W "Pitbullu" Patryk Vega zajął się policją, w "Botoksie" wziął pod lupę służbę zdrowia, a teraz przyszedł czas na polską scenę polityczną. Co robią i jak zachowują się najważniejsi ludzie w kraju, kiedy gasną światła kamer i spadają maski? Jak władza i dostęp do publicznych pieniędzy wpływa na osoby piastujące najwyższe urzędy i pełniące obowiązki wobec Narodu? Bezkompromisowa "Polityka" odpowiada na te pytania. To film o przedstawicielach wszystkich frakcji i ugrupowań politycznych w Polsce, o rządzących i opozycji, o świeckich liderach i politykach w sutannach.

Młody dziennikarz Gareth Jones (James Norton) zyskał sławę, pisząc artykuł o swoim spotkaniu z Adolfem Hitlerem, zaraz po przejęciu przez niego władzy w 1933 roku. Teraz ambitny Walijczyk przymierza się do kolejnego wielkiego tematu – gwałtownej modernizacji Związku Radzieckiego. Chcąc gruntownie zbadać sprawę, reporter decyduje się na podróż do Moskwy, aby przeprowadzić wywiad ze Stalinem. Na miejscu poznaje młodą dziennikarkę Adę Brooks (Vanessa Kirby), pracującą dla Waltera Duranty’ego (Peter Sarsgaard), dzięki której odkrywa, że prawda o stalinowskim reżimie jest brutalnie tłumiona przez sowieckich cenzorów. Słysząc zatrważające plotki na temat wielkiej klęski głodowej w ZSRR, Jones udaje się w samotną podróż przez Ukrainę. Dziennikarz staje się naocznym świadkiem tragedii Hołodomoru. Miliony ludzi umierają z głodu, podczas gdy tony zboża sprzedawane są za granicę, by sfinansować proces industrializacji radzieckiego imperium. Po powrocie do Londynu, Jones pisze artykuł ukazujący horror, którego doświadczył. Publikacja jest wyciszana, a jej autentyczność podważana przez zachodnich dziennikarzy, pozostających pod wpływem Kremla. Pomimo śmiertelnych pogróżek, Gareth nie ustaje w walce o prawdę. Swoimi odkryciami postanawia podzielić się z młodym, aspirującym pisarzem – George’em Orwellem.

Po raz pierwszy pojawił się, zanim teledyski stały się powszechne, ten program zawierał największe hity tygodnia w muzyce pop. Wykonawcy gościnni od czasu do czasu pojawiali się w programie, aby zagrać swoje piosenki. Zazwyczaj jednak jedynym wizualnym akompaniamentem do muzyki było Solid Gold Dancers, czyli kilkunastu tancerzy w skąpych kostiumach, którzy wykonywali interpretacyjne wykonania takich hitów jak „Down Under” i „Maniac”.

Film opowiada opartą na faktach historię Alfreda Dreyfusa (Louis Garrel), francuskiego oficera skazanego na dożywocie za zdradę swojej ojczyzny i zesłanego na Wyspę Diabelską u wybrzeży Gujany Francuskiej. Nowy szef wywiadu – Georges Picquart (Jean Dujardin) - wkrótce po uwięzieniu Dreyfusa odkrywa, że dowody przeciwko skazanemu oficerowi zostały spreparowane. Wbrew swoim przełożonym, Picquart postanowi ujawnić prawdę za wszelką cenę. Stawką w tej grze jest nie tylko błyskotliwie rozpoczęta kariera Picquarta, ale i wielki międzynarodowy skandal, który zmieni bieg historii.

