To koniec XIX wieku. Paula Alquist (Ingrid Bergman), aspirująca śpiewaczka operowa, i Gregory Anton (Charles Boyer), akompaniator na jej lekcjach śpiewu pod kierunkiem Maestro Guardi (Emil Rameau) we Włoszech, zakochują się i biorą ślub. Zanim Gregory dowiedział się o jej pochodzeniu, przekonał ją, by zamieszkała w Londynie, a kiedy wyjawia mu, że ma tam dom przy Thornton Square 9, przekazała go jej słynna ciotka ze strony matki, śpiewaczka operowa Alice Alquist, która wychowała Paulę i którą Paula znalazła zamordowaną w domu, morderstwa nigdy nie rozwiązano. Paula nie myślała o domu od dłuższego czasu, ale wierzy, że miłość Antona może jej pomóc w przejściu przez ból, jaki mogła odczuwać w związku z morderstwem ciotki, teraz mieszkając z nim. Z biegiem czasu w domu Paula zaczyna zapominać o rzeczach, tracić je i wyobrażać sobie – na przykład niechęć do nowej gospodyni Cockney Nancy (Angela Lansbury), która ma skłonność do zaprzyjaźniania się z kimkolwiek, co patroluje policja. sąsiedztwo - gdzie Gregory po cichu przekonuje ją, nie używając dokładnych słów, że jest chora. W związku z tym zostaje odizolowana w domu, co tylko pogłębia jej poczucie, że rzeczywiście zwariowała. Jednak dwie osoby na zewnątrz uważają, że za zamkniętymi drzwiami 9 Thornton Square dzieją się zabawne rzeczy, do których wpuszczają tylko domownicy, Elizabeth (Barbara Everest) i Nancy, i tylko Gregory, który kiedykolwiek wychodzi sam, aby zabrać spacer każdej nocy. Tych dwoje to: panna Thwaites (May Whitty), starsza sąsiadka, wścibska, która uwielbia dobre tajemnice; oraz Brian Cameron (Joseph Cotten), fan Alice Alquist, który w swoim życiu zawodowym prawdopodobnie wie najwięcej o jej morderstwie, oprócz rzeczywistego mordercy.