Ella i John (2017)

Widziałem ten film jak cenny prezent od dwóch wspaniałych aktorów. Ich wspaniałe występy, natchniony scenariusz, niuanse miłości, silne połączenie i prosty sposób bycia częścią innych są więcej niż piękne. To przydatny film. To jest jego podstawowa zaleta i sedno emocji, które ją otaczają. Para, podróż i wspaniała chemia między Hellen Mirren i Donaldem Sutherlandem. Wystarczy na formę zatrzymania czasu. Podziwiać jedną z głębokich form romantyzmu.

Kocham Helen Mirren, która jest czymś w rodzaju narodowego skarbu. Podobnie tematyka i sposób reklamowania filmu (choć będąc w cieniu innych filmów wydanych w tym samym czasie, ludzie chętniej jeżdżą i oglądają, więc nie był reklamowany tak bardzo i nie robiono tego wystarczająco) zainteresował mnie i przemówił do mnie. Choć nie był to świetny film, dla mnie „The Leisure Seeker” był dobrym, uroczym filmem i osiągnął to, co miał na celu, przedstawiając realia końcowych etapów życia ludzi i doceniając ludzi, z którymi jesteś więcej lub nawet bardziej. Dla mnie jest znacznie lepszy niż mieszane recenzje, które dostałem, nie zgadzaj się osobiście, że jest zmarnowany przez historię lub ma niewiele do powiedzenia. Nie czytałem książki, nie mając o niej żadnej wiedzy, ale bez względu na to, jak wypada w porównaniu, porównam „The Leisure Seeker” jako samodzielny i ogólny film. Dla mnie jest to o wiele bardziej sprawiedliwy sposób oceny, zwłaszcza gdy istnieją filmy lub adaptacje, które mogą być złymi adaptacjami materiału źródłowego, ale są dobre dla świetnych filmów na podstawie własnych zalet, starych i nowych. Jasne, niespodzianek jest bardzo niewiele, to przewidywalny film. Zwłaszcza zakończenie, które jest oczywiste zbyt wcześnie i nie brzmiało prawdziwie i jakoś mi się udało. Czuł również, że elementy polityczne były twarde i niepotrzebne. Przypadkowe dołączenie do wiecu przeciwko Donaldowi Trumpowi jest zabawne, ale dla kogoś, kto znudziło się ciągłym słuchaniem o Trumpie (powiem krótko, że jest jednym z moich najmniej lubianych ludzi w historii), elementy polityczne były czymś, co film mógłby z łatwością obejść się bez. Z drugiej strony Donald Sutherland, a zwłaszcza Helen Mirren, są cudowni w głównych rolach i mają bardzo uroczą i wzruszającą chemię, a ich postacie są bardzo zakorzenione. Reszta obsady jest solidna, ale ich postacie nie są tak interesujące, jak główne role. Jest dziwny, zabawny moment, ale wiele rozdzierających serce nieraz sięgało po mój pakiet chusteczek. Oba są pięknie wyważone. „The Leisure Seeker” jest bardzo ładnie nakręcony i kompetentnie wyreżyserowany, co pozwala lśnić głównymi bohaterami i miesza komedię z dramatem bez większego problemu. Muzyka dobrze pasuje, a scenariusz nie tylko zapewnia zarówno komedię, jak i dramat, ale także wspomniane wyżej równoważenie ich ze sobą. Historia jest urocza, słodka i wzruszająca, z momentami zmuszającymi do myślenia i sprawia, że ​​czujemy się zainspirowani i docenieni. To, co mówi, może nie jest nowe, ale nie ma nic do powiedzenia. Tempo nigdy nie było nudne. Podsumowując, piękny, choć wadliwy film, który jest lepszy niż to, za co się uważa. 7/10 Bethany Cox