1971. Po przejęciu własności i roli wydawcy po samobójstwie męża, w rodzinnym interesie Katharine Graham - Kay w bardziej znanych okolicznościach - przygotowuje się do debiutu giełdowego gazety Washington Post w obliczu problemów z wypłacalnością. Choć jest bardzo biegła w tych kwestiach, nie jest przekonana, że ​​wypowiada się publicznie, zamiast tego zwraca się do swoich doradców. Częściowo jej brak pewności siebie wynika z tego, że świat zewnętrzny w dużej mierze postrzega ją jako matronę społeczeństwa, która tylko przysłowiowo wie, jak urządzać damskie przyjęcia herbaciane. Oprócz problemów z własnością Kay, redaktor naczelny Ben Bradlee ma własne problemy, rywalizując z innymi gazetami o głośne artykuły, zwłaszcza z New York Times. Ponadto Biały Dom, w odwecie za przeszłe historie, zabronił „Postowi” relacjonowania ślubu Tricii Nixon, jedynej ważnej organizacji informacyjnej, która została zamrożona. Chociaż zdaje sobie sprawę, że dzieje się coś wielkiego, Bradlee jest jednak zirytowany, by przeczytać ekskluzywny artykuł w „Timesie”, oparty na ściśle tajnych dokumentach, że wszystkie administracje sprzed dwudziestu lat okłamywały amerykańską opinię publiczną na temat Wietnamu – wszyscy prezydenci skutecznie wykorzystują swoją przyjaźń z wiadomościami. redaktorów do rozpowszechniania historii, które chcieli - wszyscy wiedzą, że Stany Zjednoczone nigdy nie miały szans na „wygraną”. Ponieważ sądy wydają nakaz Timesowi zakazujący im drukowania przyszłych artykułów w tej sprawie, Bradlee i jego zespół dziennikarzy chcą przejąć inicjatywę w tej historii w świetle nakazu Timesa, który chce, aby wykorzystali wszelkie powiązania mają, w tym długoletnią przyjaźń Grahama z byłym sekretarzem obrony Robertem McNamarą, który jest w centrum tej historii. Podczas gdy asystent redaktora Ben Bagdikian uważa, że ​​jego dawny kolega Daniel Ellsberg mógł być osobą, która ujawniła dokumenty dla „Timesa”, Bagdikian nie ma pojęcia o obecnym miejscu pobytu Ellsberga. Zespół w Post jest w końcu w stanie zebrać fakty z historii w celu kontynuacji oryginalnego artykułu Timesa, jednak pod kierownictwem Grahama muszą zdecydować, jak postępować, ponieważ istnieje ryzyko, że gazeta zmierzy się z gorszym prawem problemy niż The Times, jeśli drukują – zwłaszcza z niechęcią prezydenta Richarda Nixona do nich – skutecznie rujnując gazetę i środki utrzymania wszystkich zainteresowanych, w tym samej Graham i Bradlee.

W 1978 roku utalentowany i ambitny pilot TWA, Barry Seal, przemyca kubańskie cygara, aby zwiększyć swoje dochody. Niespodziewanie kontaktuje się z nim agent CIA Monty Schafer, który prosi go o pracę dla obiektów CIA fotografujących nad Ameryką Środkową przy użyciu najnowocześniejszego małego samolotu. Wkrótce Barry kontaktuje się z generałem Noriegą jako kurierem CIA i kontaktuje się z kartelem z Medellin, który chce, aby przewoził narkotyki do USA. Następnie Schafer prosi Barry'ego o zabranie broni dla Contras w Nikaragui. Barry zaprasza pilotów, którzy są jego przyjaciółmi i planuje trasy przemytu narkotyków dla kartelu. CIA przymyka oczy na ten plan, a Barry staje się coraz bogatszy. Używa Mena miasta Arkansas do prania swoich pieniędzy. Ale DEA i FBI go tropią. Kiedy CIA zamyka plan, Barry zostaje sam i aresztowany przez agencje. Co się stanie z jego rodziną iz nim?

Rok 1992. Po upadku komunizmu pozostało wiele nierozwiązanych spraw kryminalnych, których sprawcy nigdy nie ponieśli kary. W ręce Krauza (Maciej Stuhr) – ambitnego, młodego detektywa z Wydziału Zabójstw, wpada jedna z nich. Na miejskim cmentarzu odnalezione zostają zwłoki z licznymi śladami tortur. Świadomi niebezpieczeństwa, Krauz wraz ze swoim partnerem, postanawiają rozwiązać zagadkę. Wszystkie tropy prowadzą do "Czerwonego Kapitana" – owianego złą sławą specjalisty od "ostatecznych" przesłuchań z czasów minionej władzy. Niewielu przeżyło spotkanie z nim. Z każdą minutą śledztwa wychodzi na jaw coraz więcej faktów, a podejrzenia padają na najwyższych decydentów policji i Kościoła.

