Przedszkolanka (2018)

Jednym ze świętych Graalów filmu jest otwartość na różnorodne interpretacje. Pomimo domniemanej jedności narracji, The Kindergarten Teacher (2017) jest tak otwarty, jak się pojawia. To, co wydaje się być przewidywalną historią znudzonego 40-latka, który szuka samorealizacji, powoli nabiera mrocznych tematów psychoseksualnej obsesji i przestępstw. Pogrążona w rutynie małżeńskiej i zawodowej nauczycielka w przedszkolu Lisa Spinelli (Maggie Gyllenhaal) pragnie więcej niż to, co oferuje życie. Jej nastoletnie dzieci wolą media społecznościowe niż słuchanie jej napomnień, a jej tolerancyjny mąż Grant (Michael Chernus) nie może zrozumieć, dlaczego jest tak niespokojna. Aby złagodzić swoją seksualną i zawodową frustrację, Lisa uczęszcza na wieczorne zajęcia poezji, aby zanurzyć się w literackim pięknie, mając nadzieję na zostanie pisarką pomimo braku talentu. Jej sny odpowiadają w najdziwniejszy sposób. Pewnego dnia w przedszkolu podsłuchuje, jak pięcioletni Jimmy (Parker Sevak) spontanicznie tworzy krótki wiersz. Dla Lisy jest to objawienie: jeśli nie może znaleźć w sobie wspaniałego pisarstwa, to jej darem jest rozpoznanie cudownego talentu. Plagiatuje wiersz Jimmy'ego, a jej wieczorna klasa i nauczyciel są pod wrażeniem. Wierząc, że tylko ona może ocalić talent Jimmy'ego przed zapomnieniem, ma obsesję na punkcie chłopca i wkracza w jego rozbite życie rodzinne. Ten opis fabuły nie zbliża się do uchwycenia, jak niepokojące staje się zachowanie Lisy. Dzisiejsza globalna świadomość krzywdzenia dzieci zmieniła zasady, w jaki sposób dorosły może odnosić się do dziecka. Z początku niezauważalnie, a potem w oczywisty sposób, Lisa pochyla się, a następnie łamie wszelkie zasady dotyczące kontaktu z dziećmi. Jej fizyczny dotyk, nadmierna uwaga i zabieranie go tam, gdzie inni nie widzą, stopniowo zwiększają poziom dyskomfortu publiczności. Kiedy ojciec Jimmy'ego wycofuje go z przedszkola z powodu zachowania Lisy, jej całkowite załamanie i późniejsze reakcje uniemożliwiają przewidzenie, dokąd może doprowadzić jej obsesja. Istnieje wiele horrorów i thrillerów, które bledną obok Nauczyciela w przedszkolu: to doskonały przykład na to, jak mniej może być więcej w kręceniu filmów. Oparcie się na dwuznaczności i wyobraźni widza tworzy napięty psycho-dramat o naturze psychotycznej obsesji. Maggie Gyllenhaal daje niezwykłą, ale zaniżoną wydajność; dominuje w każdej scenie i emanuje normalnością z odrobiną szaleństwa. Młody Parker Sevak jest niesamowity w swojej niewinności i oszołomieniu z powodu zamieszania, które wydaje się powodować. Wąski kierunek sprawia, że ​​narracja posuwa się naprzód z dobrze mierzonym, eskalacji napięcia, dopóki nie można odgadnąć, co wydarzy się dalej w tym stonowanym, ale bardzo niepokojącym filmie.

