Tarnation (2003)

Rok 1832, Paryż. Adam Mickiewicz wspomina kraj rodzinny. Zdjęcia Wilna i modlących się ludzi przy Ostrej Bramie, pejzaż litewski, dom rodzinny Adama Mickiewicza. Do rodzinnego dworku w Soplicowie przyjeżdża Tadeusz. Widzi w ogrodzie Zosię, podlewającą kwiatki. Wita się z rodziną i gośćmi. Dowiaduje się o trwającym sporze o zamek między Sędzią, który jest jego wujem i Hrabią, dziedzicem majątku Horeszków. Uroczysta kolacja na zamku. Wchodzi spóźniona Telimena i siada obok Tadeusza. Rejent spiera się z Asesorem o psy biorące udział w polowaniu. Gerwazy opowiada Hrabiemu historię zamku Stolnika, ostatniego z rodziny Horeszków. Przed laty w czasie walk z Moskalami w obronie zamku Jacek Soplica zabił przypadkowo Stolnika, ojca jego ukochanej Ewy. Gerwazy, wierny sługa Horeszków, przysiągł mu zemstę. Następnego dnia rano goście udają się na grzybobranie. Telimena flirtuje z Hrabią i Tadeuszem. Sędzia wyjawia jej, że planuje małżeństwo Tadeusza i Zosi. Gajowy przynosi wiadomość o pojawieniu się w okolicy niedźwiedzia. Wszyscy przygotowują się do polowania. Tymczasem w karczmie Jankiela zbiera się szlachta. Ksiądz Robak nakłania zebranych do zorganizowania powstania i przyłączenia się do wojsk Napoleona. Następnego dnia w czasie polowania niedźwiedź atakuje Tadeusza i Hrabiego. Celny strzał księdza Robaka ratuje ich od śmierci. Telimena postanawia wydać Zosię za mąż za Hrabiego, sama natomiast chce poślubić Tadeusza. Urządza ucztę. Podczas niej ożywają dawne urazy między rodem Sopliców i Horeszków. Hrabia nie chce oddać zamku i razem z Gerwazym planuje zbrojną walkę o niego. Tymczasem w zaścianku Dobrzyńskich gromadzi się szlachta. Nie mogą dojść do porozumienia. Gerwazy nakłania ich do ataku na Soplicowo. W trakcie zajazdu mieszkańcy Soplicowa zostają uwięzieni. Szlachcice urządzają sobie ucztę, zakrapianą alkoholem, a po niej zapadają w głęboki sen. Kiedy się budzą, są już jeńcami żołnierzy rosyjskich, który przyszli mieszkańcom Soplicowa z pomocą. Dzięki księdzu Robakowi udaje się uwolnić szlachciców. Wszyscy jednoczą się w walce z Rosjanami. Ciężko ranny ksiądz Robak, który w czasie walki ocalił Hrabiego i Gerwazego, spowiada się ze swojego życia i wyznaje, że jest Jackiem Soplicą. Gerwazy mu przebacza. Rok 1812. W Soplicowie w obecności polskich generałów odbywają się zaręczyny trzech par, w tym Zosi i Tadeusza, którzy chcą uwłaszczyć chłopów. Jankiel gra poloneza.

Mieszkający w Los Angeles francuski sklepikarz Thierry Guetta wpada na pomysł, aby sfilmować artystów ulicznych w trakcie tworzenia ich prac. Mówi im, że kręci film dokumentalny, podczas gdy tak naprawdę nie ma zamiaru zmontować materiału w jeden spójny film. Nieświadomi tego ostatniego faktu, wielu ulicznych artystów z całego świata zgadza się na udział. Thierry nawet wkracza do akcji, pomagając im w tworzeniu sztuki. Jednym z biorących w nim udział artystów jest nieśmiały Brytyjczyk Banksy, który odmawia pokazywania się na ekranie, chyba że zostanie zaciemniony. Banksy przekonuje Thierry'ego, by wykorzystał materiał filmowy do nakręcenia filmu. Kiedy Thierry to robi, Banksy zdaje sobie sprawę, że Thierry jest kiepskim filmowcem, ale jest interesującą postacią w dziwny, ale pociągający sposób. Banksy postanawia więc wykorzystać materiał filmowy i dodać dodatkowe materiały, aby nakręcić własny film o podróży Thierry'ego w tym projekcie. Ponieważ Thierry spędził tyle czasu zaangażowany w proces sztuki ulicznej, Banksy przekonuje również Thierry'ego, by sam został artystą ulicznym. Thierry odkrywa siebie na nowo jako artysta uliczny M.B.W., co jest skrótem od Mr. Brainwash. Banksy w końcu może żałować tej sugestii.

6 października 1970 roku podczas wchodzenia na pokład międzynarodowego lotu z lotniska w Stambule, Amerykanin Billy Hayes (Brad Davis) zostaje przyłapany na próbie przemycenia z kraju dwóch kilogramów haszyszu z narkotykami przywiązanymi do jego ciała. Powiedziano mu, że zostanie zwolniony, jeśli będzie współpracował z władzami w identyfikacji osoby, która sprzedała mu haszysz. Kłopoty Billy'ego zaczynają się naprawdę, gdy po tej pomocy ucieka i zostaje schwytany. Początkowo zostaje skazany na nieco ponad cztery lata za posiadanie, nie ma czasu na surowszą zbrodnię przemytu. Środowisko więzienne jest pod każdym względem niegościnne, a sadystyczny strażnik więzienny o imieniu Hamidou (Paul L. Smith) rządzi więzieniem, który rozkoszuje się psychicznymi i fizycznymi torturami, jakie zadaje więźniom z jakiegokolwiek powodu. Billy, któremu kazano nikomu nie ufać, zaprzyjaźnia się z kilkoma innymi więźniami, a mianowicie kolegą Amerykaninem Jimmym Boothem (Randy Quaid) (za kradzież dwóch świeczników z meczetu), Szwedem o imieniu Erich (Norbert Weisser) i jednym ze starszych więźniowie, którzy odsiedzili już siedem lat, Anglik o imieniu Max (Sir John Hurt), ci ostatni również zostali oskarżeni o haszysz. Jednym nieprzyjacielskim więźniem jest Rifki (Paolo Bonacelli), który sprawuje władzę w więzieniu jako nieoficjalne oczy i uszy strażników. Gdy Billy, jego rodzina i jego dziewczyna Susan (Irene Miracle) próbują legalnymi i dyplomatycznymi kanałami o uwolnienie Billy'ego, Max mówi mu, że jedynym wyjściem jest „złapanie ekspresu o północy” (ucieczka), czego Jimmy nieustannie próbuje do zrobienia. Kiedy sytuacja Billy'ego się zmienia, staje się bardziej zdesperowany w każdym tego słowa znaczeniu. Wygląda na to, że Billy ma tylko dwie opcje: pozwolić więzieniu ostatecznie w przenośni go zabić, albo jakoś odzyskać kontrolę nad swoim życiem za pomocą wszelkich dostępnych środków.