Głównym bohaterem filmu jest Salvador Mallo (Banderas), kultowy hiszpański reżyser, który stroni od mediów i usilnie strzeże swojej prywatności. Mężczyzna odnajduje po latach osoby, które wywarły największy wpływ na jego życie, oraz przeżywa na nowo najważniejsze momenty ze swojej przeszłości. Wraca do dzieciństwa, gdy wraz z rodzicami w poszukiwaniu dobrobytu przenieśli się do małego miasteczka. Przywołuje obrazy swojej pierwszej namiętności, pierwszej wielkiej miłości i bólu rozstania. Wspomina spotkanie z kinem, które na lata stało się sensem jego życia. Powracając do najintensywniejszych doświadczeń minionych lat, Salvador odnajduje siłę, by zmierzyć się z teraźniejszością. Czy uda mu się zamknąć niedokończone sprawy z przeszłości, które burzą jego poukładaną codzienność?

Misako z niekłamaną pasją opisuje przedmioty, uczucia i świat, który je otacza. Jest audiodeskryptorką, tworzy napisy do filmów, które następnie czytane są widzom niewidomym lub słabowidzącym. Podczas jednej z projekcji dziewczyna spotyka słynnego operatora kamery, Masayę, którego wzrok nieodwracalnie się pogarsza. Między mężczyzną, który traci światło a kobietą, która je ściga, wybucha płomienne uczucie.

1928. Słynny chiński magik Wei Ling Soo, prawdopodobnie najbardziej podziwiany człowiek w swoim fachu, odbywa udaną europejską trasę koncertową. Publiczność nie wie, że pod makijażem i chinoiserie jest naprawdę białym Stanleyem Crawfordem (Colin Firth) z Anglii. Stanley jest człowiekiem nauki, wierzy, że wszystko, podobnie jak jego iluzje, da się logicznie wytłumaczyć. Jako taki jest zdeklarowanym ateistą. Ze względu na brak wiary w takie pojęcia, jak wiara, jest także człowiekiem w dużej mierze pozbawionym emocji. Howard Burkan (Simon McBurney), przyjaciel Stanleya z dzieciństwa i sam magik, prosi go o przysługę: pomóż mu zdemaskować młodą Amerykankę o imieniu Sophie Baker (Emma Stone), która działa jako medium i medium. Sophie i jej matka (Marcia Gay Harden), które pochodzą z biednej rodziny, przeniknęły do ​​bogatej rodziny Catledge z Riwiery Francuskiej. Piekarze byli w stanie wyłudzić pieniądze od Catledges, wierząc w to, co powiedziała im Sophie. Podczas gdy córka Catledge, Caroline (Erica Leerhsen) i jej mąż George (Jeremy Shamos) wierzą, że Sophie jest fałszywa, syn Catledge, Brice (Hamish Linklater) i matka rodziny Grace (Jackie Weaver) chcą wprowadzić Sophie do swojego życia na stałe, Grace , który chce założyć fundację dla Sophie, oraz Brice, który chce się z nią ożenić. Obserwując zdolności Sophie, Howard, sceptyk, przyznaje, że nie był w stanie wyjaśnić, w jaki sposób Sophie była w stanie robić rzeczy, które się wydarzyły, takie jak sprawianie, że niektóre przedmioty lewitowały, i że wiedziała rzeczy, których nie mogła wiedzieć. Stanley chętnie spełnia prośbę Howarda, często demaskuje media w swoim niezłomnym przekonaniu, że nie ma czegoś takiego jak zdolności parapsychiczne. Stanley ma nadzieję odwiedzić swoją ciotkę Vanessę (Dame Eileen Atkins), kobietę, która w dużej mierze go wychowała, podczas gdy on wykonuje tę pracę dla Howarda. Mieszka w Prowansji i jest prawdopodobnie jego ulubioną osobą na świecie. Podczas spotkania Stanleya i Sophie w domu Catledge Sophie wie, opierając się na jego zewnętrznej pogardzie wobec niej, że jest tam, aby kwestionować jej umiejętności. Stanley z kolei przyznaje przed sobą, że raz po raz nie potrafi wyjaśnić, w jaki sposób Sophie robi lub wie to, co ona robi lub wie. Niezależnie od tego, w dużej mierze trzyma się niezłomnie swojej wiary w nią. Ale kiedy Stanley spędza więcej czasu z ciocią Vanessą i Sophie, może dojść do wniosku, że małe niewyjaśnione zjawisko może sprawić, że stanie się szczęśliwszym człowiekiem.

Martin Scorsese pokazuje Rolling Stonesów jakich świat jeszcze nie widział. Kręcąc w słynnym Beacon Theater w Nowym Jorku jesienią 2006, Scorsese zgromadził ekipę największych fachowców, aby uchwycić wielką siłę legendarnego zespołu.

Film oparty na motywach biograficznych australijskiego pianisty żydowskiego pochodzenia, Davida Helfgotta. Despotyczny i sfrustrowany ojciec Davida, Peter Helfgott, chciał być dla swego syna jak Leopold dla Amadeusza, a stał się tym, kim dla Bethovena jego ojciec. David po pierwszych sukcesach otrzymuje od Izaaka Sterna propozycję wyjazdu na stypendium do Stanów Zjednoczonych; ojciec początkowo wyraża zgodę, lecz w rezultacie do wyjazdu nie dopuszcza. Po następnym konkursie, w którym David gra fascynujący i przeklęty dla niego 3 Koncert Fortepianowy Rachmaninowa, otrzymuje stypendium Królewskiej Akademii w Londynie. I na to stypendium, wbrew woli ojca wyjeżdża... Po wielu latach David odzyskuje siebie, dzięki muzyce i dobrym ludziom, a w szczególności dzięki opiece żony, która pod ekscentrycznością i chaotycznością widzi piękną duszę Davida. David Helfgott koncertuje nadal, choć grywa głównie krótkie koncerty, choroba wyrządziła zbyt wiele spustoszenia w jego delikatnej psychice.