Jedenastoletni Robbie daje ustne sprawozdanie z zajęć na temat „Mojego bohatera”, wybranego przez siebie przedmiotu, Hachi, który na pozór jest niezwykłym wyborem. Kilka lat wcześniej Parker Wilson, mieszkający w Bedridge na przedmieściach Nowego Jorku, jest profesorem muzyki/sztuk performatywnych, który każdego dnia roboczego dojeżdża pociągiem do/z miasta. W jeden z tych rutynowych dni, kiedy wraca do domu, znajduje na stacji Bedridge szczeniaka, o którym w końcu dowie się, że został wysłany w nieznane, z zagubioną etykietą wysyłkową. Dowiaduje się również od Kena, przyjaciela japońskiego profesora, że ​​pies to japońska rasa zwana Akita, a japoński znak na obroży psa to cyfra osiem - "hachi". Parker robi wszystko, co w jego mocy, aby dowiedzieć się, do kogo należy pies, i chociaż jego liczni znajomi z dworca kolejowego mają swój niewielki udział w pomaganiu Parkerowi, nikt nie chce zabrać psa, nawet tymczasowo. Tak więc Parker zabiera psa do domu, mimo że on i jego żona Cate długo odrzucali pomysł posiadania psa. Jednak Parker jest w stanie przekonać ją, by pozwoliła psu zostać tymczasowo. Ostatecznie z dużym prawdopodobieństwem, że nigdy nie znajdą właściciela psa, Cate, widząc interakcję między nimi, pozwala Parkerowi na stałe zatrzymać psa, którego od tego czasu nazwał Hachi. Chociaż mieszka w domu Wilsonów z Parkerem, Cate i ich córką Andy, Hachi nie staje się zwierzakiem rodziny Wilsonów, nie Cate, nie Andy'm, ale samotnym Parkerem, jako że między nimi tworzy się specjalna więź. Chociaż nie jest „typowym” psem, ponieważ Hachi nie robi tego, co większość psów robi, takich jak aportowanie, Hachi demonstruje niezachwianą i dożywotnią lojalność wobec Parkera w niezwykły sposób, który wszyscy wokół niego mogą zobaczyć. Robbie wybrał Hachi na swojego bohatera ze względu na jego lojalność, mimo że nigdy nie spotkał Parkera, który mimo wszystko stanowił ważną część jego życia.