W wieku sześciu lat w 1632 po jego śmierci Kristina, jedyne potomstwo króla Szwecji Gustawa II Adolfa, zostaje zabrana matce, aby została przygotowana przez kanclerza Axela Oxenstiernę na prawowitą następczynię, zgodnie z naukami kanclerza w dużej mierze podążającymi za luteranizmem, jak ona ojcze, w trwających w całej Europie bitwach między protestantami a katolikami. Osiągając pełnoletność, Kristina wstępuje na tron ​​jako silna i silna młoda kobieta, wykazująca cechy częściej kojarzone z mężczyzną. Jest popularną władczynią o postępowej postawie, jej dwoma priorytetami jest uczynienie szwedzkiego ludu bardziej oświeconym poprzez naukę – szczególnie zakochała się w filozofii René Descartesa – ale prawdopodobnie ważniejsze jest osiągnięcie pokoju, co oznacza osiągnięcie porozumienia z opozycją katolicką , nie tylko w Szwecji, ale na całym kontynencie. Ta postawa stawia ją w sprzeczności z wieloma mężczyznami stojącymi za nią, niektórzy, którzy chcą ją poślubić, aby wywrzeć ten wpływ, podczas gdy inni chcą się ożenić naprawdę z miłości. Są też inni, którzy uważają, że powinna przytulić się do katolików w małżeństwie z rozsądku, aby pokazać bardziej znaczącą drogę do pokoju. Komplikowanie spraw jest atrakcją Kristiny, szczególnie dla hrabiny Ebba Sparre, która wyznacza jedną ze swoich dam dworu wyłącznie po to, by mieć ją w pobliżu. Romantyczne tęsknoty Kristiny za hrabiną są pomimo tego, że jest już zaręczona z innym, a Kristina zdaje sobie sprawę, że jednym z jej obowiązków jako królowej jest spłodzenie dziedzica.