Akcja filmu rozgrywa się latem 1945 roku. Dla ośmiorga dzieci, wyzwolonych z obozu Gross-Rosen, zostaje utworzony prowizoryczny sierociniec w opuszczonym pałacu wśród lasów. Ich opiekunką staje się dwudziestoletnia Hanka, również była więźniarka. Po okropieństwach obozu bohaterowie powoli odzyskują resztki straconego dzieciństwa, jednak koszmar szybko do nich powraca. W okolicznych lasach krążą obozowe wilczury. Wypuszczone przez esesmanów przed wyzwoleniem Gross-Rosen, wygłodzone i zdziczałe zwierzęta osaczają pałac w poszukiwaniu pożywienia. W przerażonych dzieciach uruchamia się obozowy instynkt przetrwania.

Rodzina Vriendów adoptowała Dolfje i traktowała go jak jednego ze swoich, zwłaszcza „własny” pierworodny syn Timmie jest idealnym oddanym starszym bratem. W jego siódme urodziny pojawia się spektakularnie odmienne DNA Dolfje: pełnia księżyca powoduje, że przez trzy noce z rzędu zmienia się w wilkołaka. Szkolna sztuka bożonarodzeniowa Peter and the Wold pomaga braciom się ukryć, ale nie mogą się oprzeć, by na jego miejsce wstawić klasowego łobuza Nico Pochmansa, a nalot na kurnik wścibskiego sąsiada wcale nie pomaga. Ostrzega ponurą społeczność walczącą z kosmitami, podczas gdy Dolfje czuje się jak tajemniczy czaiący się wtajemniczony, którego tajemnica okazuje się spleciona. Jak dowiadują się rodzice, szczególnie miły i dziwny ojciec pozostaje bezwarunkowo wspierający.

Lato 1945 r. W opuszczonym pałacu otoczonym lasami powstaje tymczasowy sierociniec dla ośmiorga dzieci wyzwolonych z obozu Gross-Rosen. Hanka, również była więźniarka, zostaje ich opiekunem. Po obozowych okrucieństwach bohaterowie powoli zaczynają odzyskiwać resztki dzieciństwa, ale horror szybko powraca. Obozowe owczarki alzackie wędrują po okolicznych lasach. Wypuszczone wcześniej przez SS, zdziczały i głodują. W poszukiwaniu pożywienia oblegają pałac. Dzieci są przerażone, uruchamia się ich obozowy instynkt przetrwania.