Jestem trochę stronniczy (fan serialu oraz postacie Carl, Assad i Rose) Film jest bardzo intrygujący z dużym napięciem i satysfakcjonującym zakończeniem i trzyma cię w garści od początku do końca, z napiętymi występami i niesamowitymi zdjęciami. Pomimo tego, że film cofa się w przód, wcale nie robi się niespójny. Obecnie widzimy, jak dwie młode dziewczyny wchodzą do ośrodka aborcyjnego. Scena retrospekcji przedstawia mężczyznę, który umieszcza swoją córkę w zakładzie karnym za bycie moralnie złym. W teraźniejszości robotnicy odkrywają zmumifikowane ciała, wszystkie związane z tą samą instytucją. Chociaż sprawa zmumifikowanego morderstwa jest świeża, zostaje przekazana do Departamentu Q, ponieważ ciała są tam od 12 lat. Podczas gdy Assad został awansowany, Carl n Rose r nadal pracuje w piwnicy, czyli Departamencie Q, zajmując się nierozwiązanymi sprawami. Carl rozpoczyna śledztwo i dołącza do niego również Assad, ponieważ został mu jeszcze tydzień przed awansem.
Wojciech Woźniak
Nie miałem pojęcia, że „Journal 64” (lub „Czystość zemsty”) był częścią serii filmów znanych jako „Departament Q”, zanim sprawdziłem go na IMDB (a to było po obejrzeniu filmu). Cóż, nawet jeśli tak nie było, scenariusz dodał wystarczająco dużo warstw do głównych bohaterów, aby uczynić go całkowicie wciągającym. Assad, jeden z policjantów w Dept. Q, ma przenieść się do innego dywizji, a jego partnerzy Carl i Rose mają trudności z pogodzeniem się z jego odejściem. Odsłonięcie kilku zmumifikowanych ciał za fałszywą ścianą mieszkania w Kopenhadze ponownie przynosi ekscytującą sprawę na biurku Wydziału Q. Na boku, w 1961 roku, zostajemy przedstawieni Nete (i jak trafia do Domu Dziewcząt w Sprogø dla „niedoskonałości moralnej”), jej współlokatorce Ricie, faszystowskiemu lekarzowi Curtowi i jego niesympatycznej asystentce Gitte Charles. Film zapewnia spory wgląd w ponurą rzeczywistość tego, co wydarzyło się na tej wyspie, i zdecydowanie nie jest przeznaczony dla osób o słabych nerwach. Czy przeszłość ma związek z wydarzeniami teraźniejszości? Obejrzyj film, aby się przekonać! Zaadaptowany na podstawie powieści Jussiego Adlera-Olsena, scenariusz zawiera wystarczająco dużo emocji i ciosów, aby utrzymać widza na palcach przez większość czasu. Spisek rozwiązuje się powoli; zdajemy sobie sprawę, że podwątki nie są zwykłymi podwątkami. Każda postać pokazana na ekranie ma co najmniej jedną lub więcej odpowiednich scen. To wyraźnie pokazuje siłę scenariusza. Z obsadą, która jest już popularna wśród duńskich widzów, reżyser Christoffer Boe został do pewnego stopnia okrojony. Zachował niektóre makabryczne szczegóły Sprogø, aby przywrócić, jak wielkim przerażeniem było kiedyś. Włączenie do filmu elementów z minionej epoki może czasami wydawać się zbyt dramatyczne i trudne, aby przekazać właściwe pojęcie. Dyrektor Boe nic z tego nie ma. Zniechęcające sekwencje retrospekcji w zakładzie są równie ekscytujące, jak duet (i ich koleżanka), próbujący kilka lat później rozwiązać swoją sprawę. Rzemiosło jest doskonałe, emocje bardzo starannie umieszczone. Fabuła jednak staje się przewidywalna poza punkt. Rzekomy zwrot w opowieści nie jest dokładnie tym, co można by nazwać „niezwykłym”, ale w świecie thrillerów, wierzę, że pasuje. Punkt kulminacyjny też jest nieco naciągnięty, ponieważ rozszerzone sceny są bardziej przeznaczone dla fanów serii niż dla fabuły. Jeśli ci to nie przeszkadza, masz w rękach naprawdę dobry thriller. Koleżeństwo między głównymi bohaterami jest również jednym z powodów, dla których ten film działa tak dobrze. Ma dobrze zaokrąglonych bohaterów (jeden z nich jest zasadniczo wadliwy i z właściwych powodów filmowych!), ponadprzeciętne występy, szczegółowe fabuły i odpowiednią ilość emocji i scen akcji, które mogą sprawić, że Twój weekend będzie trochę nudny bardziej interesujące! To, co muszę natychmiast zrobić, to znaleźć starsze odpowiedniki tego filmu i je obejrzeć.
mgr inż. Adrianna Zielińska
Byłem pod ogromnym wrażeniem pierwszego filmu i zawsze czekałem z niecierpliwością na kolejną część. Po prostu uwielbiam to, jak Duńczycy mogą wymyślać tak dziwaczne postacie. Czasami postać cię zniechęca, ponieważ są tak różni, ale z biegiem czasu zaczynasz ją kochać i niesamowite jest, jak subtelna gra może przekazać tak wiele emocji, jeśli będziesz się na nią zwracać. Byłbym bardzo smutny, gdyby to był ostatni raz z tych dziwacznych postaci. Mam tylko nadzieję, że nie będzie remake'u angielskiej wersji językowej!!!
mgr Kaja Nowak
Obserwuj nas
Życzymy miłego seansu :)
Polub nas na Facebooku i bądź na bieżąco