Filmowiec Roman Polański, który jako chłopiec dorastał w Polsce obserwował, jak naziści pustoszyli jego kraj podczas II wojny światowej, wyreżyserował ten ponury dramat oparty na historii uprzywilejowanego muzyka, który przez pięć lat walczył z nazistowską okupacją Warszawy. Władysław Szpilman (Adrien Brody) to utalentowany pianista klasyczny urodzony w zamożnej rodzinie żydowskiej w Polsce. Szpilmanowie mają duże i wygodne mieszkanie w Warszawie, które Władysław dzieli z matką i ojcem (Maureen Lipman i Frank Finlay), siostrami Haliną i Reginą (Jessica Kate Meyer i Julia Rayner) oraz bratem Henrykiem (Ed Stoppard). Podczas gdy Władysław i jego rodzina są świadomi zbliżającej się obecności wojsk niemieckich i planów Hitlera wobec Polski, są przekonani, że naziści są zagrożeniem, które przeminie, i że Anglia i Francja wystąpią na pomoc Polsce w przypadku prawdziwy kryzys. Naiwność Władysława miażdży, gdy niemiecka bomba przedziera się przez studio radiowe, podczas gdy on wykonuje recital do emisji. We wczesnych stadiach okupacji nazistowskiej, jako szanowany artysta, wciąż wyobraża sobie, że jest ponad niebezpieczeństwem, wykorzystując swoją siłę, by zdobyć dokumenty zatrudnienia dla ojca i dostać rzekomo bezpieczną pracę, grając na pianinie w restauracji. Jednak w miarę jak niemieckie uściski nad Polską zacieśniają się, Władysław i jego rodzina zostają wywiezieni do nazistowskiego obozu koncentracyjnego. Nie chcąc stawić czoła pewnej śmierci, Władysław ukrywa się w wygodnym mieszkaniu udostępnionym przez znajomego. Jednak gdy jego dobroczyńca zaginął, Władysław zostaje sam i przez kilka następnych lat biega od jednego opuszczonego domu do drugiego, zdesperowany, by uniknąć schwytania przez niemieckie wojska okupacyjne.