W 1964 roku dr Martin Luther King Jr. z Southern Christian Leadership Conference (SCLC) odbiera Pokojową Nagrodę Nobla. Cztery czarne dziewczyny schodzące po schodach w kościele baptystów w Birmingham w Alabamie na 16th Street zostają zabite przez bombę podłożoną przez Ku Klux Klan. Annie Lee Cooper próbuje zarejestrować się do głosowania w Selmie w stanie Alabama, ale biały rejestrator uniemożliwia jej to. King spotyka się z Lyndonem B. Johnsonem i prosi o federalne ustawodawstwo, aby umożliwić czarnoskórym obywatelom rejestrację i głosowanie bez żadnych obciążeń, ale prezydent odpowiada, że ​​chociaż rozumie obawy doktora Kinga, ma ważniejsze projekty. King podróżuje do Selmy z Ralphem Abernathym, Andrew Youngiem, Jamesem Orange i Diane Nash. James Bevel wita ich i pojawiają się inni aktywiści SCLC. Dyrektor FBI J. Edgar Hoover mówi Johnsonowi, że King jest problemem i sugeruje, by rozbili jego małżeństwo. Coretta Scott King ma obawy dotyczące przyszłej pracy męża w Selmie. King wzywa piosenkarkę Mahalia Jackson, aby zainspirowała go piosenką. King, inni przywódcy SCLC i czarni mieszkańcy Selmy maszerują do urzędu rejestracyjnego, aby się zarejestrować. Po konfrontacji przed budynkiem sądu dochodzi do starcia, gdy policja wchodzi w tłum. Cooper walczy, rzucając szeryfa Jima Clarka na ziemię, co prowadzi do aresztowania Coopera, Kinga i innych..

"Przypadek" składa się z trzech historii, trzech potencjalnych życiorysów tej samej osoby - Witka Długosza. Punktem wyjścia dla każdej z nich jest ta sama scena - tuż przed odjazdem pociągu do Warszawy, główny bohater wbiega na dworzec w Łodzi. Za pierwszym razem Witek dogania pociąg. W nim spotyka podstarzałego działacza partyjnego Wernera, który ułatwi Długoszowi kontakty ze swymi nadal ważnymi kolegami. Witek zapisuje się do PZPR, gdzie osiąga znaczne sukcesy. Wkrótce ma udać się do Francji... Drugi wariant tej samej historii: Witek biegnie do pociągu, który już odjeżdża. Nie udaje mu się go dogonić. Zatrzymuje go służba ochrony kolei. Zostaje skierowany do przymusowych prac. Tam poznaje Marka, opozycjonistę. Witek zaczyna pracę w podziemnej drukarni. Przyjmuje nawet chrzest. Ma szansę polecieć do Francji... Za trzecim razem również ucieknie mu pociąg. Na dworcu spotka Olgę, koleżankę z medycyny. Pod jej wpływem powróci na studia. Następnie ożeni się z nią, podejmie pracę na uczelni, nie angażując się w żadną działalność polityczną. Witek ma szansę udać się na staż do Libii, przelot ma odbyć się przez Francję...

Pracujący w zakładzie przemysłowym jako zaopatrzeniowiec Filip Mosz (Jerzy Stuhr) kupuje amatorską kamerę filmową. Pragnie uwiecznić narodziny i rozwój swojej córki. Niespodziewanie z zakładu pracy otrzymuje propozycję nakręcenia filmu z okazji 5-lecia istnienia przedsiębiorstwa. W zakładzie powstaje amatorski klub filmowy, nad którym patronat obejmuje sam dyrektor (Stefan Czyżewski).

Młody akowiec, Maciek Chełmicki, otrzymuje rozkaz zastrzelenia sekretarza KW PPR. Zbieg okoliczności powoduje, że zabija kogoś innego. Spotykając się twarzą w twarz ze swoją ofiarą doznaje szoku. Staje przed koniecznością powtórzenia zamachu. Poznaje Krystynę, dziewczynę pracującą jako barmanka w restauracji hotelu "Monopol". Uczucie do niej uświadamia mu jeszcze bardziej bezsens zabijania w chwili zakończenia wojny. Wierność złożonej przysiędze, a tym samym obowiązek podporządkowania się rozkazowi, przeważa szalę.

