Trzy kilometry do końca świata (2024)

Akcja filmu rozgrywa się w Salwadorze w 1980 roku podczas wojny domowej, która podzieliła kraj. Jest to historia chłopca – 11-latka, I jego kolegów, którzy muszą stanąć przed trudnym wyborem czy dać się wcielić do armii czy przystąpić do partyzantów.

Simon Spier, uczeń ostatniej klasy liceum, prowadzi i prowadził to, co uważa za całkowicie normalne. Ma kochającą rodzinę, rodziców Emily i Jacka Spier oraz młodszą siostrę Norę Spier. Ma bliską grupę przyjaciół, Leah, Nicka i Abby, byłych dwóch, których znał prawie całe życie. Leah właśnie przeniosła się w tym roku do ich szkoły, Creekwood High, ale czują, że znają się od dawna. Ale w życiu Simona jest jedno „ale”, wielka tajemnica, którą skrywa od kilku lat: jest gejem i znajduje się w szafie dla wszystkich. Wie zwłaszcza, że ​​jego rodzice poradziliby sobie z jego orientacją homoseksualną, pomimo często niepoprawnych politycznie żartów Jacka, i że większość uczniów akceptuje Ethana, ich jedynego otwarcie homoseksualnego kolegę z klasy, ale Simonowi nie udało się ujawnić z różnych powodów, głównie mając do czynienia ze zmianą, która miałaby nastąpić w tym, co znał jako swoje życie. Odkrywa, że ​​nie jest sam: inny kolega z klasy nazywający siebie „Niebieski” (pseudonim) publikuje w Internecie o swoich własnych walkach gejowskich w szafie. Dzięki temu wpisowi z adresem e-mail, na który można odpowiedzieć, Simon rozpoczyna anonimową korespondencję z Blue, opowiadając o swoich własnych zmaganiach. W ramach wsparcia, które w końcu zapewniają sobie nawzajem, Simon zaczyna zakochiwać się w Blue, nawet nie wiedząc, kim on jest. Gdy Simon próbuje dowiedzieć się, kim jest Blue, zaczyna widzieć swoich kolegów z klasy w nowym świetle. Ale okoliczności prowadzą do tego, że Simon manipuluje życiem miłosnym swoich przyjaciół, wszystko po to, by zachować swój sekret.

Niewielkim szpitalem wstrząsa skandalik: światło dzienne ujrzała klisza rentgenowska, na której widnieje niezbity dowód, że jakaś para w laboratorium bawiła się w doktora. Do winy poczuwa się pielęgniarka Yoon-young i postanawia złożyć rezygnację. Tymczasem prawie wszyscy pracownicy biorą urlop zdrowotny – czyżby także mieli coś na sumieniu? Co mają z tym wspólnego pojawiające się nagle na ulicach Seulu głębokie kratery? I co na ten temat sądzi gadający sum?