Hannah. Nieznana historia buddyzmu (2014)

Adamant to wyjątkowe miejsce na mapie Paryża. Pływający ośrodek opieki dziennej dla osób z zaburzeniami psychicznymi, zacumowany na stałe nad Sekwaną tuż przy moście Charlesa de Gaulle'a, istnieje od 13 lat. To łódź rzeczna i pracownia artystyczna z własnym barem oraz kawiarnią zaprojektowaną tak, aby maksymalnie wykorzystywać światło dzienne. Przyjmuje dorosłych i oferuje im terapię poprzez sztukę – głównie muzykę, malarstwo, rękodzieło, literaturę i kino. Organizuje również własny festiwal filmowy. Pacjenci traktowani są tu z szacunkiem i współczuciem, jak kreatywni i wolni ludzie. Adamant oferuje im opiekę, która ugruntowuje ich w czasie oraz przestrzeni, pomagając odzyskać siły i równowagę. Prowadzący terapię zespół stanowi przeciwwagę dla często zdehumanizowanej współczesnej psychiatrii. Film jest przenikliwym obrazem miejsca, które działa w sposób pozainstytucjonalny, potrafi wznieść się  ponad biurokrację, powtarzalność i rutynę. A przede wszystkim pielęgnuje otwartość na świat, która udziela się wszystkim.

Pomimo że ZSRR zniknął z map 30 lat temu, Aleksiej z Górnego Karabachu, Timur z Ukrainy oraz Aleksander z Gruzji wciąż żyją w niepewności, każdego dnia stawiając czoła tytułowym "cieniom imperium". Opowieści bohaterów pokazują skomplikowaną historię państw postsowieckich oraz ich mieszkańców.

Ołów, kadm, azotyn, nitryt, rtęć, pestycydy, wzmacniacze smaku, przeciwutleniacze, konserwanty – to nie przepis na mieszankę wybuchową, to tylko niektóre ze składników przeciętnego obiadu, składającego się z zupełnie normalnych produktów: fasolki, kiełbasek, chleba, sera, wody... Nie zdajemy sobie sprawy, w jaki sposób i przy użyciu jakich chemikaliów produkuje się dziś żywność. Francuski rolnik uprawiający jabłka stosuje przeciętnie 32 preparaty chemiczne, zanim zbierze plon. Wśród nich są pestycydy, nawozy, środki do tępienia pasożytów i chwastów oraz wiele innych, zazwyczaj wysoce niebezpiecznych substancji. Naukowcy nie zajmują się już szukaniem związku między chorobami takimi jak np. rak, białaczka, cukrzyca a skażeniem wody, żywności czy powietrza. Związek ten został udowodniony tysiącem badań. Dziś chodzi raczej o to, co możemy zrobić, aby powstrzymać rozprzestrzenianie się tych chorób. Zaś największym problemem w walce z nimi jest brak woli politycznej. Tymczasem dane są zastraszające: każdego roku w Europie na choroby wywołane wpływem środowiska umiera 100 tys. dzieci. Jak twierdzą naukowcy, dzieci, które przychodzą dziś na świat, to pierwsza generacja, która nie będzie tak zdrowa jak rodzice. Skoro politycy ignorują zagrożenie, zaś rolnicy produkujący żywność w nieekologiczny i niezdrowy sposób wciąż są dotowani przez Unię Europejską, czy jest coś, co zwykli obywatele mogą zrobić, aby chronić siebie i swoje dzieci? Reżyser Jean-Paul Jaud odwiedził mieszkańców małego francuskiego miasteczka Barjac. Tutejszy charyzmatyczny burmistrz rozpoczął akcję uświadamiania mieszkańców. Nie poprzestał na teorii. Postanowił, że dzieci w szkołach będą jadły obiady przyrządzone wyłącznie ze zdrowych, ekologicznych produktów. Wkrótce dobry przykład pociągnął za sobą kolejne inicjatywy...