Kiedy prezydent De Gaulle postanawia przyznać niepodległość francuskiej Algierii, kilku żołnierzy, którzy walczyli w tej kampanii, czuje, że De Gaulle umniejsza życie ludziom, którzy tam zginęli. Tworzą więc grupę, podejmują próby de Gaulle'a i kończą się niepowodzeniem. Kiedy kilku z ich kluczowych członków zostaje zabitych lub złapanych i ostatecznie straconych, trzej najlepsi członkowie postanawiają zatrudnić profesjonalnego zabójcę, który zabije De Gaulle'a. Wybrany przez nich mężczyzna zgadza się to zrobić pod warunkiem, że zostanie mu zapewniona pełna autonomia. Radzi im również, aby się ukrywali, dopóki praca nie zostanie wykonana. I robią. Kiedy francuskie siły bezpieczeństwa dowiadują się, że odcięły się od reszty świata, są ciekawi, co robią. Więc uprowadzają swojego chłopca na posyłki, a po przesłuchaniu jedyne, co mówi, to pseudonim skrytobójcy „Szakal”, wysuwają hipotezę, że wynajęli zabójcę, by ścigał DE Gaulle'a. Gdy De Gaulle zostanie poinformowany, odmawia zmiany swoich planów i nie pozwala na dodanie dodatkowych zabezpieczeń. Więc jego ministerstwo postanawia, że ​​powinni znaleźć Szakala, zanim wykona swój ruch. Wyznaczają najlepszego detektywa we Francji, Claude'a Lebela, aby go odnalazł. Lebel planuje skontaktować się z każdym departamentem policji na świecie i sprawdzić, czy Szakal pochodzi z ich kraju, a jeśli tak, dostarczyć mu opis i/lub zdjęcie. Teraz Scotland Yard ma małą przewagę, ale niestety tęsknią za nim, ale mają jego paszport, więc zakładając, że jest poza krajem, próbują znaleźć paszport, którego używa. Teraz, kiedy myślą, że go mają, odrzuca tożsamość, której używa i przyjmuje inną. Czy mogą go znaleźć, zanim dostanie De Gaulle'a?

Historia prawdziwa. Dwójka reporterów Washington Post trafia na sensacyjne informacje dotyczące włamania do siedziby partii Demokratów w 1972. ślady prowadzą do Białego Domu. Kulisy afery Watergate, która doprowadziła do rezygnacji z urzędu prezydenta USA Richarda Nixona. Film otrzymał 4 nominacje do Złotego Globu i 8 nominacji do Oscara (z czego 4 zamieniły sie w statuetki).

