Ja cię kocham, a ty śpisz (1995)

Uroczy mały film, w którym samotna Sandra Bullock podziwia z daleka wysokiej klasy biznesmena Petera Gallaghera w swoim punkcie poboru opłat w metrze. Pewnego dnia zostaje zaatakowany przez kilku bandytów, a Bullock ratuje mu życie, zabierając go do szpitala. Oczywiście Gallagher jest w stanie śpiączki po ataku. Prawdziwe nieporozumienie sprawia, że ​​wygląda na to, że Bullock jest narzeczonym Gallaghera i dochodzi do typowego zamieszania. Teraz cała rodzina Gallaghera wierzy, że Bullock naprawdę jest jego kobietą. Brat Gallaghera (Bill Pullman) jest jednak podejrzliwy, ale powoli zaczyna też wierzyć Bullockowi. Potem zaczyna się w niej zakochiwać i na odwrót. Świetna komedia romantyczna, która jest tak czysta i dobrze zrobiona, że ​​prawie nie można powiedzieć o niej nic negatywnego. Nie jest to film idealny, ale jest to bardzo sympatyczny film, który zapewnia to, co obiecuje. 4 gwiazdki na 5.

Uwielbiam ten film, z pewnością jest jednym z moich ulubionych. Inny recenzent powiedział, że najlepiej oglądać go zimą i chociaż cieszę się, że mogę go oglądać o każdej porze roku, zgodzę się, że wydaje się jeszcze bardziej magiczny, gdy na zewnątrz jest mroźno, a ty jesteś przytulony pod kocem. Cieszę się, że żaden inny aktor nie dostał żadnej z ról w tym filmie, to nie byłoby to samo. Sandra jest urocza jako Lucy. Nie ma złych zamiarów, po prostu wpadła w zamieszanie i w końcu zakochuje się w całej rodzinie. Jej przemówienie pod koniec tak mnie dusi, że jest całkowicie szczere. Bill Pullman również błyszczy, zakochuje się w niej stopniowo, a ich chemia jest tak cudowna do oglądania. Jeśli chcesz obejrzeć delikatny, niewiarygodnie romantyczny film w zimny wieczór, ten jest dla Ciebie.

Sandra Bullock gra samotną kobietę, która pracuje w budce poboru opłat na podwyższeniu pociągu w Chicago. Jej życie jest tak puste, że zaczyna fantazjować o związku z przystojnym klientem. Pewnego dnia ten klient zostaje obrabowany i wyrzucony na tor, gdy nadjeżdża pociąg. Sandra ściąga go z toru i towarzyszy jego do szpitala, ponieważ jest w śpiączce. Przez zabawny błąd personel szpitala uważa, że ​​jest jego narzeczoną, a problem szybko się rozkręca, gdy przybywa jego rodzina i oni też myślą, że jest zaręczona z ich synem. To urocza komedia romantyczna – jedna z najlepszych w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat. Poza tym, pomimo tej bardzo prostej fabuły, film świetnie radzi sobie z tworzeniem nastroju i tworzeniem postaci, które pokochasz. Jest bardzo wciągający i słodki i podobał mi się znacznie bardziej niż BEZSENNOŚĆ W SEATTLE (kolejny świetny film) – głównie dlatego, że film ma świetne poczucie humoru. Co dziwne, pomimo tego, że tak wiele się w tym dzieje, ocena za to jest zaskakująco niska, jej na IMDb ORAZ przewodniku Leonarda Maltina również daje to dość niski wynik. Choć mogę brzmieć jak głupek, naprawdę nie mogę zrozumieć, dlaczego wynik jest tak niski, skoro pisarstwo jest tak sprytne, aktorstwo doskonałe, a zespół wspierający jest tak słodki, a jednocześnie nie jest przesłodzony. Wspaniały i prawie idealny film - wspaniały film randkowy lub po prostu film, jeśli można się śmiać lub uśmiechać.

Sandra Bullock jest pracującą dziewczyną, która chce podróżować. Nie ma rodziny i zwykle tkwi na wakacyjnych zmianach w chicagowskim systemie tranzytowym (jako urzędniczka poboru opłat na podziemnej linii kolejowej). Zauważyła jednego mężczyznę, który cały czas korzysta ze stacji (Peter Gallagher) i ratuje go, gdy zostaje wyrzucony na tory tuż przed wjazdem pociągu. Gallagher jest w śpiączce i (z powodu dobrej woli pielęgniarki) Bullock zostaje przedstawiony rodzinie Gallagherów jako jego narzeczony. Próbuje im powiedzieć prawdę, ale kiedy dowiaduje się, że jego babcia (Glynis Johns) ma problemy z sercem, waha się. Wkrótce jest traktowana jako członek tej miłej rodziny jako członek (no cóż, uratowała Gallaghera i uważa się ją za jego narzeczonego). Tylko jego brat (Bill Pullman) ma poważne wątpliwości i wciąż o nich wspomina (i przeprasza za nich. Bullock i Pullman odkrywają, że coraz bardziej się do siebie przyciągają. Film pokazuje, jak te problemy są rozwiązywane. I to wszystko zrobione w najbardziej uroczy sposób. To jeden z tych filmów, których rozwiązanie w prawdziwym świecie zajęłoby zaledwie kilka minut, w którym Bullock wcześnie powiedziałby prawdę. Ale publiczność może zawiesić niedowierzanie, ponieważ postacie są jednakowo lubiane. Chociaż Jack (Pullman) nieustannie kwestionuje historię Bullocka, za każdym razem daje wiarygodne wyjaśnienie tego, co się dzieje, a Pullman lubi ją na tyle, by zaakceptować te wyjaśnienia. Jedyną osobą, która zna prawdę, jest przyjaciel rodziny Sam (Jack Warden) i on też uważa, że ​​wiadomość musi być przekazana ostrożnie (kocha rodzinę i nie chce jej skrzywdzić). Co dziwne, jego jedyna próba wtrącania się prawie psuje sytuację w filmie Bullocka, Pullmana i Gallaghera. Pullman również staje twarzą w twarz z prawdą i wyjaśnia swojemu ojcu (Peter Boyle), że nie chce kontynuować rodzinnego biznesu. Ważna staje się też reakcja Boyle'a. Występy są bezbłędne, a większość obsady kibicuje sobie (jedynym wyjątkiem jest aktorka grająca "Ashley", prawdziwą dziewczynę Petera Galaghera). Jej przeciwny numer, „Joe Jr.” jest postacią zbyt komiczną, by jej nie lubić (w pewnym momencie myśli, że Pullman denerwuje Bullocka i oferuje, że się nim zaopiekuje – wcale nie jest to akt szczura). Trudno przebić słodką, uroczą opowieść miłosną PODCZAS SNU. W ostatniej dekadzie tylko GDY HARRY POZNAŁ SALLY, PRACOWĄ DZIEWCZYNĘ, ŁADNĄ KOBIETĘ, NOTTING HILL, BEZSENNOŚĆ W SEATTLE i MASZ POCZTĘ, ale rodzina staje się tak ważna dla Bullock w fabule, ma to szczególny ciepło w nim, które różni się od większości innych.

To jeden z tych filmów, w których czeka, aż się emocjonuję. Ale miałem stalową determinację, powstrzymując wszelkie łzy i emocje. Sandy Bullock, nie złamiesz mnie. Nie będziesz.