Olga, Katia i Andrey znają się od dzieciństwa. Przenieśli się do Moskwy wiele lat temu i odnieśli sukces. Olga jest aktorką, Katya pracuje w dużej agencji PR, a Andrey jest analitykiem politycznym. Kupują samochody, biorą kredyty hipoteczne, budują wiejskie domy. Tak jak wszyscy inni. Ale ich życie nie przynosi im ani szczęścia, ani zadowolenia. Poczucie, że „coś jest nie tak, ale nie mogę tego dotknąć” jest podstawą życia dzisiejszych trzydziestolatków. Ich dzieciństwo miało miejsce w czasach sowieckich, kiedy dzieci marzyły o zostaniu bohaterami, wierzyły w historie szpiegowskie i świetlaną przyszłość. Nikt jednak nie spodziewał się, że marzenie o zostaniu bohaterem zostanie zastąpione marzeniem o stabilnej i przewidywalnej egzystencji. Ludzie przestali marzyć o naprawdę wielkich rzeczach. Po prostu odgrywają swoje role.

1903 Londyn. Ostatnie dzieło znanego dramatopisarza J.M. Barrie (James) zebrało mniej niż pozytywne recenzje, o czym wiedział, że tak będzie jeszcze przed pojawieniem się sztuki. Ta porażka wywiera presję na Jamesa, aby szybko napisał kolejną sztukę, ponieważ impresario Charles Frohman potrzebuje kolejnej, która zastąpi porażkę w utrzymaniu rentowności jego teatru. Wychodząc na spacer ze swoim psem, aby pozwolić popłynąć jego twórczym sokom, James natrafia na rodzinę Llewelyn Davies: niedawno owdowiałą Sylvię Llewelyn Davies (córkę nieżyjącego już pisarza George'a L. Du Mauriera) i jej czterech dorastających synów. James i członkowie rodziny stają się przyjaciółmi, w dużej mierze dzięki temu, że on i chłopcy mogą rozwijać w sobie wyobraźnię dzieci, a James jest po prostu największym z nich pod tym względem. Sylvia wita w swoim życiu również Jamesa, który staje się jego ważną i integralną częścią. Wśród sześciu z nich jedynym, który nie chce brać udziału, jest trzeci z Sylvii, Peter Llewelyn Davies, który wciąż opłakuje rzeczywistość swojego życia, gdzie pewnego dnia był tam jego ojciec planując rodzinną wycieczkę i pojechał na następny. Dwie inne osoby, które nie doceniają Jamesa w życiu Llewelyn Davies to: jego żona Mary Barrie, która zawsze czuje potrzebę bycia odpowiedzialną w swoim związku i która czuje się zagrożona jego przyjaźnią z niezamężną kobietą; oraz Emma du Maurier, apodyktyczna matka Sylwii, która widzi w nim przeszkodę w kontynuowaniu życia z innym potencjalnym mężem oraz przeszkodę w utrzymaniu dyscypliny wśród chłopców. James wciąż ma nadzieję, że wyrwie Petera z narzuconej mu skorupy, ale w trakcie tego procesu pojawia się pomysł na kolejną sztukę opartą na amalgamacie jego i Petera, tę sztukę, która ostatecznie staje się tym, co Charles postrzega jako w dużej mierze nie do pokonania, a tym samym skazane na zagładę. produkcja pod tytułem „Piotruś Pan”. Ten proces pomagania Peterowi może cofnąć się o krok, gdy wydaje się, że Sylvia może wkrótce spotkać podobny los jak jej zmarły mąż.

Francuskie rodzeństwo prosi swojego amerykańskiego przyjaciela, aby z nimi zamieszkał. Młodzi ludzie rozpoczynają niebezpieczne eksperymenty ze swoimi emocjami, uczuciami i seksualnymi doznaniami. Prowadzą coraz bardziej wyrafinowaną grę, badając granice, do których mogą się posunąć. Napisany przez Giberta Adaira, wyreżyserowany przez Bernardo Bertolucciego, film rozgrywa się w Paryżu w czasie politycznych i społecznych wstrząsów 1968 roku.