Właśnie zmarł Leonardo, wieloletni partner Charlotte, światowej sławy pianistki koncertowej. W związku ze śmiercią Leonarda, córka Charlotte, Eva, była dziennikarka, zaprosiła matkę na dłuższy pobyt do wiejskiego domu, w którym mieszka ze swoim mężem pastorem Wiktorem. Pomimo tego, że nie widziała Evy od siedmiu lat, ponieważ Charlotte jest pochłonięta wyłącznie własnym życiem, Charlotte zgadza się. Po przybyciu na plebanię Charlotte dowiaduje się, że jej druga córka, Helena, również mieszka tam z Evą. Helena, która jest niepełnosprawna umysłowo, była umieszczana w zakładzie, dopóki Eva nie zdecydowała się na samodzielne zaopiekowanie się nią dwa lata temu. Pod pewnymi względami Eva opiekująca się Heleną zastępuje opiekę nad jej synem Erikiem, który przypadkowo utonął, gdy miał cztery lata. Eva znajduje pocieszenie w przekonaniu, że Erik nadal jest ważną częścią jej życia, pomimo jego śmierci. Charlotte również nie widziała Heleny od dłuższego czasu, a Eva przypuszcza, że ​​gdyby Charlotte wiedziała, że ​​Helena tam jest, prawdopodobnie by nie przyszła. Pomimo tego, że powiedziała Evie inaczej, Charlotte prywatnie wspomina o swoim niezadowoleniu z powodu zobaczenia tam Heleny. Gdy Eva spędza więcej czasu z matką, którą uważa za wyrachowaną kobietę, której czyny zawsze mają jakieś znaczenie, powracają jej uczucia z dzieciństwa, o których mówi matce i które, jak wie, ukształtowały nieszczęśliwą osobę, którą jest. Dziś. To nieszczęście wpłynęło również na sposób, w jaki postrzega swoje małżeństwo. Charlotte z kolei wyjaśnia powody takiego, jakim jest w życiu.