Borat: Podpatrzone w Ameryce, aby Kazachstan rósł w siłę, a ludzie żyli dostatniej (2006)

Sacha Baron Cohen przybywa do Ameryki pod postacią Borata Sagdiyeva i w tym bardzo zabawnym filmie sieje spustoszenie we własnym języku kazachskim. W naszej epoce nadpolitycznej poprawności „Borat” wdziera się jak rześki i orzeźwiający wiatr, całkowicie przełamując każde kulturowe tabu, które stworzyliśmy wokół siebie. W ten sposób nikt nie jest bezpieczny: Borat przyjmuje Żydów, Murzynów, gejów, feministki, Amerykanów ze średniej półki, fanatyków religijnych, chłopców z bractwa. Jedyną bronią przeciwko nieudolnemu Boratowi jest poczucie humoru, którego boleśnie brakuje większości Amerykanów w tym filmie. Rzeczywiście, jeśli jest jakaś wiadomość od "Borat" (a nie jestem pewien, czy jest dużo, poza fascynującymi eksperymentami kulturowymi), to jest to, że każdy musi się rozluźnić i nie brać siebie tak poważnie. Obraz Amerykanów przedstawiony w tym filmie jest różny, od rozweselającego do wręcz przerażającego. Nowojorczycy grożą Boratowi przemocą fizyczną, gdy ten zbliża się do nich w metrze. Feministki odchodzą od niego, gdy uważają, że jego poglądy na temat kobiet są zbyt trudne do tolerowania. Ludzie w głębi kraju współczują mu z powodu jego nienawiści do gejów i Żydów; właściciel sklepu z bronią pomaga mu nawet wybrać najlepszą broń do strzelania do Żydów. Słodka para żydowska daje mu miejsce do spania i przynosi domowy posiłek (czyli zanim zamienią się w najeżdżające karaluchy). W odnalezieniu Jezusa pomaga mu grupa maniakalnych zielonoświątkowców. RV pełen chłopaków z bractwa robi z siebie kompletne dupy, opowiadając się za ich beznadziejnie niedoinformowanymi poglądami na temat mniejszości w naszym kraju i koniecznością powrotu do niewolnictwa. Większość ludzi traktuje Borata w sposób protekcjonalny, jak ci, którzy chcą myśleć o sobie jako świadomych kulturowo, nie wiedząc nic o innych kulturach. Ci ludzie stają się niegrzeczni, gdy drugi Borat obraża ich poczucie przyzwoitości. Z drugiej strony, pozbawieni praw obywatelskich witają Borata z otwartymi ramionami i widzimy grupę gejów i grupę Murzynów wchodzących z nim w interakcję, jakby w ogóle nie istniały żadne granice kulturowe. Najsłodsze (i najbardziej niespodziewane) momenty filmu pochodzą z zaprzyjaźnienia się Borata z czarną prostytutką. Oczywiście jest to starannie wykonana fikcja, a Cohen pozwala swoim widzom zobaczyć tylko to, co chce, aby zobaczyli. Prawdopodobnie zareagowałbym tak samo jak wiele osób w tym filmie, gdyby ten szalenie wyglądający i brzmiący mężczyzna pojawił się znikąd i zaczął mnie antagonizować. Ale film sprawia, że ​​Amerykanie wyglądają jak banda strasznie zarozumiałych, spiętych sztywniaków, a ja byłem w wystarczająco wielu miejscach w tym kraju i spotkałem wystarczająco dużo ludzi, aby zdać sobie sprawę, że wydarzenia rozgrywają się w tym filmie (nawet jeśli są zmanipulowane lub zainscenizowane) prawdopodobnie są bardzo zbliżone do rzeczywistości. Dzięki Bogu za filmy takie jak „Borat”. Jeśli nic więcej, przypominają nam, że nasze granice kulturowe mają znaczenie tylko na tyle, na ile im na to pozwalamy, i że wszystkie obawy rządzące poprawnością polityczną są w większości bezpodstawne. W końcu praktycznie każda osoba w tym filmie była w tym czy innym momencie obrażona i o ile wiem, wszyscy przeżyli, żeby o tym opowiedzieć. Klasa: A

Wspaniały film. Śmiejesz się do łez. Doskonały portret kultury amerykańskiej.

