1960, małe miasteczko Francja. Vianne Rocher (Juliette Binoche) i jej młoda córka Anouk (Victoire Thivisol) przeprowadzają się do miasta i otwierają sklep z czekoladą w chwili, gdy zaczyna się Wielki Post. Drobny burmistrz miasta, hrabia de Reynaud (Alfred Molina) nie może tego zaakceptować i robi wszystko, aby ją zamknąć, ale jej ciepła osobowość i niesamowite czekoladki zdołają zdobyć wielu mieszkańców. Sprawy robią się jeszcze bardziej, gdy grupa rzecznych drifterów, prowadzona przez Rouxa (Johnny Depp), zatrzymuje się w mieście (ku jeszcze większemu rozpaczy burmistrza), a Vianne zabiera się za nim. W międzyczasie pomaga Josephine Muscat (Lena Olin) wydostać się z jej agresywnego małżeństwa, a jej równie wolnomyślicielka Amande Voizin (Dame Judi Dench) spotyka się ze swoim wnukiem, Lucem Clairmontem Aurelien Parent Koenig, którego matka Caroline (Carrie) -Anne Moss), nie pochwala sposobów Amande.

Młoda dziewczyna zakochuje się w mężczyźnie. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, iż dziewczę skrywa mroczny sekret. Jest wilkołakiem. Czy miłość wygra z naturą? I z wilczym instynktem...

Andre Polonski, pianista wirtuoz, i Marie-Claire Muller, przedsiębiorcza dyrektorka fabryki czekolady, biorą ślub w Lozannie, po tym jak kilka lat wcześniej przeżyli krótki romans. Pierwszą żoną Andre była Lisbeth, z którą miał syna Wilhelma. Po sześciu latach małżeństwa Lisbeth zginęła w wypadku samochodowym w Szwajcarii. Młoda pianistka Jeanne Pollet przygotowuje się do konkursu muzycznego, który ma odbyć się w Budapeszcie. Przypadkowo odkrywa, że nie jest córką ludzi, których przez całe życie uważała za swoich rodziców - na skutek szpitalnej pomyłki tuż po urodzeniu zajęła miejsce Wilhelma, który zamiast niej trafił do domu Polonskich. Zaintrygowana faktem, że może być córką sławnego Andre Polonskiego, postanawia odnaleźć prawdziwego ojca i pewnego dnia puka do drzwi jego domu... Wkrótce jej uwagę zaczyna zwracać dziwne zachowanie Marie-Claire. Nabiera podejrzeń, że kobieta systematycznie podtruwa swego męża i pasierba podając im środki odurzające w czekoladzie do picia. Czy tak jest w istocie?