Mike McCormick opowiada o swoim życiu latem 1971 roku, kiedy jako dziesięcioletni nastolatek mieszkał w miasteczku Madison w stanie Indiana na północnym brzegu rzeki Ohio. Madison był kiedyś najbardziej ruchliwym portem w górnym biegu rzeki od Nowego Orleanu, ale od tego czasu nastały ciężkie czasy, a wiele osób zdecydowało się wyjechać na bardziej zielone pastwiska. Ojciec Mike'a, Jim McCormick, nadal pracował w HVAC, ale nie miałby go zbyt długo, gdyby gospodarka miasta nie zmieniła się drastycznie na lepsze. Madison ma bogatą historię w konkurencyjnych wyścigach łodzi, będąc gospodarzem pierwszego takiego wyścigu w Stanach Zjednoczonych. Hydroplaning był jak religia w mieście, Madison była jedyną społecznością na świecie, która posiadała własny konkurencyjny hydroplan, Miss Madison, podczas gdy wszystkie inne łodzie były własnością korporacji lub były sponsorowane. Madison była również jednym z zaledwie sześciu przystanków na torze wyścigowym hydroplanów. Jim kiedyś pilotował Miss Madison, ale wypadek wyścigowy w 1961 roku, w wyniku którego zranił się i zabił jego najlepszego przyjaciela, innego pilota, zakończył jego karierę wyścigową. Od tego czasu pracował dla zespołu za kulisami, ale angażował się coraz bardziej – gdy jego koledzy z zespołu opuszczali miasto – aż do tego stopnia, że ​​został szefem zespołu w 1971 roku. Skupienie się na wyścigach irytowało matkę Mike'a, Bonnie McCormick, która chciała Jima, aby bardziej skoncentrował się na swojej rodzinie, co oznaczało opuszczenie Madison w celu uzyskania bardziej stabilnego, a tym samym lepszego życia. Stowarzyszenie American Power Boat Association (APBA) wybrało w loterii Madison na gospodarza wyścigu Gold Cup Championship w tym roku, najbardziej prestiżowego wyścigu na torze. Ten wybór nie był przesądzony, ponieważ miasto musiało wpłacić kaucję w wysokości 50 000 USD, której nie miało. Ponadto Jim był zdeterminowany, aby doprowadzić Miss Madison do formy na Złoty Puchar, pomimo jej dwunastoletniego wieku, pobicia, jakie znosiła w wyścigach sezonowych, a zespół nie miał ani czasu, pieniędzy, ani wiedzy technologicznej, aby dokonać niezbędnych napraw zbliżyć ją jakością do innych nowszych łodzi. A inne kwestie sprawiły, że Jim musiał podjąć decyzję, czy ponownie zasiądzie za kierownicą w zawodach. Pomimo miłości do ojca i aquaplaningu, Mike miał kompleks niższości w porównaniu z innymi dziećmi, które podróżowały po torze wyścigowym, ponieważ Madison była postrzegana jako niewyszukane zaścianko, które nie zasługiwało na organizację Złotego Pucharu, ponieważ Miss Madison była postrzegana jako relikt, i kiedy inne dzieci szydziły z Mike'a, że ​​Jim boi się ścigać. To lato miało pokazać Mike'owi i całemu światu, z czego zrobiono Jima i Madison.