Prezydent USA Jordan Lyman jest postacią polaryzującą, która bardziej sprzeciwia się jego działaniom niż je wspiera. Powód?: podpisał traktat o rozbrojeniu nuklearnym ze Związkiem Radzieckim. Jego przeciwnicy uważają, że Sowieci nie dotrwają do końca traktatu, a tym samym pozostawią Stany Zjednoczone bez ochrony. Nie wierzą, że prawdziwy pokój może być wynikiem zimnej wojny. Jednym z tych krytyków jest generał sił powietrznych James Mattoon Scott, przewodniczący połączonych szefów sztabów. Scott powoli przypodobał się sobie jako postać polityczna – twarz amerykańskiego bezpieczeństwa – aby wzbudzić zapał przeciwników pokoju. Pułkownik piechoty morskiej Martin Casey – Jiggs swoim przyjaciołom – dyrektor Joint Chiefs, który działa bezpośrednio pod zwierzchnictwem Scotta i który jest lojalny wobec niego i jego antytraktatowych poglądów, wpada w szybki szereg pozornie niewinnych i nie tak niewinnych informacji – gromadzą się: nowa baza wojskowa w Teksasie zajmująca się Ecomcon, o której wcześniej nic nie wiedział, Scott potajemnie organizujący zakłady 10 USD od innych amerykańskich dowódców wojskowych na wyścigi konne w Preakness, antytraktatowy senator Frederick Prentice oświadczył mu na osobności, że wszyscy muszą zostać alarm w niedzielę, a Scott kłamie na temat swojej poprzedniej nocy – co w połączeniu sprawia, że ​​wierzy, że Scott prowadzi wojskowy zamach stanu przeciwko prezydentowi. Ecomcon wydaje się być skrótem dla „Kontroli komunikacji w sytuacjach kryzysowych”, a przyjęcie tych 10 $ zakładów oznacza poparcie dla zamachu stanu za siedem dni w nadchodzącą niedzielę podczas tajnego ćwiczenia wojskowego w formie ostrzeżenia o tym, który Prentice powinien nic nie wiedziałem. Jiggs przedstawia swoje obawy prezydentowi, który z kolei ostrożnie traktuje informacje z powagą. Wraz z Jiggsem, jego głównym doradcą Paulem Girardem i jego najdroższym przyjacielem, starszym senatorem Raymondem Clarkiem (lepiej znanym jako dipsomaniak niż skutecznym politykiem), Lyman próbuje zebrać dowody na spisek, dowody, które obejmują brud na temat Scotta. prywatne życie od jego byłej kochanki, Ellie Holbrook, do wykorzystania tylko wtedy, gdy zawiodą wszystkie inne sposoby. Dowiadują się, że spisek jest prawdziwy, ale jest tak rozpowszechniony – jego zakres obejmuje przynajmniej jeden w mediach, komentator polityczny Harold McPherson – że uzyskanie dowodów jest trudne. Bez tego Lyman, jako niepopularny prezydent, straci całkowitą skuteczność jako przywódca, jeśli zażąda rezygnacji Scotta. Wyścig do niedzieli zaczyna się, gdy obie strony starają się bronić swojego ideału tego, co jest najlepsze dla kraju.

Niejaki John Doe wysyła do redakcji poczytnego dziennika list, w którym grozi publicznym popełnieniem samobójstwa. Rozgoryczony obywatel chce skoczyć z dachu ratusza i w ten sposób zaprotestować przeciwko aktualnej sytuacji na świecie, zwłaszcza wszechobecnemu bezrobociu. Odzew jest natychmiastowy. Tajemniczy John Doe dostaje się na pierwsze strony gazet i w oczach zwykłych ludzi urasta do rangi bohatera narodowego. Wszyscy chcą odwieść desperata od jego zamiaru i pomóc mu w ułożeniu sobie życia. Poniżone władze miasta i podejrzliwi dziennikarze domagają się, by Doe się ujawnił i organizują dla niego konferencję prasową. Jest jednak pewien problem. John Doe tak naprawdę... nie istnieje. Wymyśliła go młoda dziennikarka, Ann Mitchell (Barbara Stanwyck), żeby odegrać się na nowym właścicielu gazety za zwolnienie jej z pracy. Gdy Henry Connell (James Gleason), dyrektor naczelny "Nowego Biuletynu", poznaje prawdę, postanawia zatrudnić kogoś, kto zgodzi się wcielić w rolę Johna Doe. Ostatecznie wybór pada na ubogiego wagabundę, byłego gracza w baseball, Johna Willowby'ego (Gary Cooper). Trochę naiwny, ale wzbudzający sympatię i zaufanie, młody człowiek w bardzo krótkim czasie staje się ulubieńcem całej Ameryki. Lecz wkrótce pojawiają się tacy, jak m.in. wyrachowany przedsiębiorca D. B. Norton (Edward Arnold), którzy będą chcieli wykorzystać popularność Johna do własnych, niekoniecznie szlachetnych, celów...

Królów było wielu, Żelazna Dama tylko jedna. Miała piskliwy głos, własny pogląd na każdy temat i niezwykły tupet. Zanim stała się jedną z najbardziej wpływowych postaci współczesnego świata, jej kapelusz i nieodłączne perły budziły pobłażliwy uśmiech. Na naszych oczach z pyskatej Maggy rodzi się Żelazna Dama, której czarna torebka do dziś jest symbolem rządów silnej ręki. Meryl Streep w roli Margaret Thatcher – prawdziwej damy w świecie zdominowanym przez mężczyzn.

