Czarne święta (2019)

Dziewczyny z akademika są dręczone przez pokręconego rozmówcę dowcipnego, który nieustannie dzwoni, by przekazać coraz bardziej podłe i obelżywe uczucia. To, co na pierwszy rzut oka wydaje się być chorym żartem, w końcu staje się brutalne dla dziewcząt w okresie rzekomej dobrej woli i wesołości. Oryginalna, a może nawet najlepsza „Black Christmas” dała początek gatunkowi slasherów i wywarła największy wpływ na fenomenalnie udany klasyk Johna Carpentera „Halloween” (1978), który w rzeczywistości był pierwotnie pomyślany jako dalszy ciąg. Chociaż włoski reżyser Mario Bava wcześniej stworzył coś, co niektórzy uważają za pierwszy slasher, „Zatoka krwi” (1971), to „Czarne Święta” miały zostać uznane za katalizator jednego z najbardziej lukratywnych gatunki kina grozy. Bob Clark (który wcześniej nakręcił zwariowany, przyjemny, niskobudżetowy film o zombie „Dzieci nie powinny bawić się martwymi rzeczami” (1972)), wciąż w tym momencie coś w rodzaju reżysera-amatora, przyjął prostą, ale naturalnie przerażającą koncepcję i odwrócił się. w jedną z najbardziej niepokojących i denerwujących stu minut w historii kina. Tylko kilka wybranych filmów, takich jak „The Haunting” (1963) i „Alien” (1979) jest wystarczająco nastrojowe, aby naprawdę utożsamiać niesamowitość i uczucie niepokoju, które ma wywołać „Black Christmas”. Prostota produkcji sprawia, że ​​jest tak ujmująca. Nie ma przesadnie krwawych sekwencji śmierci ani nieprawdopodobnych wydarzeń w stylu komiksowym; widzowi zostaje właśnie przedstawiona niepokojąca opowieść, która z łatwością mogłaby mieć mocne oparcie w rzeczywistości. Pomysłowa kamera i ujęcia POV, a także doskonałe wykorzystanie oświetlenia to elementy, które łączą się, aby osiągnąć pożądane rezultaty. Często pseudoklaustrofobiczne środowisko akademika, z którego odbywa się zdecydowana większość wydarzeń, oferuje doskonałą, wrażliwą i niestrzeżoną lokalizację, podatną na wtargnięcie, a tym samym przypisuje nieustanne złe przeczucia. Clark nie bał się poświęcić czasu na budowanie zarówno fabuły, jak i charakteryzacji, a także przybliżyć widzowi aspekty, które wykorzysta do zbudowania suspensu. Jest to przygotowywane przed wciągnięciem widza w pozornie niekontrolowany koszmar, który przeżywamy wraz z bohaterami. Innym aspektem, który mocno się wyróżnia, jest tajemniczy sposób prezentacji wszystkiego; nawet na samym końcu bardzo niewiele zostało naprawdę wyjaśnionych, ale wszystko wydaje się mieć oczywiste wyjaśnienie. Nawet w swojej niewątpliwej prostocie „Czarne Boże Narodzenie” ma skomplikowane aspekty, które wymagają przemyślenia widza, aby w pełni zrozumieć film. Pod pewnymi względami ukrycie kilku kluczowych punktów stawia wiedzę widza o wydarzeniach na równi z rzeczywistymi postaciami. „Czarne Boże Narodzenie” wspaniale uzupełniają również mocne role aktorskie Olivii Hussey, Margot Kidder, Johna Saxona oraz bardzo przyjemny i zabawny zwrot Marian Waldman. Mimo niewielkiego budżetu jest to bardzo dopracowany horror, który naprawdę należy do elity gatunku. Tutaj wszystko się zaczęło i ci, którzy znają późniejsze slashery, takie jak „Halloween”, „Piątek trzynastego” (1980), Masakra na Slumber Party (1982) i „The House on Sorority Row” (1983) powinni być w stanie dostrzec kilka frazesów, które po raz pierwszy pojawiły się w „Czarnych świętach”. Moja ocena dla „Czarnych Świąt” — 8½/10.

„Czarne Boże Narodzenie” Boba Clarka to klasyka horroru. Oczywiste jest, że wywarł wyraźny wpływ na slashery z końca lat siedemdziesiątych i wczesnych lat osiemdziesiątych. „Czarne Boże Narodzenie” odbywa się w akademiku. wakacje, podczas gdy Barb (Margot Kidder), Jess (Oivia Hussey) i Phyl (Andrea Martin) zostają w tyle. Na początku filmu widzimy tajemniczego zabójcę wchodzącego do domu i ukrywającego się na strychu. siostry jedna po drugiej, a po każdym morderstwie następował niepokojący telefon. Bobowi Clarkowi udało się stworzyć zaskakującą atmosferę totalnego przerażenia i strachu. Finał jest wyjątkowo przerażający i niezapomniany. Ścieżka dźwiękowa, zwłaszcza głos zabójcy w telefonie jest przerażająco skuteczny. Więc jeśli chcesz się bać, spójrz na ten klejnot. Gorąco polecam.