Ta praca jest ledwie fabularyzowaną relacją kandydata Billa Clintona z 1992 roku za pośrednictwem postaci południowego gubernatora Jacka Stantona ( John Travolta ). Joe Klein dołączył do Newsweeka jako reporter polityczny i felietonista podczas wyścigu prezydenckiego w USA w 1992 roku i podążał w trasie za ówczesnym kandydatem Billem Clintonem. W związku z tym Klein posłusznie przekazuje młodzieńczy entuzjazm dla nowego kandydata, a także poczucie podziwu dla jego determinacji, zapału i inteligencji. Przez cały czas pokazuje też szokujący brak moralności osobistej „naturalnego” kandydata na ten urząd. Co więcej, pokazuje wewnętrzne zawieranie umów, które każdy związany z kampanią podejmuje, aby osiągnąć wizję, z którą zaczął, bez względu na to, jak brzydki oszukujący, utalentowany kandydat stanie na swojej drodze do wyborów. Klein opowiada historię z perspektywy pierwszoosobowej menedżera kampanii, Henry'ego Burtona (Adrian Lester), który jest wnukiem czarnoskórego przywódcy praw obywatelskich. Dołączają do południowego gubernatora podczas wykładu na temat edukacji dorosłych, podczas którego gubernator Stanton płacze, opowiadając uczniom, że byli odważniejsi niż jego wujek – weteran II wojny światowej, który zdobył Medal Honoru, ale wrócił do domu i nigdy nie wziął pracę, ponieważ był zbyt zawstydzony, by komukolwiek powiedzieć, że jest analfabetą. Następnie dowiadujemy się, że ta historia nie jest prawdziwa. Mimo to Burton decyduje się dołączyć do kampanii i zajmuje się wieloma standardowymi problemami - takimi jak odpieranie obelżywych ataków przeciwnych kandydatów oraz przechwycone i sfałszowane rozmowy przez telefon komórkowy i tak dalej. Burton wchodzi do kwatery głównej kampanii (apartament hotelowy) i zastaje gubernatora wychodzącego z sypialni nie do końca ubranego oraz rozczochranego bibliotekarza, którego właśnie poznali w szkole, do której uczęszczali. Oczywiście nigdzie nie można znaleźć Susan Stanton (Dame Emma Thompson), żony gubernatora. Zespół leci do innego miejsca, aby spotkać się z panią Stanton, która prowadzi kampanię na rzecz swojego męża wśród elity partyjnej w tym stanie. Burton zostaje ostatecznie przedstawiony Libby Holden (Kathy Bates), której zadaniem jest obrona prezydenta poprzez zwalczanie ataków wszystkich chętnych. Robi to z bezwzględną rezygnacją, ale także z surowym kodeksem moralnym: najwyraźniej jest coś szlachetnego w powstrzymywaniu ataków innych, ale prawie naganne jest kopanie brudu na innych - zasadniczo atakowanie ich jako pierwszego. Dowiadujemy się, że gubernator Stanton jest kobieciarzem niezwykłej wielkości, ale natchnionym geniuszem politycznym. Niestety, obejmuje to spanie z siedemnastoletnią opiekunką, bibliotekarkę, którą niedawno poznali, długotrwały romans z inną kobietą, a lista jest długa.