Jest styczeń 1865 roku, a prezydent USA Abraham Lincoln właśnie rozpoczął swoją drugą kadencję jako niezwykle popularny przywódca, zwłaszcza wśród swoich zwolenników, z powodu jego przygnębionego nastawienia do domu. Jednak kraj jest pogrążony w chaosie, gdy wojna secesyjna wkracza w czwarty rok i pochłonęła życie wielu żołnierzy po obu stronach. Lincoln wierzy, że uchwalenie Trzynastej Poprawki do Konstytucji – która zniosłaby niewolnictwo – przede wszystkim osiągnęłoby coś, w co wierzy do głębi, ale także zakończyło wojnę, ponieważ niewolnictwo jest dużą częścią jego racji bytu. Poprawka została już uchwalona w Senacie i ma zostać poddana pod głosowanie w Izbie Reprezentantów pod koniec miesiąca. Chociaż ma pewność, że jego rodacy mają głosy na „tak”, on i jego zespół muszą ciężko pracować za kulisami, aby zapewnić wystarczającą liczbę głosów „tak” od Demokratów, co może wymagać pewnego kompromisu w innych obszarach. Ale inne czynniki mogą również mieć wpływ na głosowanie, takie jak siły Konfederacji w wojnie wydające własny kompromis, aby zakończyć wojnę, ale utrzymać niewolnictwo. Tymczasem Lincoln zajmuje się także jego często wspierającym, ale często burzliwym związkiem z żoną Mary Todd Lincoln, a także ich najnowszym możliwym rozłamem w sprawie najstarszego syna, Roberta Todda Lincolna, który chce opuścić szkołę prawniczą, aby się zaciągnąć.

„Mundial. Gra o wszystko” to dokumentalna opowieść o sporcie i polityce w okolicznościach nadzwyczajnych. Grę piłkarzy śledzą internowani działacze zdelegalizowanej „Solidarności”, dziennikarze sportowi i cenzorzy, wycinający z telewizyjnych transmisji wszelkie przejawy istnienia opozycji. Występ w Hiszpanii poznajemy też z perspektywy zawodników, usiłujących sprostać nie tylko swoim ambicjom, ale też unieść ciężar oczekiwań kibiców i reżimowej propagandy. Film został oparty na materiałach archiwalnych Telewizji Polskiej, Kroniki Filmowej, materiałach FIFA, animowanych fotografii z hiszpańskich boisk i obozu dla internowanych. Jest niezwykłą, wielogłosową relacją zbudowaną z wywiadów z zawodnikami reprezentacji Polski, opozycjonistami internowanymi w Białołęce i znanymi komentatorami sportowymi

Sześćdziesięcioparoletni pisarz i były więzień polityczny, Kasra, pracował w tajemnicy nad swoim zbyt wiele ujawniającymi wspomnieniami. Władze oczywiście o tym wiedzą – jego telefon jest na podsłuchu, a dom pod stałą obserwacją – i żądają oddania rękopisu. Kasra zgadza się w zamian za pozwolenie wyjazdu z kraju do córki, do Paryża. Jeśli władze nie wywiążą się z umowy, grozi publikacją, bo ma ukryte jeszcze dwie kopie. Jednak Kasra nie zdaje sobie sprawy, z kim ma do czynienia. Służby specjalne domyślają się, gdzie rękopisy są schowane, a dwóch egzekutorów wyrusza z misją zabicia pewnej osoby. To ma wyglądać na samobójstwo...

Były policjant Billy Taggart (Mark Wahlberg) otrzymuje zlecenie od samego burmistrza, Nicholasa Hostetlera (Russell Crowe). Zadanie wydaje się być typową pracą prywatnego detektywa, polega na śledzeniu żony zleceniodawcy (Catherine Zeta-Jones) i zdobyciu dowodów jej niewierności. Wkrótce jednak Billy zdaje sobie sprawę, że wplątał się w znacznie większy i o wiele bardziej niebezpieczny skandal.

