Figurant (2023)

Niejaki John Doe wysyła do redakcji poczytnego dziennika list, w którym grozi publicznym popełnieniem samobójstwa. Rozgoryczony obywatel chce skoczyć z dachu ratusza i w ten sposób zaprotestować przeciwko aktualnej sytuacji na świecie, zwłaszcza wszechobecnemu bezrobociu. Odzew jest natychmiastowy. Tajemniczy John Doe dostaje się na pierwsze strony gazet i w oczach zwykłych ludzi urasta do rangi bohatera narodowego. Wszyscy chcą odwieść desperata od jego zamiaru i pomóc mu w ułożeniu sobie życia. Poniżone władze miasta i podejrzliwi dziennikarze domagają się, by Doe się ujawnił i organizują dla niego konferencję prasową. Jest jednak pewien problem. John Doe tak naprawdę... nie istnieje. Wymyśliła go młoda dziennikarka, Ann Mitchell (Barbara Stanwyck), żeby odegrać się na nowym właścicielu gazety za zwolnienie jej z pracy. Gdy Henry Connell (James Gleason), dyrektor naczelny "Nowego Biuletynu", poznaje prawdę, postanawia zatrudnić kogoś, kto zgodzi się wcielić w rolę Johna Doe. Ostatecznie wybór pada na ubogiego wagabundę, byłego gracza w baseball, Johna Willowby'ego (Gary Cooper). Trochę naiwny, ale wzbudzający sympatię i zaufanie, młody człowiek w bardzo krótkim czasie staje się ulubieńcem całej Ameryki. Lecz wkrótce pojawiają się tacy, jak m.in. wyrachowany przedsiębiorca D. B. Norton (Edward Arnold), którzy będą chcieli wykorzystać popularność Johna do własnych, niekoniecznie szlachetnych, celów...

Stylowa komedia kostiumowa, awanturniczy film "płaszcza i szpady", fantastyczna baśń z duchami, wisielcami, opętanymi księżniczkami. Scenarzysta Tadeusz Kwiatkowski i reżyser Wojciech Has starali się pozostać wierni powieści Jana Potockiego, chociaż dla tego prawie trzygodzinnego widowiska i tak musieli dokonać skrótów. Realizatorzy zachowali szkatułkową konstrukcję powieści, w której każda kolejna opowieść wywodzi się z poprzedniej. Spina je postać bohatera, kapitana Alfonsa van Wordena (Zbigniew Cybulski) z gwardii króla Hiszpanii, podróżującego przez wzgórza Kastylii do Madrytu i popadającego w najrozmaitsze tarapaty. Dzięki tej podróży poznajemy zadziwiające sceny z XVIII-wiecznej Hiszpanii, gdzie współistnieją ze sobą pozostałości rozmaitych cywilizacji. Nade wszystko jednak widowisko Hasa wciąga atmosferą magiczności. Opowieść zaczyna się w Saragossie, gdzie podczas wojen napoleońskich oficerowie francuscy i hiszpańscy pogrążają się w lekturze znalezionego tam rękopisu. Posługując się epizodyczną formą opowiadania, Has przechodzi swobodnie od tragizmu do sarkazmu i komizmu, od realności do fantazji. Jest to również film o przypadkowości ludzkiego losu. Nakręcone głównie w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej zdjęcia wprowadzają swobodnie w świat oscylujący między realizmem a magią.

Październik, 1962. Włosko-amerykański rodowity mieszkaniec Bronxu Tony Vallelonga – długo nazywany Tony Lip przez tych, którzy go znają, jako że potrafił zrzucić wszystko na bok – w dużej mierze używa tej umiejętności do BS, jego ulicznego sprytu i pięści do robienia BS. jego praca w „relacjach z klientami” (tj. gloryfikowany bramkarz) w Copa, gdzie musi radzić sobie z dobrze ubranymi łobuzami i bandytami, choć z uśmiechem i często bez wiedzy, że je pieprzy. Jak większość jego włosko-amerykańskich przyjaciół i rodziny, jest bigotem klasy robotniczej, o czym świadczą jego działania dotyczące niektórych czarnych robotników, którzy pracowali w mieszkaniu jego i jego żony Dolores. Ponieważ Copa jest zamknięte z powodu remontu do Nowego Roku, Tony musi w międzyczasie znaleźć inną pracę; patrząc, zastawia niektóre kosztowności rodziny (nie mówiąc Dolores), aby zachować jedzenie na stole dla nich i ich dwóch dorastających synów. Kiedy dostaje informacje o pracy dla dr Don Shirley, nie tylko nie zdaje sobie sprawy, że dr odnosi się do jego wielu doktoratów i że jest klasycznie wykształconym pianistą i szefem muzyki popularnej - gra Don Shirley Trio) zamiast lekarza, ale co najważniejsze, jest dobrze wykształconym, bogatym, wyrafinowanym Murzynem. Ta praca jest nie tylko tak szoferem, jak początkowo sądził Tony, ale także bycie jego wszystkimi wydatkami i dobrze opłacanym generałem piechoty, szczególnie w dziedzinie bezpieczeństwa, na 8-tygodniową trasę, którą zorganizował dla trio ze swoją wytwórnią płytową , znaczna część tej trasy na Głębokim Południu (ostatni planowany termin to 23 grudnia w Birmingham w stanie Alabama) stąd potrzeba bezpieczeństwa, ponieważ jest czarny. Ponowne negocjowanie warunków, dowiadywanie się, że dr Shirley faktycznie zwerbował go na podstawie jego reputacji jako zdolnego do wykonania zadania, i dopilnowanie, by Dolores było OK, o ile wróci do domu na Boże Narodzenie – albo inaczej – Tony zaakceptuje pracę. Poza oczywistymi zagrożeniami związanymi z aspektem stosunków rasowych, gdy dotrą na Głębokie Południe, będą musieli nie tylko przezwyciężyć własne różnice jako ludzie w ich wartościach moralnych i etycznych, aby przeżyć ze sobą przez osiem tygodni, ale także poradzić sobie z ogólne odwrócenie ról niewykształconego białego człowieka, będącego podporządkowanym dobrze wykształconemu Murzynowi. Dr Shirley ma inne problemy na Dalekim Południu.