Wiele osób praktycznie nie ma pojęcia, kim jest Sacha Baren Cohen, poza jego niewielką rolą gejowskiego francuskiego kierowcy Nascar w „Talladega Nights”. To dlatego, że program, który miał, Da Ali G Show, był bardzo niepopularny. Głównie dlatego, że było na HBO i późnych godzinach nocnych. Niestety wiele osób nigdy nie oglądało programu nie dlatego, że im się nie podobało, ale dlatego, że nie wiedziało, że istnieje. Da Ali G Show był niesamowicie oryginalnym programem typu różnorodność/rzeczywistość, w którym Cohen w trzech rolach, w tym Borat (który jest głównym bohaterem filmu). Cohen, udając, że te różne postacie przeprowadzają wywiady z politykami i takimi, którzy nie wiedzieli, że wywiad był żartem. Reakcje, jakie Cohen wywołał wśród ludzi, w tym jednego polityka, który powiedział mu, żeby „sam się pierdolił”, były bezcenne. Wchodząc do miesięcznego wczesnego podglądu „Borat”, spodziewałem się śmiesznego filmu, ale sceptycznie podchodziłem do tego, jak śmieszny byłby ten film. Zwykle adaptacje filmowe krótkich, pięciominutowych skeczy nie działają zbyt dobrze, na przykład „Superstar”, „Noc w Roxbury”, „The Ladies Man” i „Stożkogłowi”. Wszystkie są dość przegranymi filmami z kilkoma zabawnymi scenami, ale niewiele więcej. Jednak, kiedy napisy końcowe zaczęły się toczyć i wyszedłem z pokazu „Borat”, byłem obolały od tak silnego śmiechu. Szczerze mówiąc, nigdy w życiu nie śmiałem się tak mocno podczas filmu. Niewiele mogę ci o tym powiedzieć, nie psując ci tego. Zasadniczo fabuła opowiada o kazachstańskim reporterze, który wybiera się w podróż do Stanów Zjednoczonych, aby zdobyć miłość Pameli Andersen z Baywatch, którą uważa za dziewicę. HA! Powiem wam tylko tyle, że Borat podróżuje po całym kraju od Nowego Jorku do Los Angeles, robiąc takie szalone akrobacje, jak robienie śmietnika przed Trump Towers, publiczna masturbacja przed sklepem Victoria's Secret w Nowym Jorku, śpiewanie antyamerykańskiego Narodowego Kazachstanu Hymn na rodeo w Nebrasce, kupowanie broni, by chronić się przed „Żydami” (których uważa, że ​​byli odpowiedzialni za ataki terrorystyczne z 11 września) i próbując całować prawie każdego faceta, którego widzi, co powoduje homofobię w wielu rzeczywistych ludzie występujący w filmie, którzy nie wiedzą, że to film. Niektórzy mogą nazwać „Borat” najzabawniejszym filmem, jaki kiedykolwiek nakręcono, a to nie jest i mało powiedziane. „Borat” jest bez wątpienia jedną z najbardziej oryginalnych i pomysłowych komedii w ciągu ostatnich trzech lat i być może, tylko może, najzabawniejszym filmem, jaki kiedykolwiek nakręcono. . Ocena: A- (wyświetlany w Harkins Arrowhead 18, Glendale, AZ, 9.04.06)

Jeśli chodzi o czystą, niezmąconą żałosność, ten film prawie je wszystkie przyćmiewa. Jest genialny, przerażający, zabawny, smutny, oburzający, odkrywczy i niesamowicie sprytny. Pokazuje ciasnotę umysłu ludzi, ich rasizm, niemożność zaakceptowania lub zrozumienia różnych kultur. Boję się o przyszłość świata i jestem zachwycony, że ktoś faktycznie widzi większość ludzi takimi, jakimi naprawdę są - z oczami na oczach i niewykształconymi. Idź, wynajmij i ciesz się. Sprawi, że będziesz chciał być lepszym człowiekiem, rozśmieszy Cię do prawie płaczu i niewątpliwie sprawi, że czasami schowasz się za poduszką. Sacha Baron-Cohen to geniusz. Zdecydowana 10 na 10.