a inni uważają, że koty są świadome istnienia Boga, a nie psy. Kto wie? Tak czy inaczej, koty nigdy nie są niewdzięczne, my, ludzie, musimy tylko stworzyć specjalny wspólny język, ponieważ od kotów o silnej woli do tych delikatnych i zazdrosnych, od twardych złodziei ryb po arystokratycznych i beztroskich włóczęgów, jedno jest pewne: koty ze Stambułu są bez wątpienia symbolem kulturowym.