Słońce umiera, co oznacza, że ​​życie na Ziemi ostatecznie umrze wraz z nim. W 2050 roku Ikar to nazwa nadana misji kosmicznej człowieka, która miała zbliżyć się do słońca w celu zbombardowania go i ponownego zapalenia. Ikar zniknął bez śladu, nie mogąc ukończyć misji. Jest rok 2057, a Icarus II z ośmioosobową załogą, z której każdy ma określoną rolę, podejmuje ostatnią próbę wskrzeszenia słońca. Gdy Icarus II dociera na drugą stronę Merkurego, członkowie załogi odkrywają sygnał o niebezpieczeństwie z Ikara I. Po debacie na temat zalet i wad takiego postępowania, nadal mając na celu przede wszystkim ukończenie misji wśród zespołu jako kolektywu , załoga na pokładzie Ikara II decyduje się zbliżyć do Ikara I zarówno w nadziei na odnalezienie ocalałych na pokładzie, jak i wykorzystanie ich ładunku jako dodatkowego zabezpieczenia przed ukończeniem misji. Jednak dokonanie tej zmiany kursu wiąże się z nieodłącznym ryzykiem samym w sobie, tym ryzykiem, które przeciwnicy wykorzystali w swoich argumentach, niektórzy z ukrytym motywem samozachowawczym. Ta zmiana ma niezamierzone konsekwencje, które powodują, że zespół musi podejmować dalsze decyzje, które mogą poświęcić niektórych członków załogi. Ale mogą również odkryć powód, dla którego Icarus I zawiódł w swojej misji, co może oznaczać życie i śmierć dla nich i jako takie życie i śmierć dla tych na Ziemi.