Niebieskie Chachary (2018)

Ulrich Seidl wraca do Afryki – ostatnim razem był tu, realizując pamiętną fabułę "Raj: miłość", o seksturystyce starszych białych kobiet. Tym razem portretuje austriackich myśliwych, zażywających uroków mordowania zwierząt w rezerwacie. Wszystko jest jak najbardziej legalne – każde zwierzę jest odpowiednio wycenione, miejscowa ludność zarabia pieniądze na obsłudze gości (myśliwy w tydzień wydaje tyle, ile normalny turysta w dwa miesiące), tworzą się miejsca pracy i infrastruktura – cały biznes jest prowadzony przez Austriaka, który przeniósł się na Czarny Ląd. Film jest okrutnym rewersem programów przyrodniczych – widzimy śmierć i cierpienie zwierząt, fizyczne podniecenie myśliwych; ludzi, którzy przyznają sobie prawo do panowania nad naturą i czerpią satysfakcję z zadawania śmierci. Jak każda społeczność, tworzą oni swoje magiczne rytuały, które podtrzymują ich wspólnotę. Seidl portretuje ich w swoim stylu – bezlitośnie, ironicznie i ze swoistym dystansem. Jego bohaterowie starają się wytłumaczyć, co ich pociąga w polowaniu, dorabiając do pierwotnych instynktów pseudofilozoficzne teorie będące echem tych, które w połowie ubiegłego stulecia doprowadziły do śmierci milionów ludzi. Seidl zdziera maskę z „cywilizowanych” Europejczyków, pokazując ledwie skrywany rasizm, obojętność na biedę i fascynację przemocą. Film to przejażdżka po jego stałych motywach: brzydota ludzkiego ciała (zderzona z ciałami umęczonych zwierząt), obraz człowieka realizującego swoje mroczne żądze bez dbania o interes innych. Bohaterowie Seidla to zwykli mieszczanie – emeryci, nastolatki i zamożna klasa średnia. Seidl podchodzi do nich tak blisko, jak to możliwe – opowiadają o swoich emocjach bez żadnych zahamowań.

Zespół Sex Pistols istniał tylko 26 miesięcy i nagrał tylko jeden album, mimo to zdołał zmienić charakter muzyki na zawsze."Sex Pistols: Wściekłość i brud", film Juliena Temple, jest niepokornym, intymnym i szokującym portretem zespołu, który został okrzyknięty najbardziej wpływowym i najbardziej rozpoznawalnym zespołem wszech czasów.  Stworzony, aby przeciwstawić się politycznej, ekonomicznej i kulturowej sytuacji w Londynie lat siedemdziesiątych, film zdołał uchwycić moment zmiany w społecznej historii Anglii. Złożony głównie z własnych archiwalnych, nigdy wcześniej nie pokazywanych nagrań zespołu (z ponad 20 godzin materiału filmowego), włączając koncerty, próby, sesje nagraniowe, wydarzenia związane z promocją, naturalne, zwykłe momenty. To wszystko zostało poprzeplatane nowo sfilmowanymi wywiadami z czterema członkami zespołu.

Film jest próbą uchwycenia fenomenu Macieja Parowskiego, redaktora stojącego za sukcesami kilku pokoleń pisarzy polskiej fantastyki. Jego biografię obserwujemy na tle burzliwe zmieniającej się historii: od zmagań z PRL, przez przeprowadzenie największego pisma literackiego, okres transformacji, po narodziny internetu i zmierzch słowa drukowanego. O Macieju opowiedzą nam jego współpracownicy, bliscy oraz eksperci science fiction. Ich wspomnienia w zabawny i poetycki sposób komentuje poprzez animowane sekwencje komiksowe alter ego Parowskiego. Matt Parey to cichy bohater drugiego planu w stylu Alfreda z Batmana, bez którego główni bohaterowie nie mogliby działać efektywnie.