1903 Londyn. Ostatnie dzieło znanego dramatopisarza J.M. Barrie (James) zebrało mniej niż pozytywne recenzje, o czym wiedział, że tak będzie jeszcze przed pojawieniem się sztuki. Ta porażka wywiera presję na Jamesa, aby szybko napisał kolejną sztukę, ponieważ impresario Charles Frohman potrzebuje kolejnej, która zastąpi porażkę w utrzymaniu rentowności jego teatru. Wychodząc na spacer ze swoim psem, aby pozwolić popłynąć jego twórczym sokom, James natrafia na rodzinę Llewelyn Davies: niedawno owdowiałą Sylvię Llewelyn Davies (córkę nieżyjącego już pisarza George'a L. Du Mauriera) i jej czterech dorastających synów. James i członkowie rodziny stają się przyjaciółmi, w dużej mierze dzięki temu, że on i chłopcy mogą rozwijać w sobie wyobraźnię dzieci, a James jest po prostu największym z nich pod tym względem. Sylvia wita w swoim życiu również Jamesa, który staje się jego ważną i integralną częścią. Wśród sześciu z nich jedynym, który nie chce brać udziału, jest trzeci z Sylvii, Peter Llewelyn Davies, który wciąż opłakuje rzeczywistość swojego życia, gdzie pewnego dnia był tam jego ojciec planując rodzinną wycieczkę i pojechał na następny. Dwie inne osoby, które nie doceniają Jamesa w życiu Llewelyn Davies to: jego żona Mary Barrie, która zawsze czuje potrzebę bycia odpowiedzialną w swoim związku i która czuje się zagrożona jego przyjaźnią z niezamężną kobietą; oraz Emma du Maurier, apodyktyczna matka Sylwii, która widzi w nim przeszkodę w kontynuowaniu życia z innym potencjalnym mężem oraz przeszkodę w utrzymaniu dyscypliny wśród chłopców. James wciąż ma nadzieję, że wyrwie Petera z narzuconej mu skorupy, ale w trakcie tego procesu pojawia się pomysł na kolejną sztukę opartą na amalgamacie jego i Petera, tę sztukę, która ostatecznie staje się tym, co Charles postrzega jako w dużej mierze nie do pokonania, a tym samym skazane na zagładę. produkcja pod tytułem „Piotruś Pan”. Ten proces pomagania Peterowi może cofnąć się o krok, gdy wydaje się, że Sylvia może wkrótce spotkać podobny los jak jej zmarły mąż.