Film w pełni zasługujący na miejsce w pierwszej 250 rankingu IMDb, „W imię ojca” Jima Sheridana to doskonałe dzieło. Oparty na prawdziwej i bardzo wzruszającej historii, film opowiada historię Gerry'ego Conlona (Day-Lewis), niesłusznie oskarżonego jako terrorystę IRA. Policja nie tylko nagina fakty, aby udowodnić swoją sprawę, ale przy okazji wplątuje także członków jego przyjaciół i rodziny, w tym jego ojca Giuseppe (Postlethwaithe), którego stan zdrowia jest raczej słaby. Gerry jest zbuntowanym i lekko przestępcą chłopcem, który wydaje się nie dorosły, a jego stosunek do ojca nie jest właściwy; jednak, gdy zaczynają razem przechodzić przez tę mękę, Gerry stopniowo dojrzewa i zaczyna odczuwać głębokie uczucie i szacunek dla Giuseppe. Historia jest jednocześnie łamiąca serce i szokująca, tym bardziej, gdy zdamy sobie sprawę, że te rzeczy naprawdę się ZOSTAŁY. Chociaż na potrzeby filmu wprowadzono pewne drobne modyfikacje, szkielet historii pozostaje całkowicie nienaruszony. Dwóch bohaterów, Daniel Day-Liewis i Pete Postlethwaithe, grają potężne role i obaj zasłużyli na Oscara. Jednak byłoby niesprawiedliwe nie wspomnieć, że praktycznie każdy w filmie jest świetny w swojej roli. Reżyseria Jima Sheridana jest również bardzo dobra, co nadaje fabule sprawiedliwą i wyważoną perspektywę; chociaż początkowo film może wydawać się proirlandzki/antyangielski, w rzeczywistości uważam go za dość obiektywny. To prawda, wyraźnie pokazuje, że niektóre kluczowe postacie w londyńskiej policji były głęboko stronnicze i złośliwie manipulowały sprawą przeciwko Conlonom; jednak pokazuje również, że angielskie nastroje społeczne okazały się wysoce popierające wolność Conlonów, kiedy zaczęło stawać się jasne, że to nie oni byli winowajcami okrucieństw, o które zostali oskarżeni. Musimy zawsze pamiętać, że film przedstawia okres wielkich napięć, z emocjami sięgającymi poziomu histerii, dlatego musimy rozumieć wydarzenia w tym kontekście. Oczywiście to, co stało się z Conlonami, jest całkowicie godne ubolewania i nieuzasadnione; i to prawdziwy wstyd, że ludzie, którzy spiskowali przeciwko nim, nie zostali jeszcze ukarani za swoje zbrodnie. Trzeba jednak zrozumieć wrogą postawę tych, którzy nie byli częścią tego spisku (jak na przykład sędzia), na których wpływ miał klimat terroru i oburzenia opinii publicznej. Conlonowie mieli strasznego pecha, że znaleźli się w niewłaściwym miejscu, w niewłaściwym czasie iz niewłaściwą narodowością; mają też wielkie nieszczęście zostać schwytanymi przez ludzi, którzy w swoim dążeniu do pokazania wyników byli bezwstydnie gotowi zaryzykować oskarżanie ludzi, którzy mogliby być niewinni. „W imię ojca” to fantastyczny film, którego nie można przegapić. 10/10.
doc. doc. Marianna Szewczyk
Słowa nie mogą dokładnie opisać, jak wpływa na ten film. Sama historia jest wstrząsająca, ale sposób, w jaki Day Lewis przedstawia Gerry'ego Conlona, czasami rozdziera serce. Kilka scen w filmie może być trudnych do zrobienia dla osób o wrażliwej naturze. Doskonale oddaje nastrój i czas dla kogoś takiego jak ja, który nie jest Irlandczykiem, mieszka nigdzie w pobliżu Guildford i nawet nie żył w czasie bombardowań pubu. Naprawdę nie spodziewałem się niczego specjalnego, kiedy usiadłem, żeby to obejrzeć. Nie mogłem się bardziej mylić. Ścieżka dźwiękowa jest świetna bez wyjątku! Totalny i zupełny klasyk.
