Jest zima 1929 w Chicago. Przyjaciele i współlokatorzy Jerry i Joe są muzykami zespołu, odpowiednio basistą smyczkowym i saksofonistą tenorowym. Są też głęboko zadłużeni. Kobiecy i gładko rozmawiający Joe to typ faceta do połowy napełnionego szklanką, który uważa, że ​​może szybko zarobić na hazardzie za te niewielkie pieniądze, które zarobi na spłatę długów, podczas gdy bardziej konserwatywny Jerry jest typem faceta, który jest do połowy pusty w szklance. Znajdują się w niewłaściwym miejscu o niewłaściwym czasie, gdy są świadkami zabójstwa gangu przez przemytnika Spatsa Colombo i jego ludzi, Jerry'ego i Joe'ego, którym udaje się uciec z miejsca zdarzenia w ciągu jednego cala ich życia. Chcąc leżeć cicho i wyjechać z miasta z dala od Spats, wyczuwają okazję, gdy dowiadują się, że lokalny zespół jazzowy potrzebuje basisty i saksofonisty na trzytygodniowy koncert w luksusowym tropikalnym kurorcie nadmorskim w Miami, za wszystkie wydatki. Problem?: to całkowicie dziewczęcy zespół, ale nic, czego „Geraldine” i „Josephine” nie mogą przezwyciężyć, ta pierwsza zamiast tego wybrała Daphne jako „swoją” pseudonim sceniczny. Sweet Sue, liderka zespołu, ma dwie podstawowe zasady obowiązujące członków zespołu podczas trasy: zakazu alkoholu i braku mężczyzn. Poza koniecznością unikania Spatsa i jego popleczników oraz utrzymywania pozoru bycia kobietami, zwłaszcza w najbardziej intymnych sytuacjach z innymi członkiniami zespołu, Jerry i Joe mają dwa podstawowe problemy. Po pierwsze, bardziej bezczelny Joe zakochuje się w jednym z pozostałych członków zespołu, na ukulele i wokalistce Sugar Kane Kowalczyku, chociaż Jerry też ją pociąga. Joe robi wszystko, co w jego mocy, aby znaleźć czas, aby wydostać się z dragu, by zauroczyć Sugar podczas pobytu w Miami, wykorzystując całą wiedzę, którą Josephine zbiera bezpośrednio od Sugar na temat tego, co kręci jej wariata w materiałach na potencjalnego męża. Po drugie, Jerry, jako Daphne, zwraca uwagę zamożnego zakochanego Osgooda Fieldinga III, który nie przyjmie odpowiedzi „nie”.