Sin City - Miasto grzechu (2005)

Na podstawie powieści graficznych Franka Millera (który również współreżyserował i napisał scenariusz) Sin City opowiada trzy historie o przestępczości, korupcji i odkupieniu, których akcja toczy się w fikcyjnym mieście „Basin City”. Pierwsza historia opisuje wyprawę Marva (Mickey Rourke), który szuka w mieście mężczyzny, który zamordował Goldie (Jamie King), kobietę, którą uważa za jego jedyną prawdziwą miłość. Drugi opowiada o Dwightu (Clive Owen), który musi zatuszować śmierć skorumpowanego policjanta (Benicio Del Toro), aby uniknąć wojny między gliniarzami a dziewczynami ze starego miasta, dowodzonymi przez Gail. (Rosiaro Dawson) Ostatnia historia przedstawia Hartigana, (Bruce Willis), poobijanego emerytowanego gliniarza, wrobionego w zbrodnię, której nie popełnił, próbującego ocalić życie dziewczyny, której życie uratował w młodym wieku, która dorastała zostań striptizerką (Jessica Alba), podczas gdy cały czas jest śledzony przez tajemniczego nieznajomego o groteskowym wyglądzie. (Nick Stahl) To wzburzona kadź ze staroświeckimi historiami w stylu pulpy, każda bardziej mroczna i ostra niż ostatnia. A jednak samo Sin City jest chorobliwie fascynujące; jeśli nie masz nic przeciwko zagłębianiu się w mgiełkę obrzydliwości, przemocy i korupcji, pod twardą powierzchnią znajdziesz naprawdę fascynującą historię. Sin City emanuje esencją klasycznego filmu noir, z wyjątkiem połączenia z przesadną przemocą, postaciami i dialogami, aby zachować komiksowy klimat. Nadanie statusu współreżysera twórcy Frankowi Millerowi i pozwolenie mu na napisanie scenariusza było prawdopodobnie najmądrzejszym posunięciem, jakie kiedykolwiek zrobił reżyser Robert Rodriguez, ponieważ wyraźny wpływ Millera jest widoczny, doskonale oddając nastrój jego oryginalnych dzieł. A wizualizacje... niezwykłe. Cały film jest kręcony w czerni i bieli, z wyjątkiem niektórych elementów, które pojawiają się w kolorze. (czerwona sukienka, czerwona krew, choć czasami krew jest zupełnie biała, nie wspominając już o postaci Nicka Stahla, Yellow Bastard, który rzeczywiście jest żółty) Rodriguez jest również na tyle sprytny, by użyć zielonego tła, aby odtworzyć Millera. ostre, nastrojowe zestawy stworzone przez animację komputerową, zamiast tworzyć je z pierwszej ręki. I działa, cudownie – scenografia doskonale nadaje ton dalszej części filmu: mroczna, odważna, przesadna i wysokiej jakości praca, jak żadna inna. Dodaj noirowskie kostiumy bohaterów (prawie każda męska postać sportowa, jak to ujął Marv, „cholernie fajny płaszcz”) unikalny wygląd (wiele mówi o jakości filmu, gdy postać taka jak Żółty Drań nie wydaje się być na zewnątrz miejsca) i ruchu (zwróć uwagę, że jeśli film zostałby zatrzymany w dowolnym momencie, kadr wyglądałby jak panel z komiksu), a Miller i Rodriguez doskonale oddają klimat komiksu. Pomaga również zebranie wspaniałej obsady, aby ożywić chaos. Tutejsze występy za granicą, ale moim zdaniem wyróżniał się Elijah Wood, który był naprawdę chłodny jako Kevin, cichy, kanibalistyczny seryjny morderca; Nick Stahl jako Roarke Junior/Yellow Bastard, naprawdę przerażająca i obrzydliwa postać; Clive Owen, grający przeciwko typowi jako Dwight; (który nie jest wyrafinowanym brytyjskim dżentelmenem, ale z drugiej strony nikt w tym filmie nie jest) Mickey Rourke jako Marv, któremu udało się stworzyć oszałamiający występ, nawet z twarzą ukrytą pod kilkoma warstwami lateksu; Benicio Del Toro prawie nie do poznania jako skorumpowany gliniarz Jackie Boy i powitalny występ Michaela Clarke'a Duncana jako Manute, egzekutora specjalizującego się w zadaniu bólu. Twarde panie również wykonują świetną robotę, a Jessica Alba, Rosiaro Dawson, Carla Gugino, Jamie King i reszta dają świetne występy. To wszystko w stylu takich filmów jak Pulp Fiction i Kill Bill, więc warto wykorzystać te filmy jako wskazówki, czego można się spodziewać pod względem treści. To prawda, że ​​Sin City nie jest dla wszystkich: przemoc jest brutalna i niezachwiana, większość bohaterów jest nikczemna, manipulacyjna i obskurna, a cały film jest niepożądany i niezbyt radosny. Ale jeśli nic z tego Cię nie powstrzymuje, Sin City powinno być znane jako obowiązkowy punkt widzenia, ze względu na wspaniałą stylistykę wizualną, jeśli nic więcej. Ale styl i styl komiksów jest doskonale uchwycony i wbity w nasze twarze. Frank Miller musi być dumny. -10/10

