6 października 1970 roku podczas wchodzenia na pokład międzynarodowego lotu z lotniska w Stambule, Amerykanin Billy Hayes (Brad Davis) zostaje przyłapany na próbie przemycenia z kraju dwóch kilogramów haszyszu z narkotykami przywiązanymi do jego ciała. Powiedziano mu, że zostanie zwolniony, jeśli będzie współpracował z władzami w identyfikacji osoby, która sprzedała mu haszysz. Kłopoty Billy'ego zaczynają się naprawdę, gdy po tej pomocy ucieka i zostaje schwytany. Początkowo zostaje skazany na nieco ponad cztery lata za posiadanie, nie ma czasu na surowszą zbrodnię przemytu. Środowisko więzienne jest pod każdym względem niegościnne, a sadystyczny strażnik więzienny o imieniu Hamidou (Paul L. Smith) rządzi więzieniem, który rozkoszuje się psychicznymi i fizycznymi torturami, jakie zadaje więźniom z jakiegokolwiek powodu. Billy, któremu kazano nikomu nie ufać, zaprzyjaźnia się z kilkoma innymi więźniami, a mianowicie kolegą Amerykaninem Jimmym Boothem (Randy Quaid) (za kradzież dwóch świeczników z meczetu), Szwedem o imieniu Erich (Norbert Weisser) i jednym ze starszych więźniowie, którzy odsiedzili już siedem lat, Anglik o imieniu Max (Sir John Hurt), ci ostatni również zostali oskarżeni o haszysz. Jednym nieprzyjacielskim więźniem jest Rifki (Paolo Bonacelli), który sprawuje władzę w więzieniu jako nieoficjalne oczy i uszy strażników. Gdy Billy, jego rodzina i jego dziewczyna Susan (Irene Miracle) próbują legalnymi i dyplomatycznymi kanałami o uwolnienie Billy'ego, Max mówi mu, że jedynym wyjściem jest „złapanie ekspresu o północy” (ucieczka), czego Jimmy nieustannie próbuje do zrobienia. Kiedy sytuacja Billy'ego się zmienia, staje się bardziej zdesperowany w każdym tego słowa znaczeniu. Wygląda na to, że Billy ma tylko dwie opcje: pozwolić więzieniu ostatecznie w przenośni go zabić, albo jakoś odzyskać kontrolę nad swoim życiem za pomocą wszelkich dostępnych środków.