Gwiazdor (2002)

"Tajemnica ojca Pio" to udana próba ukazania prawdziwego oblicza Stygmatyka oraz bardzo trudnej drogi, jaką przeszedł, by na jej końcu stać się jednym z największych świętych Kościoła. Twórcy zadbali o niepublikowane dotąd materiały: zeznania świadków życia świętego, jego duchowych dzieci, osób, które doświadczyły nawrócenia i uzdrowienia, oraz zdjęcia, nagrania i wypowiedzi współbraci z San Giovanni Rotondo. Film bez ogródek ujawnia, jak niewyobrażalnemu ogromowi prób został poddany skromny zakonnik z Pietrelciny: oszczerstwa i poddawanie w wątpliwość stygmatów, podsłuchy zakładane nawet w konfesjonale, posądzanie o intymne kontakty z kobietami, kary i prześladowania także ze strony osób związanych z Kościołem. Niezwykłe emocje towarzyszą widzowi, gdy śledzi on autentyczne nagrania Ojca Pio i słyszy jego charakterystyczny, jakby niepasujący do wizerunku głos. Całości dopełnia sprawiający ogromne wrażenie ekskluzywny materiał dokumentujący niedawną ekshumację ciała św. Ojca Pio.

Zimą 2007 roku, pracując nad książką historyczną, John Maloof, zapalony pchli targ i uczestnik aukcji, kupuje na aukcji pudełko negatywów za 380 dolarów w nadziei, że znajdzie zdjęcia do swojego projektu. Wie tylko, że zdjęcia wykonała nieznana osoba o imieniu Vivian Maier. Chociaż nie znajduje żadnego zdjęcia odpowiedniego do swojej książki, John wierzy, że mają one jakość artystyczną dorównującą najbardziej znanym fotografikom tamtej epoki. Niezależnie od tego, w jakiej formie publicznej pokazuje zdjęcia, spotyka się z taką samą reakcją zwykłych ludzi na ulicy. Oprócz ostatecznego zdobycia wszystkich innych pudełek z negatywami Vivian, które były na aukcji, John wyrusza na poszukiwanie, aby dowiedzieć się jak najwięcej o Vivian, aby lepiej zrozumieć kobietę za kamerą i być może jej motywacje i/lub powodem samych zdjęć. Początkowo John ma tylko te informacje, które znajdują się w pudełkach negatywów i jej nekrologu, który niedawno został opublikowany w Internecie jako trop. W swoich trudnych poszukiwaniach John zdobywa kolejne przedmioty Vivian, w tym setki tysięcy negatywów, fotografii i niewywołanych rolek filmu, nieruchomego i ruchomego, zrobionych przez Vivian. Jest w stanie odkryć, że była ekscentryczną, bardzo prywatną i zawodową nianią, często przemieszczającą się z pracy do pracy, zawsze noszącą aparat. Robienie zdjęć wydawało się ważniejsze niż jej płatna praca. Ci, którzy spędzili z nią najwięcej czasu przez całe życie – jej pracodawcy i podopieczni – są w stanie jedynie zrzucić powierzchowną perspektywę Vivian. John będzie musiał kopać trochę głębiej, aby dowiedzieć się, kim naprawdę była kobieta stojąca za zdjęciami, które cieszą się uznaniem w pewnych kręgach, ale nadal są odrzucane przez najbardziej tradycyjnych krytyków, których negatywne perspektywy mogą dotyczyć bardziej proces niż produkt końcowy.

Więzienie w Wołowie. 900 miejsc, 1300 osadzonych. Artur, Boguś, Damian, Józek, Julek, Marcin, Marek. Recydywiści, odsiadują kary 9, 12, 18, 25 lat... Siedmiu w celi o powierzchni 15 metrów kwadratowych. Zaakceptowali w swoim codziennym życiu reżysera z kamerą. Służba Więzienna dała mu 10 dni. Bliscy są daleko. Dostęp do telefonu i widzenia rzadkie. Oddziałowi nie mają czasu. Wychowawcy są przeciążeni pracą. W tej na pozór przepełnionej przestrzeni siedmiu mężczyzn zamkniętych jest w społecznej próżni separacji i odosobnienia. Uda im się to przeżyć tylko wówczas, jeżeli próbować będą zaistnieć wbrew zapomnieniu, jeszcze silniej, razem i w sobie samych. Oglądając "Bad Boys , cela 425" uczestniczymy w ich walce, żeby pozostać ludźmi.