Mika przyjeżdża do Polski, aby złożyć wizytę w szpitalu swojemu ojcu, który cierpi na poważne uszkodzenie mózgu i utratę pamięci. Spotykają się po raz pierwszy od wielu lat, ale jej ojciec uważa, że nadal mieszkają razem, a ona jest nastolatką. Na krótki czas Mika staje się towarzyszką ojca w jego oszołomieniu, delikatnie prowadząc go przez labirynt jego gasnącego umysłu. A gdy to robi, wyrusza w podróż przez własne życie. Łącząc materiały cyfrowe, 35 mm, VHS, podczerwień i archiwalne, poczucie czasu i przestrzeni zaczyna się rozpadać: teraźniejszość miesza się z dawno minioną przeszłością, a miejsca ujawniają swoją odległą historię i wspomnienia. W międzyczasie stan ojca się pogarsza. I tak życie i jego koniec również zaczynają się zamazywać.