2001. Earl Stone to 73-letni ogrodnik, który ma obsesję na punkcie swojej pracy jako ogrodnik i konwentów, na których zdobywa nagrody dzięki poświęceniu się liliom. Mieszkając w Illionis, rozwiódł się wiele lat temu z Mary, relacje z nią i jego zrażoną córką Iris pogarszają się po tym, jak Earl zapomina o ślubie Iris, uczestnicząc w kolejnym zjeździe. Jego próba pogodzenia się z nimi kończy się bardzo źle, a Earl odchodzi za wszystkich. 17 lat później Internet zrujnował życie 90-letniemu Earlowi, jego dom został wyrzucony z domu, a jego biznes jest wykluczony. Po napiętym spotkaniu między nim a jego rodziną przy uczcie Ginny przed jej nadchodzącym ślubem, przyjaciel Ginny zamyka Earla, aby zaproponować nowy biznes: przenieść się z Teksasu do Illinois, za każdym razem większe torby transportowe. Nieznany mu agent DEA, niedawno przeniesiony z Waszyngtonu do Chicago, Colin Bates, rozpoczyna śledztwo w celu rozbicia kartelu narkotykowego należącego do Latona, meksykańskiego potężnego bossa narkotykowego. Z agentem meksykańskiego DEA, Trevino, jako partnerem, Bates znajduje jednego zbira z kartelu, Luisa Rochę, szantażującego, by pracować dla niego jako informator. Tymczasem nowa praca Earla zaczyna przynosić nieoczekiwane rezultaty: po tym, jak ośrodek dla weteranów, w którym spotyka się z partnerami z wojny koreańskiej, zostaje przypadkowo spalony, Earl postanawia wykorzystać pieniądze, aby go przywrócić, i potajemnie pomaga Ginny opłacić jej studia. Jednak, nie mogąc przez dłuższy czas nie wiedzieć, czym się porusza, Earl otwiera torbę w środku podróży, odkrywając narkotyk. Zachowując tajemnicę dla wszystkich, zostaje zaproszony do Meksyku na spotkanie z Latonem i zbliża się do Mary i Iris w nadziei, że błędy popełnione w jego życiu zostaną mu wybaczone. Earl, ucząc się bardzo późno, prawdziwego sensu życia i rodziny, stara się to naprawić, ale to komplikuje się w złych słowach: Latona ginie jego poplecznik Gustavo, Mary nagle poważnie choruje, a Bates i Trevino dowiadują się o nowym leku mail o nazwie „Tata” (tak nazywają Earl meksykańscy handlarze narkotyków), który przewozi duże ilości narkotyków. W tym samym czasie, gdy zdrowie Mary się pogarsza, a Gustavo gardzi Earlem, który wydaje rozkaz go zabić, Bates prowadzi tajną operację, by złapać Tatę, w wyścigu z czasem, w którym życie Earla nigdy nie będzie takie samo.
Nigdy nie słyszałem o Leo Sharpie przed obejrzeniem „Muła”. Co za historia. Clint Eastwood (który również wyreżyserował) gra fabularyzowaną wersję Sharpa, przemycając narkotyki dla kartelu, częściowo dlatego, że pozwala mu to życzliwie wydawać pieniądze. Te moralne zagadki pojawiają się bardzo często.
W niektórych scenach było trochę dziwnie, widzieć Eastwooda otoczonego kobietami ułamek jego wieku; prawdopodobnie myślenie życzeniowe z jego strony. Mimo to film pokazuje, jak starzec coraz bardziej angażował się w biznes, co skutkowało kilkoma napiętymi incydentami. Oprócz Eastwooda wsparcie zapewniają Laurence Fishburne, Bradley Cooper, Dianne Wiest, Andy Garcia i Taissa Farmiga.
Bez wątpienia, czy go kochasz, czy nienawidzisz Clint Eastwood jest zdecydowanie jedną z najbardziej kultowych postaci w kinie filmowym. Zdolność Eastwooda do ciągłego reżyserowania filmów w wieku prawie 90 lat jest dla mnie po prostu zdumiewająca. Chociaż w ostatniej dekadzie zdecydowanie spowolnił swoje aktorstwo (pomyślałem, że Gran Torino będzie jego piosenką), faktycznie udało mu się wypuścić film o baseballu, a teraz The Mule prawdziwą historię 90-letniego mężczyzny, który stał się meksykańskim narkotykiem kartale najlepszym przewoźnikiem. Podczas gdy krytycy byli raczej sceptyczni wobec filmu, każdy, kto zna Eastwooda, może odnieść się do samego filmu, główną historią jest to, że postać Eastwooda nigdy tak naprawdę nie była tam dla swojej rodziny, co z kolei zwróciło jego byłą żonę i córkę przeciwko niemu. Kiedy myślisz, że to sprawia, że zastanawiasz się, czy to nie jest prawdziwa gra z prawdziwym życiem Eastwooda. W końcu mężczyzna spłodził co najmniej 8 znanych dzieci z 6 różnych kobiet. Nie będę się rozwodził, ale jest tu wystarczająco dużo komediowych momentów, aby wyrównać dramatyczne momenty. Uważam, że w niektórych przypadkach Eastwood zamienił się w grę przedstawiającą jego prawdziwe życie, a jeśli jest to jego łabędzia pieśń w aktorstwie, to cóż za droga.
Obserwuj nas
Życzymy miłego seansu :)
Polub nas na Facebooku i bądź na bieżąco