„Disobedience” miałby lepszy tytuł w „Secrets and Lies”. Nie chodziło o to, że bohaterowie Ronit Krushka (Rachel Weisz) i Esti Kuperman (Rachel McAdams) byli nieposłuszni Bogu w swoim lesbijskim związku. Raczej wszystkie dowody wskazują na ich represjonowaną społeczność, która doprowadziła do ich ogłupiania i torturowania. Jeśli jest jakaś postać, która jest kluczowa w życiu Ronita, Estiego i życzliwego młodego rabina Dowida Kupermana, to jest nim starszy Rav Szlomo Krushka, który unosi się nad nimi wszystkimi, nawet po jego śmierci. W pewnym krytycznym momencie w przeszłości, Rav złapał Ronita i Estiego in flagrante dilecto, w wyniku czego Ronit uciekł do Nowego Jorku, a Esti próbował „wyprostować się i odlecieć dobrze”, poślubiając Dovida. Film ma symetrię w ostatnich słowach Rava przemawiającego do swojej synagogi o tym, że Haszem stworzył anioły, bestie i ludzi po sześciu dniach ciężkiej pracy, które są ostatecznie analizowane na końcu filmu przez Dovida. Istotą argumentu jest to, że aniołowie i zwierzęta są naturalnie skłonne do posłuszeństwa, podczas gdy ludzie mają wolną wolę. Nigdy nie dowiadujemy się o uczuciach ravu, co to znaczy mieć wolną wolę. To raczej dwie godziny tego pracowitego filmu, aby Dovid wreszcie zrozumiał „zaplątane życie” trójkąta miłosnego, w którym żyje. To był zabłocony film z dobrymi intencjami, ale kiepskim wykonaniem. Symbole były bardzo nadużywane, takie jak peruka oznaczająca egzystencję Esti w prostym kaftanie, nauczanie przez Esti trójkąta miłosnego „Otello” Otello-Desdemona-Iago przez Esti dla jej młodych uczniów, palenie papierosów na oznaczenie buntu i eufemizm „Obyś żył długo” jako zdarta linia, były nadużywane i ciężkie. Przede wszystkim było zbyt wiele fałszywych zakończeń, w tym potencjalna próba samobójcza, wycieczka na lotnisko, która kończy się zmianą sytuacji po odprawie, i mądry uścisk trójki, który oznacza przebaczenie. Dno wypada z tego filmu mniej więcej w połowie i nigdy się nie odbudowuje.
doc. dr Konstanty Stępień
To nie jest historia kobiety, która się załamuje, jak niektórzy mówili, to realistyczny portret kobiety, która dorastała w surowej społeczności i z powodzeniem zmierzyła się ze swoim homoseksualizmem. Aktorstwo obu Rachael to znakomity, akademicki materiał! A męski charakter jest naprawdę złożony i piękny
Apolonia Pietrzak
Tak, był inny film, który ukazał się podczas tygodnia premiery Avengers: Infinity War. Od razu byłem podekscytowany nieposłuszeństwem, gdy tylko o tym usłyszałem. Mam na myśli, jak mógłbyś nie być? Rachel Weisz i Rachel McAdams (w której jestem zakochany) w filmie o zakazanym romansie? Byłem tak wciągnięty. Widziałem na początku tego roku A Fantastic Woman Sebastiána Lelio, więc byłem naprawdę mile zaskoczony, gdy usłyszałem, że tak szybko ma kolejny projekt. Mogę narysować paralele między tymi dwoma filmami i chociaż Nieposłuszeństwo nie jest doskonałe i zawodzi, to dobrze zagrane i ma interesujące spojrzenie na wspólnotę religijną, która została zraniona przez „skandaliczny” romans. Film opowiada o kobiecie, która po śmierci ojca wraca do bardzo surowej ortodoksyjnej społeczności żydowskiej. Tam widzi swojego byłego kochanka, który jest teraz żonaty. Problem polega na tym, że ludzie w społeczności żydowskiej nie wiedzą o zaistniałym związku, a także dlatego, że lesbijski romans jest w społeczności niechętny. Obie kobiety muszą też radzić sobie z pielęgnowaniem uczuć, które mają do siebie nawzajem, jednocześnie próbując utrzymać swoją pozycję w społeczności żydowskiej. Pierwszą rzeczą, która od razu rzuca się w oczy w filmie, jest jego głębia w świat ortodoksyjnych Żydów. Tłem filmu jest jego surowa natura i sposób, w jaki lesbijski romans musi być ukryty przed społecznością. Rachel Weisz i Rachel McAdams są w tym świetne, zgodnie z oczekiwaniami, i mają świetną chemię. Ich intymne sceny (które są bardzo intymne) są wiarygodne i stanowią mocny punkt w sprzedaży romansu. Zawsze wiedziałem, że McAdams jest talentem, ponieważ miała dobry występ w drugim sezonie True Detective. Film w pewnym sensie przypomniał mi Fantastyczną kobietę, ponieważ w tym filmie jest walka o akceptację osoby transpłciowej, chociaż konsekwencje w tym filmie są bardziej wrogie. Nie mogłem też nie porównać tego filmu do Carol (który jest jednym z najlepszych filmów dekady). Nie zbliża się do poziomu Carol, ale wykonuje przyzwoitą robotę, jak na to, czym jest film. Zdarzają się przerwy, w których film wydaje się powolny i cierpi z powodu najlepszych momentów, gdy Weisz i McAdams dzielą ekran. To wciąż godny zegarek, po prostu nie oczekuj niczego spektakularnego. 6/10
dr dr Rafał Maciejewski
Obserwuj nas
Życzymy miłego seansu :)
Polub nas na Facebooku i bądź na bieżąco