Trzymająca w napięciu historia pokerowej rozgrywki kandydata na prezydenta USA  - Mike Morrisa (George Clooney) z czyhającymi na każde jego potknięcie  przeciwnikami (Paul Giamatti) i wszędobylskimi dziennikarzami (Marisa Tomei). Szanse na elekcję pretendenta o bujnej przeszłości staną pod znakiem zapytania, kiedy w jego sztabie pojawi się asystentka, emanująca młodzieńczym entuzjazmem i erotyzmem (Evan Rachel Wood). Dziewczyna szybko zawróci w głowie młodemu, błyskotliwemu doradcy Morrisa (Ryan Gosling) i pozna najskrzętniej skrywane tajemnice kampanii.

Minister transportu – Bertrand Saint-Jean ("Chłopiec na rowerze", "Nic do oclenia", "Czarna Wenus") – budzi się w środku nocy. Dzwoni jego osobista sekretarka. Autobus z dziećmi wpadł do rowu w ośnieżonych Ardenach. Jest kilka śmiertelnych ofiar. Minister nie ma wyjścia, musi jechać na miejsce tragedii, bo tego oczekują od niego wyborcy i media. W świetle kamer współczuje rodzinom ofiar i buduje własny wizerunek medialny. W ten sposób uruchamia szalony wir nieoczekiwanych zdarzeń, które wymagają szybkich i przemyślanych decyzji. Aby przetrwać w skomplikowanym świecie polityki, trzeba działać strategicznie, bez względu na konsekwencje. Trudno jednak zapomnieć o ludzkich dramatach, śmiertelnej tragedii, politycznych walkach i wszechobecnym kryzysie. W obłąkanej plątaninie zdarzeń, w których jedna kolizja następuje po drugiej, minister stara się zachować twarz, obronić własne interesy i pozycję. Pomocne okazują się żelazne nerwy, niezłomność i odporność na stres, jednak to nie wszystko, czego wymaga od niego sytuacja. Do jakich innych poświęceń jest jeszcze zdolny? Jak długo utrzyma się na najwyższym szczeblu w polityce, która pożera lojalność, przyjaźnie, zasady i przekonania?

Film „Fair Game” to dramat oparty na biografii Valerie Plame Wilson (Naomi Watts), byłej tajnej agentki CIA. W lipcu 2003 roku mąż Valerie, ambasador Joseph Wilson, na łamach New York Times oskarżył administrację prezydenta George'a W. Busha o manipulowanie i okłamywanie opinii publicznej w sprawie posiadania przez Irak broni masowego rażenia. Fakt ten miał usprawiedliwić atak Stanów Zjednoczonych na Irak, mający miejsce cztery miesiące wcześniej. Konsekwencją ruchu ambasadora było ujawnienie tożsamości jego żony oraz jej powiązań z agencją, co w USA jest przestępstwem. W 2005 roku Valerie odeszła z CIA i razem z mężem złożyła sprawę do sądu z powództwa cywilnego. W wyniku procesu skazany został szef sztabu wiceprezydenta Dicka Cheneya, Lewis "Scooter" Libby.

Thriller polityczny próbujący odpowiedzieć na pytanie, kto tak naprawdę był autorem dzieł Williama Szekspira. Według jednej z historycznych hipotez autorstwo utworów Szekspira przypisuje się Edwardowi de Vere, hrabiemu Oksford (Rhys Ifans). Tło historyczne filmu tworzą wydarzenia mające miejsce ponad 400 lat temu, pod koniec panowania królowej Elżbiety I (Vanessa Redgrave), a przede wszystkim rebelia skierowana przeciw królowej.

Dolny Śląsk, jesień 1981 roku. Po serii prowokacji SB, konfrontacja opozycji z komunistami wydaje się nieunikniona. Tuż przed ogłoszeniem stanu wojennego, młodzi działacze Solidarności postanawiają zagrać va banque i organizują brawurową akcję wyprowadzenia z wrocławskiego banku 80 milionów związkowych pieniędzy, zanim konto zostanie zablokowane. Funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa podążają za nimi krok w krok. Rozpoczyna się pasjonująca rozgrywka, w którą zostają zaangażowani duchowni i... cinkciarze. Każda ze stron ma asy w rękawie.

