Najważniejszą rzeczą, na którą chcę zwrócić uwagę, jest sposób, w jaki film odnosi się do PTSD. Służyłem w Marines w tym samym czasie, w którym toczy się akcja tego filmu, a Fallujah nie była żartem. Kiedy wróciłam do domu, sama miałam drgawki i koszmary. Tak więc zajęcie się tym bardziej dogłębnie było świetne. Po drugie, bardzo dobrze potraktowano też perspektywę tego, jak żołnierz czuł się na wojnie. Zupełnie inny niż filmy takie jak Jarhead. W sumie to świetny film. Przeczytałem recenzję, w której stwierdzono, że ten film zbyt mocno stara się być mądry. Nie próbuje, jest sprytne.
Aleks Jankowski
Cherry był dla mnie takim dziwnym zegarkiem. W większości film był 5/10. Generalnie nie byłam zainteresowana; ale potem wydarzył się trzeci akt. Film spędził tyle czasu na rozwijaniu postaci i relacji, a kiedy wszystko się połączyło, było po prostu świetne kino. Tempo było niepewne, było dość szybkie w wojennej części filmu, ale potem bardzo zwolniło w trzecim akcie. Myślę, że kiedy film w końcu robił to, co powinien, był w najlepszym wydaniu. A niesamowita ścieżka dźwiękowa jest odtwarzana o wiele częściej na końcu; poważnie, ścieżka dźwiękowa w tym filmie była bardzo ważna. Aktorstwo też było bezbłędne. Nigdy tak naprawdę nie traktowałem Toma Hollanda poważnie jako aktora, dopóki nie zobaczyłem Cherry. Ma mnóstwo talentu i nie mogę się doczekać, co ma dalej. Makijaż też był bardzo dobrze zrobiony. Kiedy połączysz świetny makijaż i świetne aktorstwo, uzyskasz poziom realizmu, który jest po prostu denerwujący do oglądania. Tom Holland i Ciara Bravo naprawdę wyglądają na chorego, a to naprawdę pokazuje okropności uzależnienia i PTSD. Ogólnie uważam, że to film, który trzeba obejrzeć samemu. Niektórzy mogą go naprawdę nienawidzić, innym naprawdę to lubić. Czasami jest trochę trudno oglądać, ze względu na czas działania 2 godziny 20 minut, ale myślę, że było warto.
Mariusz Tomaszewski
Obserwuj nas
Życzymy miłego seansu :)
Polub nas na Facebooku i bądź na bieżąco