Informacje o filmie

1969. Dr Malcolm Sayer zostaje zatrudniony jako lekarz kliniczny w lokalnym szpitalu w Bronksie, mimo że ma tylko doświadczenie badawcze. Ta praca nie jest idealna po jego stronie, ponieważ ma trudności z ludźmi, dlatego skupił się na projektach badawczych, które nie dotyczą ludzi, podczas gdy szpital zatrudnia go trochę z desperacji, nie znajdując nikogo innego z kwalifikacjami, który chce stanowisko. Większość jego pacjentów jest w stanie na wpół katatonii i przebywa w tym, co niektórzy sanitariusze nazywają oddziałem „ogrodowym”, gdzie wszystko, co mogą zrobić dla pacjentów, to poić i nakarmić ich. Zauważa, że ​​niektórzy pacjenci, mimo ogólnie katatonicznego stanu, reagują w nietypowy sposób na określone bodźce. Przeprowadzając pewne badania, odkrył również, że pewne wspólne więzi między tymi pacjentami polegają na tym, że cierpieli na zapalenie mózgu w latach 20. lub 30. XX wieku, a ich stan fizyczny przypomina zamrożoną w czasie chorobę Parkinsona. W związku z tym jest w stanie przekonać, choć niechętnie, swojego sceptycznego szefa, dr Kaufmana, do zastosowania drogiej eksperymentalnej terapii lekowej tylko jednemu pacjentowi za zgodą rodziny. Tym pacjentem jest czterdziestojednoletni Leonard Lowe, który jest w obecnym stanie od jedenastego roku życia i przez te wszystkie lata był wspierany przez kochającą matkę. Gdy terapia lekowa „budzi” Leonarda, pojawia się kilka kwestii. Malcolm musi spróbować przekonać Kaufmana i administrację szpitala do rozszerzenia terapii na innych pacjentów. Pomimo tego, że nie znał długoterminowych skutków, Leonard, który był świadomy swojego otoczenia poprzez swój stan katatoniczny, może mieć mieszane uczucia co do swojej sytuacji, chcąc być traktowanym zarówno jako istota ludzka, jak i królik doświadczalny, aby upewnić się, że to, co się dzieje, przynosi mu korzyści i inne na dłuższą metę. Pani Lowe może być nieprzygotowana na nowego Leonarda, spodziewa się kogo pamięta jako słodkiego jedenastoletniego chłopca. We wszystkich tych kwestiach najbardziej pouczającą kwestią może być dla Malcolma potrzeba stymulowania ludzkiego ducha, w tym jego własnego, w kontaktach z ludźmi wokół niego.

Przebudzenia to wspaniały film z wielu powodów. Jest głęboko poruszający, inteligentny i znakomicie wykonany, ma wiele do polecenia. Jest znakomicie nakręcony, ze wspaniałymi zdjęciami i scenerią, a muzyka jest piękna. Reżyseria jest solidna jak skała, fabuła jest poruszająca i pełna współczucia, a scenariusz jest bardzo inteligentny i prowokujący do myślenia. Potem są występy, zarówno Robin Williams, jak i Robert DeNiro grają wybitnie, a John Heard i Julie Kavner są równie imponujące. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli lubisz ten rodzaj filmu, koniecznie zobacz Przebudzenia, ponieważ myślę, że ci się spodoba. Podobnie, jeśli kochasz dobre aktorstwo i filmy, które sprawiają, że myślisz, Przebudzenie jest również idealne. 10/10 Bethany Cox

Barbara Chmielewska

Oto dobry przykład tego, jak nadal można zrobić świetny współczesny film bez wulgaryzmów, przemocy i seksu. To niesamowita, oparta na faktach opowieść o lekarzu, który robi duże postępy w walce z chorobą, dotychczas uważaną za nieuleczalną. Byli to pacjenci w stanach katatonicznych, a dobry lekarz używa eksperymentalnego leku, aby przywrócić tych ludzi do rzeczywistości i normalnego życia. Pacjenci i to, jak reagują, zarówno przed, jak i po lekach, są naprawdę fascynujące. Robert De Niro jest wybitny jako jeden z pacjentów, ale nie jest to niespodzianką, biorąc pod uwagę wszystkie wspaniałe występy aktorskie, które wykonał przez lata. Robin Williams, stosunkowo nowy w aktorstwie dramatycznym, kiedy to wyszło, był również doskonały w bardzo stonowanej roli. Penelope Ann Miller jest niezwykle słodka i pociągająca. Chciałbym, żeby ona i Williams zagrali więcej takich ról. Wielokrotne oglądanie sprawiło, że znacznie bardziej doceniłem tutejsze pomniejsze postacie, takie jak matka De Niro, grana przez Ruth Nelson, którą czule pamiętam w filmie „Drzewo rośnie na Brooklynie” z 1945 roku. Co za przyjemność, to zobaczyć ją ponownie, a to było zaledwie dwa lata przed jej śmiercią. Godna uwagi była również Alice Drummund jako pacjentka znana jako „Lucy”. Jeśli chodzi o język, jestem prawie oszałamiający, gdy oglądam film, w którym występują De Niro, Williams, Miller i John Heard i nie słyszę ani jednego bluźnierczego słowa! (Film nie jest jednak doskonały, bo jakiś idiota postanowił wstawić jedno słowo na „k”, i to w zupełnie niepotrzebnej sytuacji). Jest to pamiętna historia i gwarantuję, że nie zapomnisz, ponieważ temat jest tak inny.

inż. Marcin Adamczyk