23 kwietnia 2018 Pierwszy film z wyboru w The Plaza Dorchester dzisiejszego wieczoru - The Leisure Seeker. Tak, to był powolny film, ale całkowicie pasował do tematu i wydaje mi się, że daje do myślenia. Helen Mirren i Donald Sutherland wydawali się dziwną parą, ale to zadziałało. Bardzo wiarygodny południowy akcent i nieustanne gadanie tak naprawdę przyciągnęły mnie do postaci Helen Mirren, ma wiele do zniesienia, ale głęboka miłość do męża sprawiła, że ​​kontynuowała i dała jej siłę, by zapewnić jej wsparcie. zdezorientowany małżonek. Wspaniałe role w tym czułym filmie o presji starzenia się z chorym ciałem lub chorym umysłem. Donald Sutherland gra Johna, który cierpi na utratę pamięci i przez większość czasu żyje szczęśliwie w swoim własnym świecie. Helen Mirren to Ella, która ma guza i nie chce iść na leczenie, które była wcześniej sprawdzona. Bez wiedzy swoich dzieci wyruszają w swoim starożytnym Winnebago, zwanym Poszukiwaczem Wypoczynku. Podążając drogą na południe do Florida Keys, ponownie przeżywają swoje życie poprzez zapomniane wspomnienia i nowe odkrycia, a także uczą się na nowo i zapominają. Wiele recenzji nie było zbyt dobrych dla tego filmu, w rzeczywistości jedna konkretna stwierdzała: „dwóch wspaniałych aktorów w rolach bez wyjścia. Czuję, że ci ludzie nie zrozumieli, że jest to opowieść o tym, jak zwykli ludzie radzą sobie z niezwykłymi rzeczami, które dzieją się w ich życiu, nie ma znaczenia, kim są gwiazdy, to może się przydarzyć każdemu, kto z nas nie poznać kogoś, kto cierpi na utratę pamięci lub choroby terminalne. Ten film miał chwile humoru, zwłaszcza, że ​​jesteśmy świadkami zamieszania Johna, który wielokrotnie zapominał, gdzie jest lub z kim jest. Jednak nie powinniśmy czuć się winni, że śmiamy się w takich momentach. Śmiech może być dobrym lekarstwem na bezradność, która musi Cię ogarnąć, gdy stajesz w obliczu takich sytuacji. Bardzo poruszający i prowokujący do myślenia film.

Świetna opowieść o wieloletniej miłości, życiu i starzeniu się. Kiedy się starzeję i zastanawiam się nad życiem i moim 35-letnim małżeństwem, ten film naprawdę rozbrzmiewa. To wzruszające, jak para mogła spędzić razem tyle lat i pozostać zakochana przez tyle lat. Naprawdę wzruszający film.

Filmy, które starają się szczerze, szczerze badać i szczegółowo opisywać doświadczenia życiowe, aby je oświetlić i uczcić – a może nawet pomóc widzom uporać się z podobnymi doświadczeniami – to filmy, które zawsze doceniam, nawet jeśli nie mogę powiedzieć, że mi się podobały oglądanie ich, ponieważ przedstawione doświadczenia życiowe są tak trudne i z natury smutne. Powinienem jednak teraz podkreślić, że „The Leisure Seeker” również próbuje znaleźć humor w tej z natury smutnej sytuacji i czasami mu się to udaje: są momenty bardzo zabawne. W wywiadzie podczas promocji tego filmu Helen Mirren powiedziała, że ​​wzięła tę rolę, ponieważ postać, którą grała, pędziła do życia i życia, a nie uciekała od niego, gdy robiło się trudno, i zgadzam się. Interesujące jest dowiedzieć się w napisach końcowych, że jest to włoska produkcja filmowa z włoskim reżyserem (w rzeczywistości Mirren powiedziała również, że zawsze chciała być we włoskim filmie, ponieważ były dla niej tak inspirujące, gdy była młoda, i to był także jednym z powodów, dla których wzięła tę rolę), więc jest to właściwie włoskie spojrzenie na bardzo amerykańską historię i podróż, która odbywa się w dwóch wyraźnie różnych częściach Ameryki wzdłuż wschodniego wybrzeża, od Massachusetts po Florydę. Wydało mi się to refleksyjne i kontemplacyjne w dobry sposób. Wciągnęło mnie to i cieszę się, że wybrałem się z nimi w podróż, nawet jeśli wyszedłem z teatru w melancholii i trochę przestraszony tym, co mogą przynieść mi późniejsze lata. Zalecane, ale pamiętaj, że twoje własne doświadczenia życiowe mogą sprawić, że będzie to ciemniejszy lub jaśniejszy film, w zależności od tego, przez co sam przeszedłeś.