Z PASTO, KOLUMBIA-Via: LA CA; KALI, KOLUMBIA+ORLANDO, FL ------------------- JEDYNY Tony KISS Castillo na Facebooku!--------------- Być może największym marzeniem wielu kinomanów byłoby pójście do filmu z tak astronomicznymi oczekiwaniami, że osiągnięcie go byłoby niczym innym jak cudem… a potem, nisko i oto, przewyższyć go! Dzięki Bogu za SIN CITY. Bilet w obie strony do kinowego piekła! Bez wątpienia Robert Rodriguez (El Mariachi, Pewnego razu w Meksyku, Spy Kids I, 2 i 3) wraz z autorami Frankiem Millerem i Quentinem Tarantino stworzyli najbardziej imponujące wrażenia wizualne w kinie od czasu (pierwotnego) MATRIX! Po części gra wideo, po części komiks, po części filmowy koszmar (i w przeciwieństwie do MATRIX, który tak naprawdę miał tylko kilka scen przedstawiających swoje rewolucyjne, charakterystyczne dla 360 stopni panoramiczne ujęcia „Czasu kuli” w zwolnionym tempie) SIN CITY, od napisów początkowych do jego ostatnie sekundy na ekranie, mówią nowym, niezwykle oryginalnym językiem filmowym, który będzie Cię głęboko zahipnotyzowany przez każdą sekundę jego dwugodzinnego trwania! Bruce Willis, Benecio Del Toro (Zwykli podejrzani, ruch uliczny, 21 gramów), Elijah Wood (trylogia Władca Pierścieni, Eternal Sunshine of the Spotless Mind), Rosario Dawson (Men In Black II, Alexander), Jessica Alba (Nigdy Został pocałowany, Mroczny anioł), Michael Clarke Duncan (Zielona mila, Król skorpionów), Brittany Murphy (8 mila, Mała czarna książeczka), Mickey Rourke (Człowiek w ogniu, Pewnego razu w Meksyku), Nick Stahl (w Sypialnia, Terminator 3) Clive Owen (Król Artur, Bliżej, Tożsamość Bourne'a) i Josh Hartnett (Pearl Harbor, Blackhawk Down, Wicker Park) wydają się przedstawiać nam między innymi „Matkę Wszystkich Oddanych!” Przy tak niesamowitej obsadzie, wyobrażam sobie, że wielu zaangażowanych aktorów zgodziło się wcześniej otrzymać, zamiast ryczałtowej wypłaty przed filmowaniem, niewielki procent kasy po wydaniu i dystrybucji. Jeśli to prawda, będą wyglądać jak bandyci, ponieważ SIN CITY jest jednym z 15 lub 20 najlepiej zarabiających filmów 2005 roku! A jeśli widziałeś wiele nazw łacińskich / latynoskich na powyższej liście, masz całkowitą rację ... Latynosi obfitują w SIN CITY! Teraz wróćmy do skupienia się na innym mrożącym krew w żyłach aspekcie tego niesamowitego filmu. TOTALNA Metamorfoza dużej części obsady. To tak, jakby zostały przekształcone przez jakieś cyfrowe zaklęcie i zasymilowane w całości na ekranie, a tym samym przewyższając i wypierając realne za surrealistyczne! Tak bardzo, że zostałem kilka dodatkowych minut pod koniec filmu, aby dokładnie przeanalizować napisy końcowe, ponieważ i nie ma absolutnie ŻADNEJ przesady w tym komentarzu, kilku aktorów było CAŁKOWICIE NIE DO ROZPOZNAWANIA! Ale ponieważ w tym życiu nic nie jest idealne, SIN CITY ma swoją bardzo ciemną stronę. Generalnie nienawidzę brutalnych filmów. Niestety SIN CITY grzeszy, a SINS BIG w tej dziedzinie! Nawet jest to nieustająca orgia makabrycznie brutalnych scen. Czuję się zła na siebie, że tak bardzo cieszyłem się z SIN!!! Jedyną wymówką, jaką mogę wymyślić, jest to, że być może właśnie ze względu na styl i jakość gry wideo, podobieństwo do cyfrowej kreskówki, zapewnił mi taką reakcję! (Podobno miało to taki sam wpływ na 90% widowni) Zresztą powyższe jest nadal trochę niepokojące. Pozostawiło to trochę dziwaczny posmak!! Muszę też przyznać, że być może, przynajmniej w przypadku SIN CITY, mój zapał i pasja do wszystkiego, co oryginalne, z pewnością przewyższył moją niechęć do przemocy w kinie.... Ostatnia uwaga: SIN CITY oczywiście absolutnie nie ma miejsca dla dzieci!!! 10********** CIESZ SIĘ!/NIESAMOWITE! Wszelkie komentarze, obserwacje lub pytania są JAK NAJBARDZIEJ ZAPRASZAMY!

Są filmy, w których trudno jest pochwalić lub potępić – można się spodziewać, że zdobędą przeciętne oceny od krytyków IMDb. Są też takie, które polaryzują opinie: widzowie kochają film lub go nienawidzą. Sin City jest jednym z nich: bardzo trudno jest być wobec niego obojętnym i dobrze jest wiedzieć, że wchodzi. Jeśli masz zamiar go nienawidzić, będzie to spowodowane bardzo wysokim poziomem przemocy, brutalności i postrzeganej mizoginii. Cóż, jeśli jesteś kimś, kto boi się tego typu rzeczy, sugeruję omijanie Sin City. Jest brutalny i brutalny. Ale przemoc jest stylizowana – jak wszystko w filmie – po prostu dlatego, że pochodzi bezpośrednio z kart komiksów Franka Millera. Możesz czytać komiksy razem z filmem i słyszeć każde czytane słowo i zobaczyć każdą klatkę przekonwertowaną na ruch. Jako ktoś, kto kocha komiksy, początkowo myślałem, że to będzie dobra rzecz. I jest, ale to też źle, bo film nie ma niespodzianek - żadnych, licz, zero - dla każdego, kto zna się na książkach. Mimo wszystko jest to uderzające i w dużej mierze udane ćwiczenie w przekształcaniu narracji z jednego medium na drugie. Obsada jest jednolicie doskonała.