W Glasgow Susan, epidemiolog, zostaje poproszona przez swojego kolegę, Stephena Montgomery'ego, o zbadanie sprawy niedawno wypisanego pacjenta ze szpitala, który w drodze do domu w niewytłumaczalny sposób stracił węch. Stephen jest świadomy wielu podobnych przypadków w Wielkiej Brytanii i Europie Zachodniej zgłoszonych w ciągu ostatnich dwudziestu czterech godzin. Wstępne ustalenia Susan i jej zespołu są takie, że nie ma zarażenia, takiego jak wirus, który spowodował problem, i jako taki nie ma powodu do paniki ani zgłaszania tego do ogółu społeczeństwa. Susan angażuje się emocjonalnie w przypadek, gdy ona również traci węch. Praca Susan nad tą sprawą zbiega się w czasie z jej spotkaniem z Michaelem, szefem kuchni w ekskluzywnej restauracji, nad którą stoi jej mieszkanie. Michael otwarcie mówi o swoim zainteresowaniu nią, pomimo bagażu, który nosi w sobie, wynikającego z tego, jak zakończył się jego ostatni związek. Początkowo jest ostrożna, ponieważ nie miała dobrej historii w doborze mężczyzn. Ale w miarę jak coraz więcej ludzi na bardziej globalną skalę traci zmysł smaku, a następnie zmysł słuchu, każdy poprzedzony podobną globalną traumą emocjonalną, Susan i skojarzenie Michaela odwracają się od przyczyny utraty zmysłów w całej populacji i co wydaje się być nieuchronną utratą pozostałych zmysłów, z których oboje należą do dotkniętych chorobą, na to, jak wpłynie to na ich życie, zwłaszcza na to, jak będą odnosić się do siebie nawzajem jako ludzie, gdy we dwoje zaczną zakochać się w sobie.