W Związku Radzieckim wszyscy są przyzwyczajeni do rządów terroru Józefa Stalina, z codziennymi listami aresztowań za tortury, banicję lub egzekucję. Kiedy Stalin wzywa producenta radiowego do nagrania koncertu z 1953 roku, zdaje sobie sprawę, że nikt go nie nagrywał, i pośpiesznie organizuje drugą turę, utrzymując nawet publiczność, pomimo konieczności zastąpienia znokautowanego reżysera i przekupienia solisty, który się poślizgnął. w notatce oczerniającej Stalina za zabicie jej krewnych. Czytając to, Stalin ma śmiertelne zatrzymanie akcji serca. Zajmuje nas, aż ktokolwiek odważy się wejść do jego zamkniętego gabinetu, a wtedy ministrowie dyskutują, jak poradzić sobie z jego śmiercią i starają się znaleźć kompetentnych lekarzy – w większości po czystce – i są zaskoczeni: diagnoza to śpiączka bez realistycznej perspektywy wyzdrowienia. Wciąż powstają sojusze polityczne na następne rządy komunistyczne, w tym role aroganckiej córki Stalina, Swietłany i niezależnego wojskowego syna Wasilija, obaj nadmiernie ambitni. Oficjalny zastępca przewodniczy pogrzebowi i formalnym przygotowaniom do przekazania władzy, ale zwłaszcza szef bezpieczeństwa Beria i Crutchev spiskują, aby zostać tymi, którzy przeprowadzają czystki, a niewygodnymi świadkami są na następnych listach egzekucyjnych.