Natalia Gajewska
Podobnie jak MIDNIGHT EXPRESS, W IMIENIU OJCA jest niezwykle dobrze zrobionym filmem, ale podobnie jak MIDNIGHT EXPRESS, wiele z niego to totalna inwencja. Recenzenci na tej stronie zwrócili już uwagę na liczne błędy, takie jak Guiseppe i Gerry Conlon, którzy nigdy nie zostali uwięzieni w tym samym więzieniu lub procesy „Guilford cztery” i „Mcguire siedem” toczące się w całkowicie oddzielnych sprawach sądowych, ale nikt nie wydaje się wskazywać z błędnych środowisk Gerry'ego Conlona i Paula Hilla, które ten film maluje. W swojej książce The PROVISIONAL IRA autorzy Patrick Bishop i Eamon Mallie dość wyraźnie stwierdzają fakty, że Paul Hill był członkiem brygady prowizorycznej IRA w Belfaście (a Hill przyznał się później do bycia członkiem), podczas gdy Conlon był członkiem Na. Fianna Eireann, która jest młodzieżową sekcją prowizoryczną, chociaż Conlon został szybko wyrzucony (dosłownie) z powodu jego intensywnego picia i zażywania narkotyków. Nie spotkali się na promie, jak pokazano w filmie, ale Conlon wpadł na Hill w Southampton, gdzie Hill się zatrzymał. Co Hill robił w Southampton? Uciekał przed IRA, która chciała go przesłuchać w sprawie zaginięcia broni i możliwości, że Hill będzie informatorem, co jest zawsze karane w szeregach IRA śmiercią i wcześniejszymi torturami. Kiedy Conlon wrócił do Belfastu w grudniu 1974 r., po pijanemu wspomniał w pubach znajomym IRA, że poznał Hilla w Anglii i żeby ukarać Hilla za jego podejrzenia o przestępstwa przeciwko organizacji oraz odpalić własne komórki działające w Wielkiej Brytanii w tym czasie to sama IRA celowo ujawniła służbom wywiadowczym fałszywe informacje o tym, że Conlon i Hill byli zamieszani w zamachy bombowe w Guilford, a nie tak, jak film pokazuje zazdrosnego chłopaka. Hill został później uznany za winnego zamordowania byłego żołnierza, chociaż nigdy nie jest pokazany w filmie, a to gra ostro i luźno z faktami, które prawie zagrażają zniszczeniem filmu. Mogło być jednak gorzej, mogła być sugestia, że bombardowanie mogło być masowym samobójstwem Cóż, to złe punkty na uboczu. Jakie są dobre strony W IMIĘ OJCA? Cóż, Jim Sheridan reżyseruje z prawdziwą siłą kinetyczną, zwłaszcza wczesną scenę, w której Brytyjczycy ścigają Conlona przeciwko chile voodoo. Sheridan również czerpie ze swojej obsady to, co najlepsze. Emma Thompson jest dobra jako prawnik krucjaty , Pete Postlethwaite jest bardzo dobry jako Guiseppe Conlon , ale znakomita rola Daniela Daya Lewisa jako Gerry'ego Conlona . Czy ktoś zauważył gorzką ironię filmu o niesprawiedliwości, w którym jedna z największych niesprawiedliwości popełnionych przez wyborców rady Oscara przyznała najlepszemu aktorowi tego roku Oscara za bardzo przeciętną rolę Toma Hanksa? Nic dziwnego, że coraz więcej osób postrzega Oskary jako konkurs popularności. I pomimo mojej powyższej krytyki co do faktów - lub ich braku - W IMIENIU OJCA nie można w żaden sposób określić jako filmu pro IRA w taki sposób, w jaki są
Ksawery Mazur
Zastanawiasz się, ile osób na przestrzeni lat przeszło przez system prawny w Wielkiej Brytanii i zostało wrobionych przez tych, którym pokładamy największe zaufanie. To naprawdę wstrząsa Twoim zaufaniem do systemu i osób odpowiedzialnych za jego wdrożenie. Daniel Day-Lewis i Pete Postlethwaite ożywiają tę historię dwoma wspaniałymi występami i pozwalają wybaczyć te drobne wariacje, które nie pasują do rzeczywistych wydarzeń.
Kalina Kwiatkowska
Cóż to był za sprytny film. Dość skromny, ale niezwykle zabawny. Zamiast rażących uprzedzeń politycznych, widzowie są traktowani przez współczujący ludzki dramat bez przepowiadania i irytujących przekomarzań z większości innych „dramatów społecznych” (Psy dzień popołudnia, Wszyscy ludzie prezydenta, Norma Rae). To wstyd, że ten film nie otrzymał co najmniej dwóch nagród akademickich, mimo że był nominowany do 7. Teraz, biorąc pod uwagę, że był to ten sam rok, w którym ukazały się dwa wybitne dramaty Lista Schindlera i Fortepian, nie jest to zaskakujące ani nierozsądne że pokonali W imię Ojca o wiele nagród. Aktorstwo w tym filmie jest wspaniałe. Lewis jest skromny i dość skuteczny jako drobny irlandzki złodziej Gerry Conlon. Pete Postlethwaite jest spektakularny jako ojciec Gerry'ego, Guiseppe (z pewnością lepszy niż zbiegły zdobywca Oscara Tommy Lee Jones). Rola adwokata Garetha Pierce'a autorstwa Emmy Thompson spotkała się z dużym uznaniem i słusznie. Beatie Edney, która odegrała niewielką rolę jako niesłusznie oskarżona brytyjska nastoletnia hippiska, była tak zauroczona, że aż dziw, że nie widujemy jej więcej. Oczywiście wiele z tego filmu jest przerysowanych i być może sfabrykowanych dla celów rozrywkowych (jak to zwykle bywa w przypadku wszystkich filmów „opartych na prawdziwej historii”), ale jest tak dobrze zrobiony, że wydaje się to nie mieć znaczenia. Niektóre wspaniałe sceny to początek, kiedy Gerry i jego przyjaciele są ścigani przez brytyjskich żołnierzy po tym, jak zostali pomyleni ze snajperami IRA, proces w Londynie, sceny więzienne (które ujawniają samotność i uczciwość bohaterów, a nie brutalną przemoc i gwałty zbiorowe wielu innych żałosnych filmów więziennych) i oczywiście mocne zakończenie, w którym wspaniałe talenty dramatyczne wszystkich aktorów są widoczne w końcowym crescendo. Koniecznie zobaczcie ten film, jeśli jeszcze nie widzieliście, na pewno poruszy wasze emocje i odnowi waszą wiarę w ludzkiego ducha. A dla tych, którzy unikają filmów politycznych, mimo wszystko spróbuj, aktorstwo i przebiegłość przeważają nad tematyką obywatelską.
Liliana Nowak
Obserwuj nas
Życzymy miłego seansu :)
Polub nas na Facebooku i bądź na bieżąco