Istnieje sekret w życiu Mussoliniego (Filippo Timi): żona oraz syn, którego wyparł się ojciec. Sekret nosi imię: Ida Dalser (Giovanna Mezzogiorno). Jest to ciemna strona historii, zignorowana w oficjalnej biografii przywódcy. Kiedy Ida poznaje Mussoliniego w Mediolanie, jest on redaktorem naczelnym Avanti i żarliwym socjalistą, który dąży do antyklerykalnej, antymonarchistycznej i społecznie wyzwolonej przyszłości. Benito spotyka ją przelotnie w Trydencie i oszałamia go jej uroda.  Ida szczerze wierzy w niego i jego idee: Mussolini jest jej bohaterem. Dla gazety Popolo d'Italia, której on stał się założycielem, oraz dla związku z nadchodzącą Partią Faszystowską, Ida sprzedaje wszystko co posiada: dom, piękny salon, meble oraz biżuterię...

Andrzej (Robert Więckiewicz) i Siejka (Krzysztof Stroiński), agenci służb specjalnych, planują misterny międzynarodowy przekręt. Stawką są grube pieniądze i tajne dokumenty. Żeby zrealizować intrygę, potrzebują odpowiedniej kobiety – wciągają więc do akcji niczego nie podejrzewającą Annę (Joanna Orleańska). Nieoczekiwanie między Andrzejem i Anną wybucha gorące uczucie. Niestety kobieta odkrywa, że jest tylko pionkiem w grze bezwzględnych agentów. Postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i z pomocą przyjaciółek zrealizować śmiały, niebezpieczny plan.

Film "W." przedstawia widzom obfitujące w wydarzenia życie prezydenta USA Georga W. Busha i jego małżonki. Pokazuje jego zwycięstwa, jak również porażki. I oczywiście krytyczne dni, które doprowadziły prezydenta Busha do decyzji o zaatakowaniu Iraku ...

Charlie Wilson (Tom Hanks) to kongresmenem z Teksasu, którego polityczny umysł, poczucie patriotyzmu oraz współczucie dla przegranych (na początku lat 1980-tych, na skutek rosyjskiej inwazji, takim przegranym był Afganistan) były dobrze maskowane przez wyjątkowo pogodną osobowość. Przyjaciółka Charliego, Joanne Herring (Julia Roberts) to jedna z najbogatszych kobiet w Teksasie i zagorzała antykomunistka. Zdając sobie sprawę z tego, że amerykańska odpowiedź na inwazję w Afganistanie była bardzo anemiczna, Herring namawia Charliego, aby zrobił coś dla Mudżahedinów - pomógł usunąć sowieckich agresorów z ich ziemi zabezpieczając fundusze i broń. Partnerem Charliego w tym przedsięwzięciu był agent operacyjny CIA Gust Avrakotos (Philip Seymour Hoffman), pracujący dla Ivy League, a przez to w znacznym stopniu pozbawiony możliwości korzystania ze swoich umiejętności. Charlie, Joanne i Gust przemierzali świat tworząc niezwykłe porozumienie między Pakistańczykami, Izraelitami, Egipcjanami, prawnikami, a także specjalizującą się w tańcu brzucha artystką. Ich sukces był imponujący. W czasie dziewięcioletniej okupacji Afganistanu, fundusze Stanów Zjednoczonych przeznaczone na tajne operacje wymierzone przeciwko Sowietom wzrosły z 5 mln USD do 1 mld USD rocznie. Czerwona Armia zaczęła wycofywać się z Afganistanu.

Czterech kolegów, muzułmanów żyjących w Wielkiej Brytanii jedzie na ślub swojego przyjaciela do Pakistanu. W trakcie podróży dowiadują się o ataku na World Trade Center. Tuż przed weselem zostają aresztowani przez okupacyjne, amerykańskie siły zbrojne i osadzeni w bazie wojskowej Guantanamo. Pada niejasne podejrzenie, że są członkami Al Kaidy. Tylko z tego powodu chłopcy przez trzy lata będą więzieni w nieludzkich warunkach, torturowani i poniżani w imię walki ze światowym terroryzmem.