Ze względu na doskonałość gry aktorskiej, reżyserii i scenariusza „Nauczyciel w przedszkolu” jest często niewygodny do oglądania. Opowiada historię Lisy, która została skrępowana rutyną swojej pracy, sfrustrowana zrzędliwymi nastoletnimi dziećmi i znudzona przez męża z nadwagą. W odpowiedzi zapisała się na program pisania poezji dla dorosłych, aby poszerzyć swoje doświadczenie życiowe. Niestety sama Lisa ma niewielki talent – ​​i kiedy podsłuchuje, jak jeden ze swoich młodych uczniów Jimmy komponuje krótki wiersz, przedstawia go swojej wychowawcy jako własne dzieło. Kiedy wyraża podziw dla jego mocnych obrazów, ona postanawia, że ​​jej obowiązkiem jest pielęgnowanie daru Jimmy'ego, który prowadzi ją na niebezpieczne terytorium po tym, jak napotyka sprzeciw rodziców. Łatwo jest postrzegać film jako metaforę tego, jak tęsknota za prawdą i pięknem może zmienić zwykłego człowieka w wyrzutka, ponieważ zachęty Lisy do Jimmy'ego szybko omijają właściwe zachowanie i stają się obsesyjne. Jedna z kluczowych wymian w filmie ma miejsce, gdy nauczyciel poezji Lisy upomina ją za bycie dyletantem, nie dostrzegając, jak jest gotowa poświęcić wszystko dla sztuki, którą kocha, podczas gdy on używa poezji jako środka do uwiedzenia swoich uczniów. Podsumowując, poezja z pewnością poszerzyła doświadczenie życia Lisy, ale nie w sposób, którego mogłaby sobie życzyć lub oczekiwała.

6.7/10 na IMDb jest dla mnie rozczarowujący. Ten film nie jest dokładnie tym gatunkiem, w którym zazwyczaj jestem rysowany, ale od razu wzbudził moje zainteresowanie, grając zasadniczo dobrze. Wynik był niesamowity, kiedy musiał, a przez resztę czasu był bardziej żwawy i kuszący. W tym filmie nie było nic szalonego i nie miał wielkich zwrotów akcji, ale to nie powstrzymało go od budowania i budowania, dopóki nie mogłem się doczekać, aby zobaczyć, co stanie się dalej. Charakteryzacja była tym, co naprawdę sprawiło, że The Kindergarten Teacher zabłysnął. Tylko dwie postacie naprawdę potrzebowały rozwoju i dostały WSZYSTKO. Byłem zachwycony ich związkiem. Daj szansę temu filmowi, nawet jeśli nie jesteś fanem dramatów.

Nigdy nie recenzowałem filmu na IMDb, ale wydawało mi się to konieczne, ponieważ wielu z was kompletnie mija się z celem. Istnieje różnica między uczciwym spojrzeniem na chorobę psychiczną a uprawomocnieniem działań osoby chorej psychicznie. Ten film w żaden sposób nie mówi, że to, co tytułowy bohater robi w porządku. Po prostu kazał ci obserwować zachowanie i oceniać je tak, jak chcesz. To smutna historia. Jako artysta, poeta i bardzo kreatywna osoba, skłoniło mnie to do zastanowienia się, jak trudno jest, gdy cenimy tylko jeden rodzaj inteligencji czy życiowego doświadczenia. Ma motywy psychoseksualne, ale jest różnica między wywyższaniem / romantycznością dziecka, brakiem granic i byciem pedofilem. To niewygodne, tak. Ale obsesja jest. A obsesja musi być równoznaczna z pożądaniem seksualnym. Mały chłopiec w tej historii nie jest zseksualizowany.

To, co przez pierwszą godzinę rozgrywa się jako dramat, zamienia się w niewygodny thriller, ponieważ nauczycielka, która nie ma szczęścia, szczególnie interesuje się młodym, bystrym uczniem, który ma talent do tworzenia wierszy znacznie przekraczających jego wiek. Nie widząc zwiastuna i nie wiedząc prawie nic przed włączeniem, nigdy nie ma klucza do tego, dokąd zmierza film, zarówno pod względem struktury, jak i intencji. To trzyma cię w napięciu, ale także tworzy coraz większe napięcie i uczucie skrępowania w żołądku, gdy „Lisa” Maggie Gyllenhaal wykonuje każdy ruch, aby zbliżyć się do swojego ucznia. To wstrętne i jednocześnie przygnębiające, jak daleko posuwa się, by poczuć się spełnioną i coś wartą. W tym sensie jest to fascynujące studium postaci psychoterapeuty, który po prostu jest niesamowicie miły i obdarzony. 7,5/10