Pod koniec swojej kariery J. Edgar Hoover (Leonardo DiCaprio), dyrektor Federalnego Biura Śledczego (FBI), pierwsza osoba na tym stanowisku, dyktuje biografię swojej kariery od 1919 r. czuje, że „źli faceci” przyciągają całą prasę, gloryfikując w ten sposób przestępczość. Jego historia generalnie koncentruje się na walce z czerwonym powstaniem komunizmu w Stanach Zjednoczonych. Podkreśla również postęp badań w ciągu jego kadencji, coraz częściej wykorzystując naukę jako dowód. To, czego chce, aby centralnym punktem jego biografii był przypadek porwania niemowlęcia Charlesa A. Lindbergha (Josh Lucas), pomimo przekonania skryby, że wynik był wątpliwy. Jednak wiele z tego, co opisuje Hoover, to wysoce przesadzone wersje prawdy, zrobione głównie po to, by przedstawiać siebie jako silnego i nie zawstydzać się, zwłaszcza w świetle publicznej kontroli nad nim, zarówno zawodowo, jak i osobiście. Wiele z jego bitew toczyło się z ludźmi u władzy, takimi jak ośmiu prezydentów, którym służył jako FBI. Dyrektor. W związku z tym trzymał prywatne akta wielu osób jako informacje do wykorzystania przeciwko nim w razie potrzeby, te akta, które były dobrze znane jego wrogom. Wiele z tego, o czym mówi, jest ujęte w ramy jego relacji z tymi kilkoma osobami, które były przy nim przez większość jego kariery: jego matką, Annie Marie Hoover (Dame Judi Dench), która zawsze widziała wielkie rzeczy dla swojego syna, ale która wolałby w ogóle nie mieć syna, niż mieć syna, który byłby „żonkilem”; jego osobista sekretarka, Helen Gandy (Naomi Watts), która poprzysiągła chronić go za wszelką cenę; i Clyde Tolson (Armie Hammer), agent FBI Associate Director, który był kimś więcej niż tylko prawą ręką i przyjacielem.